< مزامیر 103 >

مزمور داوود. ای جان من، خداوند را ستایش کن! ای تمام وجود من، نام مقدّس او را ستایش کن! 1
For David himself. Bless the Lord, O my soul: and let all that is within me bless his holy name.
ای جان من، خداوند را ستایش کن و تمام مهربانی‌های او را فراموش نکن! 2
Bless the Lord, O my soul, and never forget all he hath done for thee.
او تمام گناهانم را می‌آمرزد و همهٔ مرضهایم را شفا می‌بخشد. 3
Who forgiveth all thy iniquities: who healeth all thy diseases.
جان مرا از مرگ می‌رهاند و با محبت و رحمت خود مرا برکت می‌دهد! 4
Who redeemeth thy life from destruction: who crowneth thee with mercy and compassion.
جان مرا با نعمتهای خوب سیر می‌کند تا همچون عقاب، جوان و قوی بمانم. 5
Who satisfieth thy desire with good things: thy youth shall be renewed like the eagle’s.
خداوند عدالت را اجرا می‌کند و حق مظلومان را به آنها می‌دهد. 6
The Lord doth mercies, and judgment for all that suffer wrong.
او روشهای خود را بر موسی آشکار نمود و اعمال شگفت‌انگیز خود را به بنی‌اسرائیل نشان داد. 7
He hath made his ways known to Moses: his wills to the children of Israel.
خداوند بخشنده و مهربان است؛ او دیر غضب و پر محبت می‌باشد. 8
The ford is compassionate and merciful: longsuffering and plenteous in mercy.
خداوند همیشه توبیخ و تنبیه نمی‌کند و تا ابد خشمگین نمی‌ماند. 9
He will not always be angry: nor will he threaten for ever.
او با ما مطابق گناهانمان عمل ننموده و آنچنان که سزاوار بوده‌ایم، ما را به سزای اعمالمان نرسانده است. 10
He hath not dealt with us according to our sins: nor rewarded us according to our iniquities.
زیرا به اندازه‌ای که آسمان از زمین بلندتر است، به همان اندازه محبت خداوند بر کسانی که او را گرامی می‌دارند عظیم می‌باشد! 11
For according to the height of the heaven above the earth: he hath strengthened his mercy towards them that fear him.
به اندازه‌ای که مشرق از مغرب دور است به همان اندازه خداوند گناهان ما را از ما دور کرده است! 12
As far as the east is from the west, so far hath he removed our iniquities from us.
همان‌طوری که یک پدر فرزندانش را دوست دارد، همچنان خداوند نیز کسانی را که او را گرامی می‌دارند دوست دارد. 13
As a father hath compassion on his children, so hath the Lord compassion on them that fear him:
خداوند از سرشت و فطرت ما آگاه است و می‌داند که خاک هستیم. 14
For he knoweth our frame. He remembereth that we are dust:
عمر انسان مانند علف و همچون گل صحرا می‌باشد، 15
Man’s days are as grass, as the flower of the field so shall he flourish.
که روزی باد بر آن می‌وزد و از بین می‌رود و دیگر در آن مکانی که بوده، هرگز دیده نمی‌شود. 16
For the spirit shall pass in him, and he shall not be: and he shall know his place no more.
اما محبت خداوند بر کسانی که او را گرامی می‌دارند، همیشگی است و او عدالت را در حق فرزندان آنانی که عهد و احکام او را حفظ می‌کنند، بجا می‌آورد. 17
But the mercy of the Lord is from eternity and unto eternity upon them that fear him: And his justice unto children’s children,
18
To such as keep his covenant, And are mindful of his commandments to do them.
خداوند تخت فرمانروایی خود را در آسمانها قرار داده است و از آنجا بر همهٔ موجودات حکمرانی می‌کند. 19
The Lord hath prepared his throne in heaven: and his kingdom shall rule over all.
ای همهٔ فرشتگان توانا که گوش به فرمان خداوند هستید تا دستورهایش را اجرا نمایید، او را ستایش کنید! 20
Bless the Lord, all ye his angels: you that are mighty in strength, and execute his word, hearkening to the voice of his orders.
ای همه لشکرهای آسمانی، ای خدمتگزاران خداوند، او را سپاس گویید! 21
Bless the Lord, all ye his hosts: you ministers of his that do his will.
ای همه مخلوقات خداوند، در هر جایی که هستید، او را بستایید! ای جان من، خداوند را ستایش کن! 22
Bless the Lord, all his works: in every place of his dominion, O my soul, bless thou the Lord.

< مزامیر 103 >