مزامیر 104

1 ای جان من، خداوند را ستایش کن! ای یهوه، ای خدای من، تو چه عظیمی!

Alaba al Señor, alma mía. Oh Señor mi Dios, eres muy grande; estás vestido de gloria y esplendor.

2 تو خود را با عزت و جلال آراسته و خویشتن را با نور پوشانیده‌ای. آسمان را مثل خیمه گسترانیده‌ای

Estás vestido de luz como con una túnica; extendiendo los cielos como una cortina:

3 و خانهٔ خود را بر آبهای آن بنا کرده‌ای. ابرها را ارابه خود نموده‌ای و بر بالهای باد می‌رانی.

El arco de tu casa se basa en las aguas; haces de las nubes tu carruaje; vas en las alas del viento:

4 بادها فرستادگان تو هستند و شعله‌های آتش خدمتگزاران تو.

Él hace que los vientos sean sus ángeles, y las llamas de fuego sus siervos.

5 ای خداوند، تو زمین را بر اساسش استوار کردی تا هرگز از مسیرش منحرف نشود.

Él hizo la tierra fuerte sobre sus bases, para que no se mueva para siempre jamás;

6 دریاها همچون ردایی آن را در برگرفت و آب دریاها کوهها را پوشاند.

Cubriéndolo con el mar como con una túnica: las aguas eran altas sobre las montañas;

7 اما آبها از هیبت صدای تو گریختند و پراکنده شدند.

A la voz de tu palabra fueron en fuga; al sonido de tu trueno se fueron con miedo;

8 به فراز کوهها برآمدند و به دشتها سرازیر شده، به مکانی که برای آنها ساخته بودی، جاری شدند.

Subieron los montes y los valles descendieron al lugar que tú preparó para ellos.

9 برای دریاها حدی تعیین نموده‌ای تا از آنها نگذرند و زمین را دوباره نپوشانند.

Hiciste un límite sobre el cual no podían ir, para que la tierra nunca más fuera cubierta por ellos.

10 در دره‌ها، چشمه‌ها به وجود آورده‌ای تا آب آنها در کوهپایه‌ها جاری شود.

Enviaste las fuentes a los valles; ellos están fluyendo entre las colinas.

11 تمام حیوانات صحرا از این چشمه‌ها آب می‌نوشند و گورخرها تشنگی خود را برطرف می‌سازند.

Dan de beber a toda bestia del campo; los asnos de la montaña vienen a buscar agua.

12 پرندگان بر شاخه‌های درختان لانه می‌سازند و آواز می‌خوانند.

Las aves del cielo tienen sus lugares de descanso junto a ellas, y cantan entre las ramas.

13 از آسمان بر کوهها باران می‌بارانی و زمین از نعمتهای گوناگون تو پر می‌شود.

Él hace caer la lluvia de sus tiendas en los montes; la tierra está llena del fruto de sus obras.

14 تو علف را برای خوراک چارپایان، و گیاهان را برای استفاده انسان، از زمین می‌رویانی.

Él hace crecer la hierba para el ganado, y las plantas para el uso del hombre; para que el pan salga de la tierra;

15 تا دل انسان از شراب شاد گردد، روغن روی او را شاداب سازد و نان به جان او نیرو بخشد.

Y el vino para alegrar el corazón del hombre, y el aceite para hacer resplandecer su rostro, y el pan para fortalecer su corazón.

16 درختان سرو لبنان که تو ای خداوند، آنها را کاشته‌ای سبز و خرمند.

Los árboles del Señor están llenos de crecimiento, los cedros del Líbano de su plantación;

17 مرغان هوا در درختان سرو لانه می‌سازند و لک‌لک‌ها بر شاخه‌های درختان صنوبر.

Donde las aves tienen sus lugares de descanso; en cuanto a la cigüeña, los árboles altos son su casa.

18 کوههای بلند، چراگاه بزهای کوهی است و صخره‌ها، پناهگاه خرگوشان.

Las altas colinas son un lugar seguro para las cabras de montaña, y las rocas para las pequeñas bestias.

19 ماه را برای تعیین ماههای سال آفریدی و آفتاب را برای تعیین روزها.

Hizo la luna como señal de las divisiones del año; enseñando al sol el momento de su descenso.

20 به فرمان تو شب می‌شود. در تاریکی شب همهٔ حیوانات وحشی از لانه‌های خود بیرون می‌آیند.

Cuando se oscurece, es de noche, cuando todas las bestias del bosque salen silenciosamente de sus lugares secretos.

21 شیربچگان برای شکار غرش می‌کنند و روزی خود را از خدا می‌خواهند.

Los leoncillos rugen corren tras su comida; buscando de Dios su comida.

22 هنگامی که آفتاب طلوع می‌کند، آنها به لانه‌های خود برمی‌گردند و می‌خوابند.

Sale el sol, y se juntan, y vuelven a sus lugares secretos para descansar.

23 آنگاه انسانها برای کسب معاش، از خانه بیرون می‌روند و تا شامگاه کار می‌کنند.

El hombre sale a su trabajo, y a su negocio, hasta la tarde.

24 خداوندا، کارهای دست تو چه بسیارند. همه آنها را از روی حکمت انجام داده‌ای. زمین از مخلوقات تو پر است.

¡Oh Señor, cuán grande es el número de tus obras! en sabiduría los has hecho todos; la tierra está llena de las cosas que has hecho.

25 در دریاهای بزرگی که آفریده‌ای جانوران بزرگ و کوچک به فراوانی یافت می‌شوند.

Allí está el gran mar ancho, donde hay seres vivientes, grandes y pequeños, más de los que pueden ser contados.

26 کشتیها بر روی آب می‌روند، و لِویاتان، که تو برای بازی در دریا ساختی، در آن بازی می‌کند.

Allí van los barcos; está esa gran bestia Leviatán. que has hecho como un juguete.

27 تمام مخلوقات تو منتظرند تا تو روزی‌شان را به آنها بدهی.

Todos ellos están esperando por ti, para darles su comida a su tiempo.

28 تو دست خود را باز می‌کنی، به آنها روزی می‌دهی و آنها را با چیزهای نیکو سیر می‌کنی.

Ellos toman lo que les das; están llenos de las cosas buenas que provienen de tu mano abierta.

29 هنگامی که روی خود را از آنها برمی‌گردانی مضطرب می‌شوند؛ و وقتی جان آنها را می‌گیری، می‌میرند و به خاکی که از آن ساخته شده‌اند، برمی‌گردند.

Si tu cara se esconde de ellos. están turbados; cuando les quitas el aliento, llegan a su fin y vuelven al polvo.

30 اما زمانی که به مخلوقات جان می‌بخشی، زنده می‌شوند و به زمین طراوت می‌بخشند.

envías tu espíritu, se les da vida; haces nueva la faz de la tierra.

31 شکوه و عظمت خداوند جاودانی است و او از آنچه آفریده است خشنود می‌باشد.

Sea la gloria del Señor para siempre; que el Señor tenga gozo en sus obras.

32 خداوند به زمین نگاه می‌کند و زمین می‌لرزد؛ کوهها را لمس می‌نماید و دود از آنها بلند می‌شود.

a cuya mirada tiembla la tierra; a cuyo toque las montañas emiten humo.

33 تا زنده‌ام، خداوند را با سرود، پرستش خواهم کرد و تا وجود دارم او را ستایش خواهم نمود.

Y haré canciones al Señor toda mi vida; Haré melodía a mi Dios mientras tenga mi ser.

34 باشد که او از تفکرات من خشنود شود، زیرا او سرچشمه همهٔ خوشیهای من است.

Que mis pensamientos sean dulces para él; me alegraré en el Señor.

35 باشد که همهٔ گناهکاران نابود شوند و بدکاران دیگر وجود نداشته باشند. ای جان من، خداوند را ستایش کن! سپاس بر خداوند!

Permitan que los pecadores sean cortados de la tierra, y que todos los malvados lleguen a su fin. Alaba al Señor, alma mía. Alaba al Señor.