مزامیر 104

1 ای جان من، خداوند را ستایش کن! ای یهوه، ای خدای من، تو چه عظیمی!

Lova HERREN, min själ. HERRE, min Gud, du är hög och stor, i majestät och härlighet är du klädd.

2 تو خود را با عزت و جلال آراسته و خویشتن را با نور پوشانیده‌ای. آسمان را مثل خیمه گسترانیده‌ای

Du höljer dig i ljus såsom i en mantel, du spänner ut himmelen såsom ett tält;

3 و خانهٔ خود را بر آبهای آن بنا کرده‌ای. ابرها را ارابه خود نموده‌ای و بر بالهای باد می‌رانی.

du timrar på vattnen dina salar, molnen gör du till din vagn, och du far fram på vindens vingar.

4 بادها فرستادگان تو هستند و شعله‌های آتش خدمتگزاران تو.

Du gör vindar till dina sändebud, eldslågor till dina tjänare.

5 ای خداوند، تو زمین را بر اساسش استوار کردی تا هرگز از مسیرش منحرف نشود.

Du grundade jorden på hennes fästen, så att hon icke vacklar till evig tid.

6 دریاها همچون ردایی آن را در برگرفت و آب دریاها کوهها را پوشاند.

Med djupet betäckte du henne såsom med en klädnad; uppöver bergen stodo vattnen.

7 اما آبها از هیبت صدای تو گریختند و پراکنده شدند.

Men för din näpst flydde de; för ljudet av ditt dunder hastade de undan.

8 به فراز کوهها برآمدند و به دشتها سرازیر شده، به مکانی که برای آنها ساخته بودی، جاری شدند.

Berg höjde sig, och dalar sänkte sig, på den plats som du hade bestämt för dem.

9 برای دریاها حدی تعیین نموده‌ای تا از آنها نگذرند و زمین را دوباره نپوشانند.

En gräns satte du, som vattnen ej fingo överskrida, så att de icke åter skulle betäcka jorden.

10 در دره‌ها، چشمه‌ها به وجود آورده‌ای تا آب آنها در کوهپایه‌ها جاری شود.

Du lät källor flyta fram i dalarna, mellan bergen togo de sin väg.

11 تمام حیوانات صحرا از این چشمه‌ها آب می‌نوشند و گورخرها تشنگی خود را برطرف می‌سازند.

De vattna alla markens djur, vildåsnorna släcka i dem sin törst.

12 پرندگان بر شاخه‌های درختان لانه می‌سازند و آواز می‌خوانند.

Vid dem bo himmelens fåglar, från trädens grenar höja de sin röst.

13 از آسمان بر کوهها باران می‌بارانی و زمین از نعمتهای گوناگون تو پر می‌شود.

Du vattnar bergen från dina salar, jorden mättas av den frukt du skapar.

14 تو علف را برای خوراک چارپایان، و گیاهان را برای استفاده انسان، از زمین می‌رویانی.

Du låter gräs skjuta upp för djuren och örter till människans tjänst. Så framalstrar du bröd ur jorden

15 تا دل انسان از شراب شاد گردد، روغن روی او را شاداب سازد و نان به جان او نیرو بخشد.

och vin, som gläder människans hjärta; så gör du hennes ansikte glänsande av olja, och brödet styrker människans hjärta.

16 درختان سرو لبنان که تو ای خداوند، آنها را کاشته‌ای سبز و خرمند.

HERRENS träd varda ock mättade, Libanons cedrar, som han har planterat;

17 مرغان هوا در درختان سرو لانه می‌سازند و لک‌لک‌ها بر شاخه‌های درختان صنوبر.

fåglarna bygga där sina nästen, hägern gör sitt bo i cypresserna.

18 کوههای بلند، چراگاه بزهای کوهی است و صخره‌ها، پناهگاه خرگوشان.

Stenbockarna hava fått de höga bergen, klyftorna är klippdassarnas tillflykt.

19 ماه را برای تعیین ماههای سال آفریدی و آفتاب را برای تعیین روزها.

Du gjorde månen till att bestämma tiderna; solen vet stunden då den skall gå ned.

20 به فرمان تو شب می‌شود. در تاریکی شب همهٔ حیوانات وحشی از لانه‌های خود بیرون می‌آیند.

Du sänder mörker, och det bliver natt; då komma alla skogens djur i rörelse,

21 شیربچگان برای شکار غرش می‌کنند و روزی خود را از خدا می‌خواهند.

de unga lejonen ryta efter rov och begära sin föda av Gud.

22 هنگامی که آفتاب طلوع می‌کند، آنها به لانه‌های خود برمی‌گردند و می‌خوابند.

Solen går upp; då draga de sig tillbaka och lägga sig ned i sina kulor.

23 آنگاه انسانها برای کسب معاش، از خانه بیرون می‌روند و تا شامگاه کار می‌کنند.

Människan går då ut till sin gärning och till sitt arbete intill aftonen.

24 خداوندا، کارهای دست تو چه بسیارند. همه آنها را از روی حکمت انجام داده‌ای. زمین از مخلوقات تو پر است.

Huru mångfaldiga äro icke dina verk, o HERRE! Med vishet har du gjort dem alla. Jorden är full av vad du har skapat.

25 در دریاهای بزرگی که آفریده‌ای جانوران بزرگ و کوچک به فراوانی یافت می‌شوند.

Se ock havet, det stora ock vida: ett tallöst vimmel rör sig däri, djur både stora och små.

26 کشتیها بر روی آب می‌روند، و لِویاتان، که تو برای بازی در دریا ساختی، در آن بازی می‌کند.

Där gå skeppen sin väg fram, Leviatan, som du har skapat att leka däri.

27 تمام مخلوقات تو منتظرند تا تو روزی‌شان را به آنها بدهی.

Alla vänta de efter dig, att du skall giva dem deras mat i rätt tid.

28 تو دست خود را باز می‌کنی، به آنها روزی می‌دهی و آنها را با چیزهای نیکو سیر می‌کنی.

Du giver dem, då samla de in; du upplåter din hand, då varda de mättade med goda håvor.

29 هنگامی که روی خود را از آنها برمی‌گردانی مضطرب می‌شوند؛ و وقتی جان آنها را می‌گیری، می‌میرند و به خاکی که از آن ساخته شده‌اند، برمی‌گردند.

Du fördöljer ditt ansikte, då förskräckas de; du tager bort deras ande, då förgås de och vända åter till sitt stoft igen.

30 اما زمانی که به مخلوقات جان می‌بخشی، زنده می‌شوند و به زمین طراوت می‌بخشند.

Du sänder ut din ande, då varda de skapade, och du förnyar jordens anlete.

31 شکوه و عظمت خداوند جاودانی است و او از آنچه آفریده است خشنود می‌باشد.

HERRENS ära förblive evinnerligen; må HERREN glädja sig över sina verk,

32 خداوند به زمین نگاه می‌کند و زمین می‌لرزد؛ کوهها را لمس می‌نماید و دود از آنها بلند می‌شود.

han som skådar på jorden, och hon bävar, han som rör vid bergen, och de ryka.

33 تا زنده‌ام، خداوند را با سرود، پرستش خواهم کرد و تا وجود دارم او را ستایش خواهم نمود.

Jag vill sjunga till HERRENS ära, så länge jag lever; jag vill lovsjunga min Gud, så länge jag är till.

34 باشد که او از تفکرات من خشنود شود، زیرا او سرچشمه همهٔ خوشیهای من است.

Mitt tal behage honom väl; må jag själv få glädja mig i HERREN.

35 باشد که همهٔ گناهکاران نابود شوند و بدکاران دیگر وجود نداشته باشند. ای جان من، خداوند را ستایش کن! سپاس بر خداوند!

Men må syndare försvinna ifrån jorden och inga ogudaktiga mer vara till. Lova HERREN, min själ Halleluja!