مزامیر 103

1 مزمور داوود. ای جان من، خداوند را ستایش کن! ای تمام وجود من، نام مقدّس او را ستایش کن!

Von David. / Preise Jahwe, o meine Seele, / Und all mein Innres seinen heiligen Namen!

2 ای جان من، خداوند را ستایش کن و تمام مهربانی‌های او را فراموش نکن!

Preise Jahwe, o meine Seele, / Und vergiß nicht all seiner Segenstaten!

3 او تمام گناهانم را می‌آمرزد و همهٔ مرضهایم را شفا می‌بخشد.

Er vergibt dir all deine Missetat, / Schafft all deiner Krankheit Heilung.

4 جان مرا از مرگ می‌رهاند و با محبت و رحمت خود مرا برکت می‌دهد!

Er erlöset dein Leben vom Tode, / Krönt dich mit Huld und Erbarmen.

5 جان مرا با نعمتهای خوب سیر می‌کند تا همچون عقاب، جوان و قوی بمانم.

Er sättigt dein Alter mit Gutem, / So daß deine Jugend sich wieder erneut / Wie eines Adlers Gefieder.

6 خداوند عدالت را اجرا می‌کند و حق مظلومان را به آنها می‌دهد.

Heilstaten vollführet Jahwe, / Recht schafft er allen Bedrückten.

7 او روشهای خود را بر موسی آشکار نمود و اعمال شگفت‌انگیز خود را به بنی‌اسرائیل نشان داد.

Mose tat er seine Wege kund, / Israels Söhnen sein herrliches Tun.

8 خداوند بخشنده و مهربان است؛ او دیر غضب و پر محبت می‌باشد.

Barmherzig und gnädig ist Jahwe, / Langmütig und reich an Huld.

9 خداوند همیشه توبیخ و تنبیه نمی‌کند و تا ابد خشمگین نمی‌ماند.

Er hat nicht für immer gehadert / Und nicht auf ewig gezürnt.

10 او با ما مطابق گناهانمان عمل ننموده و آنچنان که سزاوار بوده‌ایم، ما را به سزای اعمالمان نرسانده است.

Nicht nach unsern Sünden hat er uns gelohnt, / Uns nicht vergolten nach unsern Vergehn.

11 زیرا به اندازه‌ای که آسمان از زمین بلندتر است، به همان اندازه محبت خداوند بر کسانی که او را گرامی می‌دارند عظیم می‌باشد!

Sondern so hoch der Himmel ist über der Erde, / So mächtig war seine Huld bei den Frommen.

12 به اندازه‌ای که مشرق از مغرب دور است به همان اندازه خداوند گناهان ما را از ما دور کرده است!

So weit der Osten vom Westen ist, / Hat er unsre Frevel von uns entfernt.

13 همان‌طوری که یک پدر فرزندانش را دوست دارد، همچنان خداوند نیز کسانی را که او را گرامی می‌دارند دوست دارد.

Wie sich ein Vater der Kinder erbarmt, / Hat Jahwe sich stets erbarmt seiner Frommen.

14 خداوند از سرشت و فطرت ما آگاه است و می‌داند که خاک هستیم.

Er weiß ja, wie schwach wir sind, / Er gedenket daran: wir sind Staub.

15 عمر انسان مانند علف و همچون گل صحرا می‌باشد،

Eines Sterblichen Tage sind wie Gras, / Wie des Feldes Blume, so blüht er.

16 که روزی باد بر آن می‌وزد و از بین می‌رود و دیگر در آن مکانی که بوده، هرگز دیده نمی‌شود.

Fährt über sie ein Windstoß, so ist sie dahin, / Und es kennt sie nicht mehr ihre Stätte.

17 اما محبت خداوند بر کسانی که او را گرامی می‌دارند، همیشگی است و او عدالت را در حق فرزندان آنانی که عهد و احکام او را حفظ می‌کنند، بجا می‌آورد.

Doch Jahwes Gnade erzeigt sich auf ewig an seinen Frommen, / Seine Treue erfahren in jedem Geschlecht

18

Alle, die seinen Bund bewahren / Und seiner Gebote gedenken, sie zu erfüllen.

19 خداوند تخت فرمانروایی خود را در آسمانها قرار داده است و از آنجا بر همهٔ موجودات حکمرانی می‌کند.

Jahwe hat seinen Thron im Himmel errichtet, / Sein Königtum herrscht über alles.

20 ای همهٔ فرشتگان توانا که گوش به فرمان خداوند هستید تا دستورهایش را اجرا نمایید، او را ستایش کنید!

Preist Jahwe, ihr seine Engel, / Ihr Helden an Kraft, die ihr sein Gebot vollführt, / Indem ihr dem Ruf seines Wortes gehorcht!

21 ای همه لشکرهای آسمانی، ای خدمتگزاران خداوند، او را سپاس گویید!

Preist Jahwe, ihr seine Heere alle, / Seine Diener, die ihr seinen Willen vollstreckt!

22 ای همه مخلوقات خداوند، در هر جایی که هستید، او را بستایید! ای جان من، خداوند را ستایش کن!

Preist Jahwe, ihr seine Werke all, / An jedem Ort seines Herrschaftsgebiets! / Preise Jahwe auch meine Seele!