< مزامیر 103 >

مزمور داوود. ای جان من، خداوند را ستایش کن! ای تمام وجود من، نام مقدّس او را ستایش کن! 1
A Psalme of David. My soule, prayse thou the Lord, and all that is within me, prayse his holy Name.
ای جان من، خداوند را ستایش کن و تمام مهربانی‌های او را فراموش نکن! 2
My soule, prayse thou the Lord, and forget not all his benefites.
او تمام گناهانم را می‌آمرزد و همهٔ مرضهایم را شفا می‌بخشد. 3
Which forgiueth all thine iniquitie, and healeth all thine infirmities.
جان مرا از مرگ می‌رهاند و با محبت و رحمت خود مرا برکت می‌دهد! 4
Which redeemeth thy life from the graue, and crowneth thee with mercy and compassions.
جان مرا با نعمتهای خوب سیر می‌کند تا همچون عقاب، جوان و قوی بمانم. 5
Which satisfieth thy mouth with good things: and thy youth is renued like the eagles.
خداوند عدالت را اجرا می‌کند و حق مظلومان را به آنها می‌دهد. 6
The Lord executeth righteousnes and iudgement to all that are oppressed.
او روشهای خود را بر موسی آشکار نمود و اعمال شگفت‌انگیز خود را به بنی‌اسرائیل نشان داد. 7
He made his wayes knowen vnto Moses, and his workes vnto the children of Israel.
خداوند بخشنده و مهربان است؛ او دیر غضب و پر محبت می‌باشد. 8
The Lord is full of compassion and mercie, slowe to anger and of great kindnesse.
خداوند همیشه توبیخ و تنبیه نمی‌کند و تا ابد خشمگین نمی‌ماند. 9
He will not alway chide, neither keepe his anger for euer.
او با ما مطابق گناهانمان عمل ننموده و آنچنان که سزاوار بوده‌ایم، ما را به سزای اعمالمان نرسانده است. 10
He hath not dealt with vs after our sinnes, nor rewarded vs according to our iniquities.
زیرا به اندازه‌ای که آسمان از زمین بلندتر است، به همان اندازه محبت خداوند بر کسانی که او را گرامی می‌دارند عظیم می‌باشد! 11
For as high as the heauen is aboue ye earth, so great is his mercie toward them that feare him.
به اندازه‌ای که مشرق از مغرب دور است به همان اندازه خداوند گناهان ما را از ما دور کرده است! 12
As farre as the East is from the West: so farre hath he remooued our sinnes from vs.
همان‌طوری که یک پدر فرزندانش را دوست دارد، همچنان خداوند نیز کسانی را که او را گرامی می‌دارند دوست دارد. 13
As a father hath compassion on his children, so hath the Lord compassion on them that feare him.
خداوند از سرشت و فطرت ما آگاه است و می‌داند که خاک هستیم. 14
For he knoweth whereof we be made: he remembreth that we are but dust.
عمر انسان مانند علف و همچون گل صحرا می‌باشد، 15
The dayes of man are as grasse: as a flowre of the fielde, so florisheth he.
که روزی باد بر آن می‌وزد و از بین می‌رود و دیگر در آن مکانی که بوده، هرگز دیده نمی‌شود. 16
For the winde goeth ouer it, and it is gone, and the place thereof shall knowe it no more.
اما محبت خداوند بر کسانی که او را گرامی می‌دارند، همیشگی است و او عدالت را در حق فرزندان آنانی که عهد و احکام او را حفظ می‌کنند، بجا می‌آورد. 17
But the louing kindnesse of the Lord endureth for euer and euer vpon them that feare him, and his righteousnes vpon childrens children,
18
Vnto them that keepe his couenant, and thinke vpon his commandements to doe them.
خداوند تخت فرمانروایی خود را در آسمانها قرار داده است و از آنجا بر همهٔ موجودات حکمرانی می‌کند. 19
The Lord hath prepared his throne in heauen, and his Kingdome ruleth ouer all.
ای همهٔ فرشتگان توانا که گوش به فرمان خداوند هستید تا دستورهایش را اجرا نمایید، او را ستایش کنید! 20
Prayse the Lord, ye his Angels, that excell in strength, that doe his commandement in obeying the voyce of his worde.
ای همه لشکرهای آسمانی، ای خدمتگزاران خداوند، او را سپاس گویید! 21
Prayse the Lord, all ye his hostes, ye his seruants that doe his pleasure.
ای همه مخلوقات خداوند، در هر جایی که هستید، او را بستایید! ای جان من، خداوند را ستایش کن! 22
Prayse the Lord, all ye his workes, in all places of his dominion: my soule, prayse thou the Lord.

< مزامیر 103 >