مزامیر 103

1 مزمور داوود. ای جان من، خداوند را ستایش کن! ای تمام وجود من، نام مقدّس او را ستایش کن!

Davidova. Blagoslavljaj, duša moja, Gospoda; in vse osrčje moje svetost njegovo.

2 ای جان من، خداوند را ستایش کن و تمام مهربانی‌های او را فراموش نکن!

Blagoslavljaj, duša moja, Gospoda; in ne pozabi nobene dobrote njegove,

3 او تمام گناهانم را می‌آمرزد و همهٔ مرضهایم را شفا می‌بخشد.

Kateri ti odpušča vse tvoje krivice, kateri ozdravlja vse bolezni tvoje;

4 جان مرا از مرگ می‌رهاند و با محبت و رحمت خود مرا برکت می‌دهد!

Kateri otima iz jame življenje tvoje, kateri te odeva z milostjo in usmiljenjem;

5 جان مرا با نعمتهای خوب سیر می‌کند تا همچون عقاب، جوان و قوی بمانم.

Kateri napolnjuje z vsem dobrim usta tvoja, da se hraniš čilega kakor orel, kakor otročja leta tvoja.

6 خداوند عدالت را اجرا می‌کند و حق مظلومان را به آنها می‌دهد.

Kar je pravično, dela Gospod, in sodbe vsem zatiranim.

7 او روشهای خود را بر موسی آشکار نمود و اعمال شگفت‌انگیز خود را به بنی‌اسرائیل نشان داد.

Razodel je Mojzesu pota svoja, naslednikom Izraelovim svoja dela.

8 خداوند بخشنده و مهربان است؛ او دیر غضب و پر محبت می‌باشد.

Usmiljen je in milosten Gospod; potrpežljiv in obilen v dobrotah.

9 خداوند همیشه توبیخ و تنبیه نمی‌کند و تا ابد خشمگین نمی‌ماند.

Ne prepira se vekomaj; in večno ne hrani jeze.

10 او با ما مطابق گناهانمان عمل ننموده و آنچنان که سزاوار بوده‌ایم، ما را به سزای اعمالمان نرسانده است.

Ne dela nam po grehih naših, in ne povrača nam po naših krivicah;

11 زیرا به اندازه‌ای که آسمان از زمین بلندتر است، به همان اندازه محبت خداوند بر کسانی که او را گرامی می‌دارند عظیم می‌باشد!

Temuč, kakor visoka so nebesa nad zemljo, močna je milost njegova proti njim, kateri se ga bojé.

12 به اندازه‌ای که مشرق از مغرب دور است به همان اندازه خداوند گناهان ما را از ما دور کرده است!

Kakor daleč je vzhod od zahoda, daleč od nas odvrača pregreške naše.

13 همان‌طوری که یک پدر فرزندانش را دوست دارد، همچنان خداوند نیز کسانی را که او را گرامی می‌دارند دوست دارد.

Kakor se usmili oče otrok, usmili se Gospod njih, ki se ga bojé.

14 خداوند از سرشت و فطرت ما آگاه است و می‌داند که خاک هستیم.

Ker on pozna podobo našo, spominja se, da smo prah.

15 عمر انسان مانند علف و همچون گل صحرا می‌باشد،

Da so senu podobni človeka dnevi, kakor poljska cvetica, tako on cveté.

16 که روزی باد بر آن می‌وزد و از بین می‌رود و دیگر در آن مکانی که بوده، هرگز دیده نمی‌شود.

Ko veter potegne čeznjo, skoraj je ni, in je ni več zagledati na mestu njenem.

17 اما محبت خداوند بر کسانی که او را گرامی می‌دارند، همیشگی است و او عدالت را در حق فرزندان آنانی که عهد و احکام او را حفظ می‌کنند، بجا می‌آورد.

Milost pa Gospodova je od veka do veka proti njim, ki se ga bojé, in pravica proti vnukom.

18

Proti njim, ki hranijo zavezo njegovo, in proti njim, ki se spominjajo njegovih zapovedi, da jih izpolnjujejo.

19 خداوند تخت فرمانروایی خود را در آسمانها قرار داده است و از آنجا بر همهٔ موجودات حکمرانی می‌کند.

Gospod je v nebesih postavil prestol svoj, in kraljestvo njegovo gospoduje ljudém.

20 ای همهٔ فرشتگان توانا که گوش به فرمان خداوند هستید تا دستورهایش را اجرا نمایید، او را ستایش کنید!

Blagoslavljajte Gospoda, angeli njegovi, premogočni v moči, ki izpolnjujete besedo njegovo in poslušate glas njegove besede.

21 ای همه لشکرهای آسمانی، ای خدمتگزاران خداوند، او را سپاس گویید!

Blagoslavljajte Gospoda, vse vojske njegove, služabniki njegovi izpolnjujoči voljo njegovo.

22 ای همه مخلوقات خداوند، در هر جایی که هستید، او را بستایید! ای جان من، خداوند را ستایش کن!

Blagoslavljajte Gospoda, vsa dela njegova po vseh krajih njegovega gospostva; blagoslavljaj, duša moja Gospoda!