مزامیر 103

1 مزمور داوود. ای جان من، خداوند را ستایش کن! ای تمام وجود من، نام مقدّس او را ستایش کن!

Von David. Lobe den HERRN, meine Seele, und alles, was in mir ist, seinen heiligen Namen!

2 ای جان من، خداوند را ستایش کن و تمام مهربانی‌های او را فراموش نکن!

Lobe den HERRN, meine Seele, und vergiß nicht, was er dir Gutes getan!

3 او تمام گناهانم را می‌آمرزد و همهٔ مرضهایم را شفا می‌بخشد.

Der dir alle deine Sünden vergibt und alle deine Gebrechen heilt;

4 جان مرا از مرگ می‌رهاند و با محبت و رحمت خود مرا برکت می‌دهد!

der dein Leben vom Verderben erlöst, der dich krönt mit Gnade und Barmherzigkeit;

5 جان مرا با نعمتهای خوب سیر می‌کند تا همچون عقاب، جوان و قوی بمانم.

der dein Alter mit Gutem sättigt, daß du wieder jung wirst wie ein Adler.

6 خداوند عدالت را اجرا می‌کند و حق مظلومان را به آنها می‌دهد.

Der HERR übt Gerechtigkeit und schafft allen Unterdrückten Recht.

7 او روشهای خود را بر موسی آشکار نمود و اعمال شگفت‌انگیز خود را به بنی‌اسرائیل نشان داد.

Er hat seine Wege Mose kundgetan, den Kindern Israel seine Taten.

8 خداوند بخشنده و مهربان است؛ او دیر غضب و پر محبت می‌باشد.

Barmherzig und gnädig ist der HERR, geduldig und von großer Güte.

9 خداوند همیشه توبیخ و تنبیه نمی‌کند و تا ابد خشمگین نمی‌ماند.

Er wird nicht immerdar hadern und nicht ewiglich zürnen.

10 او با ما مطابق گناهانمان عمل ننموده و آنچنان که سزاوار بوده‌ایم، ما را به سزای اعمالمان نرسانده است.

Er hat nicht mit uns gehandelt nach unsern Sünden und uns nicht vergolten nach unsrer Missetat;

11 زیرا به اندازه‌ای که آسمان از زمین بلندتر است، به همان اندازه محبت خداوند بر کسانی که او را گرامی می‌دارند عظیم می‌باشد!

denn so hoch der Himmel über der Erde ist, so groß ist seine Gnade über die, so ihn fürchten;

12 به اندازه‌ای که مشرق از مغرب دور است به همان اندازه خداوند گناهان ما را از ما دور کرده است!

so fern der Morgen ist vom Abend, hat er unsre Übertretung von uns entfernt.

13 همان‌طوری که یک پدر فرزندانش را دوست دارد، همچنان خداوند نیز کسانی را که او را گرامی می‌دارند دوست دارد.

Wie sich ein Vater über Kinder erbarmt, so erbarmt sich der HERR über die, so ihn fürchten;

14 خداوند از سرشت و فطرت ما آگاه است و می‌داند که خاک هستیم.

denn er weiß, was für ein Gemächte wir sind; er denkt daran, daß wir Staub sind.

15 عمر انسان مانند علف و همچون گل صحرا می‌باشد،

Eines Menschen Tage sind wie Gras; er blüht wie eine Blume auf dem Felde;

16 که روزی باد بر آن می‌وزد و از بین می‌رود و دیگر در آن مکانی که بوده، هرگز دیده نمی‌شود.

wenn ein Wind darüber geht, so ist sie nimmer da, und ihre Stätte kennt sie nicht mehr;

17 اما محبت خداوند بر کسانی که او را گرامی می‌دارند، همیشگی است و او عدالت را در حق فرزندان آنانی که عهد و احکام او را حفظ می‌کنند، بجا می‌آورد.

aber die Gnade des HERRN währt von Ewigkeit zu Ewigkeit über die, so ihn fürchten, und seine Gerechtigkeit auf Kindeskind;

18

bei denen, die seinen Bund bewahren und an seine Gebote gedenken, sie zu tun.

19 خداوند تخت فرمانروایی خود را در آسمانها قرار داده است و از آنجا بر همهٔ موجودات حکمرانی می‌کند.

Der HERR hat seinen Thron im Himmel gegründet, und seine Herrschaft erstreckt sich über alles.

20 ای همهٔ فرشتگان توانا که گوش به فرمان خداوند هستید تا دستورهایش را اجرا نمایید، او را ستایش کنید!

Lobet den HERRN, ihr seine Engel, ihr starken Helden, die ihr seinen Befehl ausrichtet, gehorsam der Stimme seines Worts!

21 ای همه لشکرهای آسمانی، ای خدمتگزاران خداوند، او را سپاس گویید!

Lobet den HERRN, alle seine Heerscharen, seine Diener, die ihr seinen Willen tut!

22 ای همه مخلوقات خداوند، در هر جایی که هستید، او را بستایید! ای جان من، خداوند را ستایش کن!

Lobet den HERRN, alle seine Werke, an allen Orten seiner Herrschaft! Lobe den HERRN, meine Seele!