مزامیر 104

1 ای جان من، خداوند را ستایش کن! ای یهوه، ای خدای من، تو چه عظیمی!

[A Psalm] of David. Bless the Lord, O my soul. O Lord my God, you are very great; you have clothed yourself with praise and honor:

2 تو خود را با عزت و جلال آراسته و خویشتن را با نور پوشانیده‌ای. آسمان را مثل خیمه گسترانیده‌ای

who do robe yourself with light as with a garment; spreading out the heaven as a curtain.

3 و خانهٔ خود را بر آبهای آن بنا کرده‌ای. ابرها را ارابه خود نموده‌ای و بر بالهای باد می‌رانی.

Who covers his chambers with waters; who makes the clouds his chariot; who walks on the wings of the wind.

4 بادها فرستادگان تو هستند و شعله‌های آتش خدمتگزاران تو.

Who makes his angels spirits, and his ministers a flaming fire.

5 ای خداوند، تو زمین را بر اساسش استوار کردی تا هرگز از مسیرش منحرف نشود.

Who establishes the earth on her sure foundation: it shall not be moved for ever.

6 دریاها همچون ردایی آن را در برگرفت و آب دریاها کوهها را پوشاند.

The deep, as it were a garment, is his covering: the waters shall stand on the hills.

7 اما آبها از هیبت صدای تو گریختند و پراکنده شدند.

At your rebuke they shall flee; at the voice of your thunder they shall be alarmed.

8 به فراز کوهها برآمدند و به دشتها سرازیر شده، به مکانی که برای آنها ساخته بودی، جاری شدند.

They go up to the mountains, and down to the plains, to the place which you have founded for them.

9 برای دریاها حدی تعیین نموده‌ای تا از آنها نگذرند و زمین را دوباره نپوشانند.

You have set a bound which they shall not pass, neither shall they turn again to cover the earth.

10 در دره‌ها، چشمه‌ها به وجود آورده‌ای تا آب آنها در کوهپایه‌ها جاری شود.

He sends forth his fountains among the valleys: the waters shall run between the mountains.

11 تمام حیوانات صحرا از این چشمه‌ها آب می‌نوشند و گورخرها تشنگی خود را برطرف می‌سازند.

They shall give drink to all the wild beasts of the field: the wild asses shall take [of them] to [quench] their thirst.

12 پرندگان بر شاخه‌های درختان لانه می‌سازند و آواز می‌خوانند.

By them shall the birds of the sky lodge: they shall utter a voice out of the midst of the rocks.

13 از آسمان بر کوهها باران می‌بارانی و زمین از نعمتهای گوناگون تو پر می‌شود.

He waters the mountains from his chambers: the earth shall be satisfied with the fruit of your works.

14 تو علف را برای خوراک چارپایان، و گیاهان را برای استفاده انسان، از زمین می‌رویانی.

He makes grass to grow for the cattle, and green herb for the service of men, to bring bread out of the earth;

15 تا دل انسان از شراب شاد گردد، روغن روی او را شاداب سازد و نان به جان او نیرو بخشد.

and wine makes glad the heart of man, to make his face cheerful with oil: and bread strengthens man's heart.

16 درختان سرو لبنان که تو ای خداوند، آنها را کاشته‌ای سبز و خرمند.

The trees of the plain shall be full [of sap]; [even] the cedars of Libanus which he has planted.

17 مرغان هوا در درختان سرو لانه می‌سازند و لک‌لک‌ها بر شاخه‌های درختان صنوبر.

There the sparrows will build their nests; and the house of the heron takes the lead among them.

18 کوههای بلند، چراگاه بزهای کوهی است و صخره‌ها، پناهگاه خرگوشان.

The high mountains are a refuge for the stags, [and] the rock for the rabbits.

19 ماه را برای تعیین ماههای سال آفریدی و آفتاب را برای تعیین روزها.

He appointed the moon for seasons: the sun knows his going down.

20 به فرمان تو شب می‌شود. در تاریکی شب همهٔ حیوانات وحشی از لانه‌های خود بیرون می‌آیند.

You did make darkness, and it was night; in it all the wild beasts of the forest will be abroad:

21 شیربچگان برای شکار غرش می‌کنند و روزی خود را از خدا می‌خواهند.

[even] young lions roaring for prey, and to seek meat for themselves from God.

22 هنگامی که آفتاب طلوع می‌کند، آنها به لانه‌های خود برمی‌گردند و می‌خوابند.

The sun arises, and they shall be gathered together, and shall lie down in their dens.

23 آنگاه انسانها برای کسب معاش، از خانه بیرون می‌روند و تا شامگاه کار می‌کنند.

Man shall go forth to his work, and to his labor till evening.

24 خداوندا، کارهای دست تو چه بسیارند. همه آنها را از روی حکمت انجام داده‌ای. زمین از مخلوقات تو پر است.

How great are your works, O Lord! in wisdom have you wrought them all: the earth is filled with your creation.

25 در دریاهای بزرگی که آفریده‌ای جانوران بزرگ و کوچک به فراوانی یافت می‌شوند.

[So is] this great and wide sea: there are things creeping innumerable, small animals and great.

26 کشتیها بر روی آب می‌روند، و لِویاتان، که تو برای بازی در دریا ساختی، در آن بازی می‌کند.

There go the ships; [and] this dragon whom you have made to play in it.

27 تمام مخلوقات تو منتظرند تا تو روزی‌شان را به آنها بدهی.

All wait upon you, to give them [their] food in due season.

28 تو دست خود را باز می‌کنی، به آنها روزی می‌دهی و آنها را با چیزهای نیکو سیر می‌کنی.

When you have given [it] them, they will gather [it]; and when you have opened your hand, they shall all be filled with good.

29 هنگامی که روی خود را از آنها برمی‌گردانی مضطرب می‌شوند؛ و وقتی جان آنها را می‌گیری، می‌میرند و به خاکی که از آن ساخته شده‌اند، برمی‌گردند.

But when you have turned away your face, they shall be troubled: you will take away their breath, and they shall fail, and return to their dust.

30 اما زمانی که به مخلوقات جان می‌بخشی، زنده می‌شوند و به زمین طراوت می‌بخشند.

You shall send forth your Spirit, and they shall be created; and you shall renew the face of the earth.

31 شکوه و عظمت خداوند جاودانی است و او از آنچه آفریده است خشنود می‌باشد.

Let the glory of the Lord be for ever: the Lord shall rejoice in his works;

32 خداوند به زمین نگاه می‌کند و زمین می‌لرزد؛ کوهها را لمس می‌نماید و دود از آنها بلند می‌شود.

who looks upon the earth, and makes it tremble; who touches the mountains, and they smoke.

33 تا زنده‌ام، خداوند را با سرود، پرستش خواهم کرد و تا وجود دارم او را ستایش خواهم نمود.

I will sing to the Lord while I live; I will sing praise to my God while I exist.

34 باشد که او از تفکرات من خشنود شود، زیرا او سرچشمه همهٔ خوشیهای من است.

Let my meditation be sweet to him: and I will rejoice in the Lord.

35 باشد که همهٔ گناهکاران نابود شوند و بدکاران دیگر وجود نداشته باشند. ای جان من، خداوند را ستایش کن! سپاس بر خداوند!

Let the sinners fail from off the earth, and transgressors, so that they shall be no more. Bless the Lord, O my soul.