مزامیر 104

1 ای جان من، خداوند را ستایش کن! ای یهوه، ای خدای من، تو چه عظیمی!

Louva, minha alma, ao SENHOR; ó SENHOR meu Deus, tu és grandioso; de majestade e de glória estás vestido.

2 تو خود را با عزت و جلال آراسته و خویشتن را با نور پوشانیده‌ای. آسمان را مثل خیمه گسترانیده‌ای

Tu estás coberto de luz, como que uma roupa; estendes os céus como cortinas.

3 و خانهٔ خود را بر آبهای آن بنا کرده‌ای. ابرها را ارابه خود نموده‌ای و بر بالهای باد می‌رانی.

Ele, que fixou seus cômodos sobre as águas; que faz das nuvens sua carruagem; que se move sobre as asas do vento.

4 بادها فرستادگان تو هستند و شعله‌های آتش خدمتگزاران تو.

Que faz de seus anjos ventos, e de seus servos fogo flamejante.

5 ای خداوند، تو زمین را بر اساسش استوار کردی تا هرگز از مسیرش منحرف نشود.

Ele fundou a terra sobre suas bases; ela jamais se abalará.

6 دریاها همچون ردایی آن را در برگرفت و آب دریاها کوهها را پوشاند.

Com o abismo, como um vestido, tu a cobriste; sobre os montes estavam as águas.

7 اما آبها از هیبت صدای تو گریختند و پراکنده شدند.

Elas fugiram de tua repreensão; pela voz de teu trovão elas se recolheram apressadamente.

8 به فراز کوهها برآمدند و به دشتها سرازیر شده، به مکانی که برای آنها ساخته بودی، جاری شدند.

Os montes subiram [e] os vales desceram ao lugar que tu lhes tinha fundado.

9 برای دریاها حدی تعیین نموده‌ای تا از آنها نگذرند و زمین را دوباره نپوشانند.

Tu [lhes] puseste um limite, que não ultrapassarão; não voltarão mais a cobrir a terra.

10 در دره‌ها، چشمه‌ها به وجود آورده‌ای تا آب آنها در کوهپایه‌ها جاری شود.

Ele envia fontes aos vales, para que corram por entre os montes.

11 تمام حیوانات صحرا از این چشمه‌ها آب می‌نوشند و گورخرها تشنگی خود را برطرف می‌سازند.

Elas dão de beber a todos os animais do campo; os asnos selvagens matam a sede [com elas].

12 پرندگان بر شاخه‌های درختان لانه می‌سازند و آواز می‌خوانند.

Junto a elas habitam as aves dos céus, que dão [sua] voz dentre os ramos.

13 از آسمان بر کوهها باران می‌بارانی و زمین از نعمتهای گوناگون تو پر می‌شود.

Ele rega os montes desde seus cômodos; a terra se farta do fruto de tuas obras.

14 تو علف را برای خوراک چارپایان، و گیاهان را برای استفاده انسان، از زمین می‌رویانی.

Ele faz brotar a erva para os animais, e as plantas para o trabalho do homem, fazendo da terra produzir o pão,

15 تا دل انسان از شراب شاد گردد، روغن روی او را شاداب سازد و نان به جان او نیرو بخشد.

E o vinho, que alegra o coração do homem, [e] faz o rosto brilhar o rosto com o azeite; com o pão, que fortalece o coração do homem.

16 درختان سرو لبنان که تو ای خداوند، آنها را کاشته‌ای سبز و خرمند.

As árvores do SENHOR são fartamente [nutridas], os cedros do Líbano, que ele plantou.

17 مرغان هوا در درختان سرو لانه می‌سازند و لک‌لک‌ها بر شاخه‌های درختان صنوبر.

Onde as aves fazem ninhos, e os pinheiros são as casas para as cegonhas.

18 کوههای بلند، چراگاه بزهای کوهی است و صخره‌ها، پناهگاه خرگوشان.

Os altos montes são para as cabras selvagens; as rochas, refúgio para os coelhos.

19 ماه را برای تعیین ماههای سال آفریدی و آفتاب را برای تعیین روزها.

Ele fez a lua para [marcar] os tempos, e o sol sobre seu poente.

20 به فرمان تو شب می‌شود. در تاریکی شب همهٔ حیوانات وحشی از لانه‌های خود بیرون می‌آیند.

Ele dá ordens à escuridão, e faz haver noite, quando saem todos os animais do mato.

21 شیربچگان برای شکار غرش می‌کنند و روزی خود را از خدا می‌خواهند.

Os filhos dos leões, rugindo pela presa, e para buscar de Deus sua comida.

22 هنگامی که آفتاب طلوع می‌کند، آنها به لانه‌های خود برمی‌گردند و می‌خوابند.

Quando o sol volta a brilhar, [logo] se recolhem, e vão se deitar em suas tocas.

23 آنگاه انسانها برای کسب معاش، از خانه بیرون می‌روند و تا شامگاه کار می‌کنند.

Então o homem sai para seu trabalho e sua obra até o entardecer.

24 خداوندا، کارهای دست تو چه بسیارند. همه آنها را از روی حکمت انجام داده‌ای. زمین از مخلوقات تو پر است.

Como são muitas as suas obras, SENHOR! Tu fizeste todas com sabedoria; a terra está cheia de teus bens.

25 در دریاهای بزرگی که آفریده‌ای جانوران بزرگ و کوچک به فراوانی یافت می‌شوند.

Este grande e vasto mar, nele há inúmeros seres, animais pequenos e grandes.

26 کشتیها بر روی آب می‌روند، و لِویاتان، که تو برای بازی در دریا ساختی، در آن بازی می‌کند.

Por ali andam os navios e o Leviatã que formastes, para que te alegrasses nele.

27 تمام مخلوقات تو منتظرند تا تو روزی‌شان را به آنها بدهی.

Todos eles aguardam por ti, que [lhes] dês seu alimento a seu tempo [devido].

28 تو دست خود را باز می‌کنی، به آنها روزی می‌دهی و آنها را با چیزهای نیکو سیر می‌کنی.

O que tu dás, eles recolhem; tu abres tua mão, [e] eles se fartam de coisas boas.

29 هنگامی که روی خود را از آنها برمی‌گردانی مضطرب می‌شوند؛ و وقتی جان آنها را می‌گیری، می‌میرند و به خاکی که از آن ساخته شده‌اند، برمی‌گردند.

[Quando] tu escondes teu rosto, eles ficam perturbados; [quando] tu tiras o fôlego deles, [logo] eles morrem, e voltam ao seu pó.

30 اما زمانی که به مخلوقات جان می‌بخشی، زنده می‌شوند و به زمین طراوت می‌بخشند.

Tu envias o teu fôlego, e logo são criados; e [assim] tu renovas a face da terra.

31 شکوه و عظمت خداوند جاودانی است و او از آنچه آفریده است خشنود می‌باشد.

A glória do SENHOR será para sempre; alegre-se o SENHOR em suas obras.

32 خداوند به زمین نگاه می‌کند و زمین می‌لرزد؛ کوهها را لمس می‌نماید و دود از آنها بلند می‌شود.

[Quando] ele olha para a terra, [logo] ela treme; [quando] ele toca nos montes, eles soltam fumaça.

33 تا زنده‌ام، خداوند را با سرود، پرستش خواهم کرد و تا وجود دارم او را ستایش خواهم نمود.

Cantarei ao SENHOR em [toda] a minha vida; tocarei música ao meu Deus enquanto eu existir.

34 باشد که او از تفکرات من خشنود شود، زیرا او سرچشمه همهٔ خوشیهای من است.

Meus pensamentos lhe serão agradáveis; eu me alegrarei no SENHOR.

35 باشد که همهٔ گناهکاران نابود شوند و بدکاران دیگر وجود نداشته باشند. ای جان من، خداوند را ستایش کن! سپاس بر خداوند!

Os pecadores serão consumidos da terra, e os maus não existirão mais. Bendizei, ó minha alma, ao SENHOR! Aleluia!