مزامیر 104

1 ای جان من، خداوند را ستایش کن! ای یهوه، ای خدای من، تو چه عظیمی!

Bénis Yahvé, mon âme. Yahvé, mon Dieu, tu es très grand. Tu es vêtu d'honneur et de majesté.

2 تو خود را با عزت و جلال آراسته و خویشتن را با نور پوشانیده‌ای. آسمان را مثل خیمه گسترانیده‌ای

Il se couvre de lumière comme d'un vêtement. Il étend les cieux comme un rideau.

3 و خانهٔ خود را بر آبهای آن بنا کرده‌ای. ابرها را ارابه خود نموده‌ای و بر بالهای باد می‌رانی.

Il pose les poutres de ses chambres dans les eaux. Il fait des nuages son char. Il marche sur les ailes du vent.

4 بادها فرستادگان تو هستند و شعله‌های آتش خدمتگزاران تو.

Il fait de ses messagers des vents, et ses serviteurs des flammes de feu.

5 ای خداوند، تو زمین را بر اساسش استوار کردی تا هرگز از مسیرش منحرف نشود.

Il a posé les fondations de la terre, qu'il ne devrait pas être déplacé pour toujours.

6 دریاها همچون ردایی آن را در برگرفت و آب دریاها کوهها را پوشاند.

Tu l'as couvert de l'abîme comme d'un manteau. Les eaux s'élevaient au-dessus des montagnes.

7 اما آبها از هیبت صدای تو گریختند و پراکنده شدند.

A ta réprimande, ils se sont enfuis. À la voix de votre tonnerre, ils se sont précipités.

8 به فراز کوهها برآمدند و به دشتها سرازیر شده، به مکانی که برای آنها ساخته بودی، جاری شدند.

Les montagnes se sont élevées, les vallées se sont effondrées, à la place que vous leur aviez assignée.

9 برای دریاها حدی تعیین نموده‌ای تا از آنها نگذرند و زمین را دوباره نپوشانند.

Tu as fixé une frontière qu'ils ne pourront pas franchir, qu'ils ne se retournent pas pour recouvrir la terre.

10 در دره‌ها، چشمه‌ها به وجود آورده‌ای تا آب آنها در کوهپایه‌ها جاری شود.

Il fait jaillir des sources dans les vallées. Ils courent entre les montagnes.

11 تمام حیوانات صحرا از این چشمه‌ها آب می‌نوشند و گورخرها تشنگی خود را برطرف می‌سازند.

Ils donnent à boire à tous les animaux des champs. Les ânes sauvages étanchent leur soif.

12 پرندگان بر شاخه‌های درختان لانه می‌سازند و آواز می‌خوانند.

Les oiseaux du ciel font leur nid près d'eux. Ils chantent parmi les branches.

13 از آسمان بر کوهها باران می‌بارانی و زمین از نعمتهای گوناگون تو پر می‌شود.

Il arrose les montagnes depuis ses chambres. La terre est remplie du fruit de tes œuvres.

14 تو علف را برای خوراک چارپایان، و گیاهان را برای استفاده انسان، از زمین می‌رویانی.

Il fait pousser l'herbe pour le bétail, et des plantes que l'homme peut cultiver, pour qu'il produise de la nourriture à partir de la terre:

15 تا دل انسان از شراب شاد گردد، روغن روی او را شاداب سازد و نان به جان او نیرو بخشد.

le vin qui réjouit le cœur de l'homme, de l'huile pour faire briller son visage, et le pain qui fortifie le cœur de l'homme.

16 درختان سرو لبنان که تو ای خداوند، آنها را کاشته‌ای سبز و خرمند.

Les arbres de Yahvé sont bien arrosés, les cèdres du Liban, qu'il a plantés,

17 مرغان هوا در درختان سرو لانه می‌سازند و لک‌لک‌ها بر شاخه‌های درختان صنوبر.

où les oiseaux font leurs nids. La cigogne a élu domicile dans les cyprès.

18 کوههای بلند، چراگاه بزهای کوهی است و صخره‌ها، پناهگاه خرگوشان.

Les hautes montagnes sont pour les boucs sauvages. Les rochers sont un refuge pour les blaireaux des rochers.

19 ماه را برای تعیین ماههای سال آفریدی و آفتاب را برای تعیین روزها.

Il a établi la lune pour les saisons. Le soleil sait quand se coucher.

20 به فرمان تو شب می‌شود. در تاریکی شب همهٔ حیوانات وحشی از لانه‌های خود بیرون می‌آیند.

Tu fais des ténèbres, et c'est la nuit, dans lequel tous les animaux de la forêt rôdent.

21 شیربچگان برای شکار غرش می‌کنند و روزی خود را از خدا می‌خواهند.

Les jeunes lions rugissent après leur proie, et cherchent leur nourriture auprès de Dieu.

22 هنگامی که آفتاب طلوع می‌کند، آنها به لانه‌های خود برمی‌گردند و می‌خوابند.

Le soleil se lève, et ils s'enfuient, et se couchent dans leurs tanières.

23 آنگاه انسانها برای کسب معاش، از خانه بیرون می‌روند و تا شامگاه کار می‌کنند.

L'homme se rend à son travail, à son travail jusqu'au soir.

24 خداوندا، کارهای دست تو چه بسیارند. همه آنها را از روی حکمت انجام داده‌ای. زمین از مخلوقات تو پر است.

Yahvé, que tes œuvres sont nombreuses! Dans la sagesse, vous les avez tous créés. La terre est pleine de vos richesses.

25 در دریاهای بزرگی که آفریده‌ای جانوران بزرگ و کوچک به فراوانی یافت می‌شوند.

Voilà la mer, grande et large, dans laquelle se trouvent d'innombrables êtres vivants, les petits et les grands animaux.

26 کشتیها بر روی آب می‌روند، و لِویاتان، که تو برای بازی در دریا ساختی، در آن بازی می‌کند.

C'est là que vont les navires, et leviathan, que vous avez formé pour y jouer.

27 تمام مخلوقات تو منتظرند تا تو روزی‌شان را به آنها بدهی.

Ils t'attendent tous, afin que vous leur donniez leur nourriture en temps voulu.

28 تو دست خود را باز می‌کنی، به آنها روزی می‌دهی و آنها را با چیزهای نیکو سیر می‌کنی.

Tu leur donnes, ils recueillent. Vous ouvrez votre main; ils sont satisfaits du bien.

29 هنگامی که روی خود را از آنها برمی‌گردانی مضطرب می‌شوند؛ و وقتی جان آنها را می‌گیری، می‌میرند و به خاکی که از آن ساخته شده‌اند، برمی‌گردند.

Vous cachez votre visage, ils sont troublés. Vous leur coupez le souffle, ils meurent et retournent à la poussière.

30 اما زمانی که به مخلوقات جان می‌بخشی، زنده می‌شوند و به زمین طراوت می‌بخشند.

Tu envoies ton Esprit et ils sont créés. Vous renouvelez la surface du sol.

31 شکوه و عظمت خداوند جاودانی است و او از آنچه آفریده است خشنود می‌باشد.

Que la gloire de Yahvé dure à jamais. Que Yahvé se réjouisse de ses œuvres.

32 خداوند به زمین نگاه می‌کند و زمین می‌لرزد؛ کوهها را لمس می‌نماید و دود از آنها بلند می‌شود.

Il regarde la terre, et elle tremble. Il touche les montagnes, et elles fument.

33 تا زنده‌ام، خداوند را با سرود، پرستش خواهم کرد و تا وجود دارم او را ستایش خواهم نمود.

Je chanterai à Yahvé aussi longtemps que je vivrai. Je chanterai les louanges de mon Dieu tant que j'ai un être.

34 باشد که او از تفکرات من خشنود شود، زیرا او سرچشمه همهٔ خوشیهای من است.

Que ma méditation lui soit douce. Je me réjouirai en Yahvé.

35 باشد که همهٔ گناهکاران نابود شوند و بدکاران دیگر وجود نداشته باشند. ای جان من، خداوند را ستایش کن! سپاس بر خداوند!

Que les pécheurs disparaissent de la terre! Que les méchants ne soient plus. Bénis Yahvé, mon âme. Louez Yah!