مزامیر 104

1 ای جان من، خداوند را ستایش کن! ای یهوه، ای خدای من، تو چه عظیمی!

Aw ka hinglu, BOEIPA te uem lah. Ka BOEIPA Pathen namah tah na sang tangkik tih mueithennah neh rhuepomnah te na bai.

2 تو خود را با عزت و جلال آراسته و خویشتن را با نور پوشانیده‌ای. آسمان را مثل خیمه گسترانیده‌ای

Khosae neh himbai bangla muelh aka thing uh himbaiyan bangla vaan ah dup aka phaih,

3 و خانهٔ خود را بر آبهای آن بنا کرده‌ای. ابرها را ارابه خود نموده‌ای و بر بالهای باد می‌رانی.

A imhman te tui soah aka ci, khomai te leng la aka saii, khohli phae neh aka cet,

4 بادها فرستادگان تو هستند و شعله‌های آتش خدمتگزاران تو.

khohli te a puencawn la aka saii tih hmai tak aka tueih loh,

5 ای خداوند، تو زمین را بر اساسش استوار کردی تا هرگز از مسیرش منحرف نشود.

diklai khaw amah hmuen ah a suen tih kumhal ah tuen yoeyah pawh.

6 دریاها همچون ردایی آن را در برگرفت و آب دریاها کوهها را پوشاند.

Anih te tuidung neh pueinak bangla na khuk tih tui rhoek loh tlang rhoek soah pai uh.

7 اما آبها از هیبت صدای تو گریختند و پراکنده شدند.

Namah kah tluungnah dongah rhaelrham uh tih na khohum ol dongah tamto uh.

8 به فراز کوهها برآمدند و به دشتها سرازیر شده، به مکانی که برای آنها ساخته بودی، جاری شدند.

Tlang tom a lan uh tih amih ham na suen kolbawn hmuen la suntla uh.

9 برای دریاها حدی تعیین نموده‌ای تا از آنها نگذرند و زمین را دوباره نپوشانند.

Khorhi na suem te a poe uh thai pawt dongah diklai khuk ham ha mael uh thai pawh.

10 در دره‌ها، چشمه‌ها به وجود آورده‌ای تا آب آنها در کوهپایه‌ها جاری شود.

Tuisih rhoek te soklong la a loei tlang rhoek laklo ah long uh.

11 تمام حیوانات صحرا از این چشمه‌ها آب می‌نوشند و گورخرها تشنگی خود را برطرف می‌سازند.

Kohong kah mulhing boeih te tui a tul uh tih kohong marhang rhoek khaw a tuihalh dip uh.

12 پرندگان بر شاخه‌های درختان لانه می‌سازند و آواز می‌خوانند.

A taengah vaan kah vaa loh kho a sak uh tih thingsam laklo ah a ol huphup loei.

13 از آسمان بر کوهها باران می‌بارانی و زمین از نعمتهای گوناگون تو پر می‌شود.

Tlang boeih te a imhman lamkah aka suep, BOEIPAnamah kah kutci loh diklai te a hah sak.

14 تو علف را برای خوراک چارپایان، و گیاهان را برای استفاده انسان، از زمین می‌رویانی.

Rhamsa ham sulrham poe tih, hlang kah thohtatnah hamla baelhing neh, diklai lamkah buh na thoeng sak.

15 تا دل انسان از شراب شاد گردد، روغن روی او را شاداب سازد و نان به جان او نیرو بخشد.

Te dongah misurtui loh hlanghing thinko ko a hoe sak, situi loh maelhmai a hlampan sak tih buh loh hlanghing thinko a duel.

16 درختان سرو لبنان که تو ای خداوند، آنها را کاشته‌ای سبز و خرمند.

BOEIPA loh a ling thingkung, Lebanon kah lamphai te a kum sakuh.

17 مرغان هوا در درختان سرو لانه می‌سازند و لک‌لک‌ها بر شاخه‌های درختان صنوبر.

Teah te vaa loh bu a tuk tih, bungrho loh hmaical dongah a im a khueh.

18 کوههای بلند، چراگاه بزهای کوهی است و صخره‌ها، پناهگاه خرگوشان.

Tlang sang boeih te sathai ham om tih, pango boeih khaw saphih ham hlipyingnah la om.

19 ماه را برای تعیین ماههای سال آفریدی و آفتاب را برای تعیین روزها.

Khoning ham hla a saii tih khomik loh a khotlak khaw a ming.

20 به فرمان تو شب می‌شود. در تاریکی شب همهٔ حیوانات وحشی از لانه‌های خود بیرون می‌آیند.

Khohmuep na khueh tih khoyin ha pawk vaengah duup kah mulhing boeih loh a khuiah yuel uh.

21 شیربچگان برای شکار غرش می‌کنند و روزی خود را از خدا می‌خواهند.

Maeh te sathueng rhoek loh a kawk thil uh tih a caak te Pathen taengah a tlap uh.

22 هنگامی که آفتاب طلوع می‌کند، آنها به لانه‌های خود برمی‌گردند و می‌خوابند.

Khomik a thoeng neh vawl khoem uh tih a khuisaek la kol uh.

23 آنگاه انسانها برای کسب معاش، از خانه بیرون می‌روند و تا شامگاه کار می‌کنند.

Hlang he a bisai ham neh a thohtatnah la kholaeh hil cet.

24 خداوندا، کارهای دست تو چه بسیارند. همه آنها را از روی حکمت انجام داده‌ای. زمین از مخلوقات تو پر است.

BOEIPA nang kah kutngo he yet tangkik. Te rhoek boeih te cueihnah nen ni na saii. Na hnopai rhoemah diklai ah baetawt coeng.

25 در دریاهای بزرگی که آفریده‌ای جانوران بزرگ و کوچک به فراوانی یافت می‌شوند.

Tuitunli aka len tih a dang, aka dangka ah, rhulcai mulhing a yit a len tae lek pawt la om bal.

26 کشتیها بر روی آب می‌روند، و لِویاتان، که تو برای بازی در دریا ساختی، در آن بازی می‌کند.

Teah te sangpho rhoek loh pongpa uh tih a khuiah aka luem ham Leviathan te na saii.

27 تمام مخلوقات تو منتظرند تا تو روزی‌شان را به آنها بدهی.

A tuetang vaengah amih caak paek ham khaw amih loh namah taengla boeih lamso uh.

28 تو دست خود را باز می‌کنی، به آنها روزی می‌دهی و آنها را با چیزهای نیکو سیر می‌کنی.

Amih taengah na paek te a rhuh uh. Na kut na hlam tih hnothen kum uh.

29 هنگامی که روی خود را از آنها برمی‌گردانی مضطرب می‌شوند؛ و وقتی جان آنها را می‌گیری، می‌میرند و به خاکی که از آن ساخته شده‌اند، برمی‌گردند.

Na maelhmai na thuh vaengah let uh. A hil na khoem pah vaengah pal uh tih laipi la bal uh.

30 اما زمانی که به مخلوقات جان می‌بخشی، زنده می‌شوند و به زمین طراوت می‌بخشند.

Na mueihla na tueih daengah anmih te suen uh tih diklai maelhmai khaw na tlaih pueng.

31 شکوه و عظمت خداوند جاودانی است و او از آنچه آفریده است خشنود می‌باشد.

BOEIPA kah thangpomnah tah kumhal duela om tih, a bibi dongah BOEIPA a kohoe saeh.

32 خداوند به زمین نگاه می‌کند و زمین می‌لرزد؛ کوهها را لمس می‌نماید و دود از آنها بلند می‌شود.

Diklai a paelki vaengah thuen tih, tlang rhoek te a taek vaengah khuu.

33 تا زنده‌ام، خداوند را با سرود، پرستش خواهم کرد و تا وجود دارم او را ستایش خواهم نمود.

Ka hingnah neh BOEIPA te ka hlai vetih ka om rhuet vaengah ka Pathen te ka tingtoeng ni.

34 باشد که او از تفکرات من خشنود شود، زیرا او سرچشمه همهٔ خوشیهای من است.

Ka olding he anih ham a lungtui saeh. Kai tah BOEIPA dongah ka kohoe coeng.

35 باشد که همهٔ گناهکاران نابود شوند و بدکاران دیگر وجود نداشته باشند. ای جان من، خداوند را ستایش کن! سپاس بر خداوند!

Hlangtholh rhoek te diklai lamloh mitmoeng uh saeh lamtah halang rhoek khaw koep om boel saeh. Aw ka hinglu, BOEIPA tah a yoethen pai saeh tila BOEIPA te thangthen lah.