مزامیر 104

1 ای جان من، خداوند را ستایش کن! ای یهوه، ای خدای من، تو چه عظیمی!

To David himself. Bless the Lord, O my soul. O Lord my God, you are exceedingly great. You have clothed yourself with confession and beauty;

2 تو خود را با عزت و جلال آراسته و خویشتن را با نور پوشانیده‌ای. آسمان را مثل خیمه گسترانیده‌ای

you are dressed with light like a garment, while you stretch out heaven like a tent.

3 و خانهٔ خود را بر آبهای آن بنا کرده‌ای. ابرها را ارابه خود نموده‌ای و بر بالهای باد می‌رانی.

You cover its heights with water. You set the clouds as your stairs. You walk upon the wings of the winds.

4 بادها فرستادگان تو هستند و شعله‌های آتش خدمتگزاران تو.

You make your Angels a breath of life, and your ministers a burning fire.

5 ای خداوند، تو زمین را بر اساسش استوار کردی تا هرگز از مسیرش منحرف نشود.

You founded the earth upon its stable base. It will not be bent from age to age.

6 دریاها همچون ردایی آن را در برگرفت و آب دریاها کوهها را پوشاند.

The abyss, like a garment, is its clothing. The waters will remain standing above the mountains.

7 اما آبها از هیبت صدای تو گریختند و پراکنده شدند.

At your rebuke, they will flee. At the voice of your thunder, they will dread.

8 به فراز کوهها برآمدند و به دشتها سرازیر شده، به مکانی که برای آنها ساخته بودی، جاری شدند.

The mountains ascend, and the plains descend, to the place which you have founded for them.

9 برای دریاها حدی تعیین نموده‌ای تا از آنها نگذرند و زمین را دوباره نپوشانند.

You have set a limit that they will not cross. And they will not return to cover the earth.

10 در دره‌ها، چشمه‌ها به وجود آورده‌ای تا آب آنها در کوهپایه‌ها جاری شود.

You spring forth fountains in steep valleys. The waters will cross through the midst of the mountains.

11 تمام حیوانات صحرا از این چشمه‌ها آب می‌نوشند و گورخرها تشنگی خود را برطرف می‌سازند.

All the wild beasts of the field will drink. The wild donkeys will anticipate in their thirst.

12 پرندگان بر شاخه‌های درختان لانه می‌سازند و آواز می‌خوانند.

Above them, the flying things of the air will dwell. From the midst of the rocks, they will utter voices.

13 از آسمان بر کوهها باران می‌بارانی و زمین از نعمتهای گوناگون تو پر می‌شود.

You irrigate the mountains from your heights. The earth will be satiated from the fruit of your works,

14 تو علف را برای خوراک چارپایان، و گیاهان را برای استفاده انسان، از زمین می‌رویانی.

producing grass for cattle and herbs for the service of men. So may you draw bread from the earth,

15 تا دل انسان از شراب شاد گردد، روغن روی او را شاداب سازد و نان به جان او نیرو بخشد.

and wine, in order to cheer the heart of man. Then he may gladden his face with oil, and bread will confirm the heart of man.

16 درختان سرو لبنان که تو ای خداوند، آنها را کاشته‌ای سبز و خرمند.

The trees of the field will be saturated, along with the cedars of Lebanon, which he planted.

17 مرغان هوا در درختان سرو لانه می‌سازند و لک‌لک‌ها بر شاخه‌های درختان صنوبر.

There, the sparrows will make their nests. The leader of them is the house of the heron.

18 کوههای بلند، چراگاه بزهای کوهی است و صخره‌ها، پناهگاه خرگوشان.

The heights of the hills are for the deer; the rock is a refuge for the hedgehog.

19 ماه را برای تعیین ماههای سال آفریدی و آفتاب را برای تعیین روزها.

He has made the moon for seasons; the sun knows its setting.

20 به فرمان تو شب می‌شود. در تاریکی شب همهٔ حیوانات وحشی از لانه‌های خود بیرون می‌آیند.

You appointed darkness, and it has become night; all the beasts of the forest will cross through it.

21 شیربچگان برای شکار غرش می‌کنند و روزی خود را از خدا می‌خواهند.

The young lions will roar, while searching for and seizing their meal from God.

22 هنگامی که آفتاب طلوع می‌کند، آنها به لانه‌های خود برمی‌گردند و می‌خوابند.

The sun arose, and they were gathered together; and in their dens, they will lie down together.

23 آنگاه انسانها برای کسب معاش، از خانه بیرون می‌روند و تا شامگاه کار می‌کنند.

Man will go forth to his work and to his activities, until the evening.

24 خداوندا، کارهای دست تو چه بسیارند. همه آنها را از روی حکمت انجام داده‌ای. زمین از مخلوقات تو پر است.

How great are your works, O Lord! You have made all things in wisdom. The earth has been filled with your possessions.

25 در دریاهای بزرگی که آفریده‌ای جانوران بزرگ و کوچک به فراوانی یافت می‌شوند.

This sea is great and its hands are spacious. There are creeping things without number: the small animals with the great.

26 کشتیها بر روی آب می‌روند، و لِویاتان، که تو برای بازی در دریا ساختی، در آن بازی می‌کند.

There, the ships will pass by this sea-serpent that you have formed to mock them.

27 تمام مخلوقات تو منتظرند تا تو روزی‌شان را به آنها بدهی.

All these expect you to give them food in due time.

28 تو دست خود را باز می‌کنی، به آنها روزی می‌دهی و آنها را با چیزهای نیکو سیر می‌کنی.

What you give to them, they will gather. When you open your hand, they will all be filled with goodness.

29 هنگامی که روی خود را از آنها برمی‌گردانی مضطرب می‌شوند؛ و وقتی جان آنها را می‌گیری، می‌میرند و به خاکی که از آن ساخته شده‌اند، برمی‌گردند.

But if you turn your face away, they will be disturbed. You will take away their breath, and they will fail, and they will return to their dust.

30 اما زمانی که به مخلوقات جان می‌بخشی، زنده می‌شوند و به زمین طراوت می‌بخشند.

You will send forth your Spirit, and they will be created. And you will renew the face of the earth.

31 شکوه و عظمت خداوند جاودانی است و او از آنچه آفریده است خشنود می‌باشد.

May the glory of the Lord be for all ages. The Lord will rejoice in his works.

32 خداوند به زمین نگاه می‌کند و زمین می‌لرزد؛ کوهها را لمس می‌نماید و دود از آنها بلند می‌شود.

He considers the earth, and he makes it tremble. He touches the mountains, and they smoke.

33 تا زنده‌ام، خداوند را با سرود، پرستش خواهم کرد و تا وجود دارم او را ستایش خواهم نمود.

I will sing to the Lord with my life. I will sing psalms to my God, as long as I am.

34 باشد که او از تفکرات من خشنود شود، زیرا او سرچشمه همهٔ خوشیهای من است.

May my speech be pleasing to him. Truly, I will take delight in the Lord.

35 باشد که همهٔ گناهکاران نابود شوند و بدکاران دیگر وجود نداشته باشند. ای جان من، خداوند را ستایش کن! سپاس بر خداوند!

Let sinners fade away from the earth, along with the unjust, so that they may not be. Bless the Lord, O my soul.