< مزامیر 103 >

مزمور داوود. ای جان من، خداوند را ستایش کن! ای تمام وجود من، نام مقدّس او را ستایش کن! 1
Of David. O my soul, bless the Lord; and all that is in me, his holy name.
ای جان من، خداوند را ستایش کن و تمام مهربانی‌های او را فراموش نکن! 2
O my soul, bless the Lord; and forget not one of his benefits.
او تمام گناهانم را می‌آمرزد و همهٔ مرضهایم را شفا می‌بخشد. 3
He pardons all your sins, he heals all your diseases.
جان مرا از مرگ می‌رهاند و با محبت و رحمت خود مرا برکت می‌دهد! 4
He ransoms your life from the pit, he crowns you with kindness and pity.
جان مرا با نعمتهای خوب سیر می‌کند تا همچون عقاب، جوان و قوی بمانم. 5
He gives you your heart’s desire, renewing your youth like the eagle’s.
خداوند عدالت را اجرا می‌کند و حق مظلومان را به آنها می‌دهد. 6
The Lord executes justice – and right for all who are wronged.
او روشهای خود را بر موسی آشکار نمود و اعمال شگفت‌انگیز خود را به بنی‌اسرائیل نشان داد. 7
He revealed his ways to Moses, his acts to the children of Israel.
خداوند بخشنده و مهربان است؛ او دیر غضب و پر محبت می‌باشد. 8
Full of pity and grace is the Lord, patient, and rich in kindness:
خداوند همیشه توبیخ و تنبیه نمی‌کند و تا ابد خشمگین نمی‌ماند. 9
he will not always chide, nor cherish his anger forever.
او با ما مطابق گناهانمان عمل ننموده و آنچنان که سزاوار بوده‌ایم، ما را به سزای اعمالمان نرسانده است. 10
Not after our sins has he dealt with us, nor requited us after our wickedness.
زیرا به اندازه‌ای که آسمان از زمین بلندتر است، به همان اندازه محبت خداوند بر کسانی که او را گرامی می‌دارند عظیم می‌باشد! 11
For high as the heavens o’er the earth is his love over those who fear him.
به اندازه‌ای که مشرق از مغرب دور است به همان اندازه خداوند گناهان ما را از ما دور کرده است! 12
Far as is east from the west has he put our transgressions from us.
همان‌طوری که یک پدر فرزندانش را دوست دارد، همچنان خداوند نیز کسانی را که او را گرامی می‌دارند دوست دارد. 13
As a father pities his children, so the Lord pities those who fear him;
خداوند از سرشت و فطرت ما آگاه است و می‌داند که خاک هستیم. 14
for well he knows our frame, he remembers that we are dust.
عمر انسان مانند علف و همچون گل صحرا می‌باشد، 15
A person’s days are as grass; blossoms like a flower of the meadow.
که روزی باد بر آن می‌وزد و از بین می‌رود و دیگر در آن مکانی که بوده، هرگز دیده نمی‌شود. 16
At the breath of the wind it is gone, and the place thereof knows it no more.
اما محبت خداوند بر کسانی که او را گرامی می‌دارند، همیشگی است و او عدالت را در حق فرزندان آنانی که عهد و احکام او را حفظ می‌کنند، بجا می‌آورد. 17
But the love of the Lord is eternal, and his kindness to children’s children,
18
to those who keep his covenant and mindfully do his behests.
خداوند تخت فرمانروایی خود را در آسمانها قرار داده است و از آنجا بر همهٔ موجودات حکمرانی می‌کند. 19
The Lord has set his throne in the heavens; the whole world is under his sway.
ای همهٔ فرشتگان توانا که گوش به فرمان خداوند هستید تا دستورهایش را اجرا نمایید، او را ستایش کنید! 20
Bless the Lord, you angels of his, mighty heroes performing his word.
ای همه لشکرهای آسمانی، ای خدمتگزاران خداوند، او را سپاس گویید! 21
Bless the Lord, all you his hosts, you servants who do his will.
ای همه مخلوقات خداوند، در هر جایی که هستید، او را بستایید! ای جان من، خداوند را ستایش کن! 22
Bless the Lord, all you his works, far as his sway extends. O my soul, bless the Lord.

< مزامیر 103 >