مزامیر 103

1 مزمور داوود. ای جان من، خداوند را ستایش کن! ای تمام وجود من، نام مقدّس او را ستایش کن!

[A Psalm] of David. Bless Jehovah, O my soul; and all that is within me, [bless] his holy name!

2 ای جان من، خداوند را ستایش کن و تمام مهربانی‌های او را فراموش نکن!

Bless Jehovah, O my soul, and forget not all his benefits:

3 او تمام گناهانم را می‌آمرزد و همهٔ مرضهایم را شفا می‌بخشد.

Who forgiveth all thine iniquities, who healeth all thy diseases;

4 جان مرا از مرگ می‌رهاند و با محبت و رحمت خود مرا برکت می‌دهد!

Who redeemeth thy life from the pit, who crowneth thee with loving-kindness and tender mercies;

5 جان مرا با نعمتهای خوب سیر می‌کند تا همچون عقاب، جوان و قوی بمانم.

Who satisfieth thine old age with good [things]; thy youth is renewed like the eagle's.

6 خداوند عدالت را اجرا می‌کند و حق مظلومان را به آنها می‌دهد.

Jehovah executeth righteousness and justice for all that are oppressed.

7 او روشهای خود را بر موسی آشکار نمود و اعمال شگفت‌انگیز خود را به بنی‌اسرائیل نشان داد.

He made known his ways unto Moses, his acts unto the children of Israel.

8 خداوند بخشنده و مهربان است؛ او دیر غضب و پر محبت می‌باشد.

Jehovah is merciful and gracious, slow to anger, and abundant in loving-kindness.

9 خداوند همیشه توبیخ و تنبیه نمی‌کند و تا ابد خشمگین نمی‌ماند.

He will not always chide, neither will he keep [his anger] for ever.

10 او با ما مطابق گناهانمان عمل ننموده و آنچنان که سزاوار بوده‌ایم، ما را به سزای اعمالمان نرسانده است.

He hath not dealt with us according to our sins, nor rewarded us according to our iniquities.

11 زیرا به اندازه‌ای که آسمان از زمین بلندتر است، به همان اندازه محبت خداوند بر کسانی که او را گرامی می‌دارند عظیم می‌باشد!

For as the heavens are high above the earth, so great is his loving-kindness toward them that fear him.

12 به اندازه‌ای که مشرق از مغرب دور است به همان اندازه خداوند گناهان ما را از ما دور کرده است!

As far as the east is from the west, so far hath he removed our transgressions from us.

13 همان‌طوری که یک پدر فرزندانش را دوست دارد، همچنان خداوند نیز کسانی را که او را گرامی می‌دارند دوست دارد.

As a father pitieth [his] children, so Jehovah pitieth them that fear him.

14 خداوند از سرشت و فطرت ما آگاه است و می‌داند که خاک هستیم.

For himself knoweth our frame; he remembereth that we are dust.

15 عمر انسان مانند علف و همچون گل صحرا می‌باشد،

As for man, his days are as grass; as a flower of the field, so he flourisheth:

16 که روزی باد بر آن می‌وزد و از بین می‌رود و دیگر در آن مکانی که بوده، هرگز دیده نمی‌شود.

For the wind passeth over it, and it is gone, and the place thereof knoweth it no more.

17 اما محبت خداوند بر کسانی که او را گرامی می‌دارند، همیشگی است و او عدالت را در حق فرزندان آنانی که عهد و احکام او را حفظ می‌کنند، بجا می‌آورد.

But the loving-kindness of Jehovah is from everlasting and to everlasting, upon them that fear him, and his righteousness unto children's children,

18

To such as keep his covenant and to those that remember his precepts to do them.

19 خداوند تخت فرمانروایی خود را در آسمانها قرار داده است و از آنجا بر همهٔ موجودات حکمرانی می‌کند.

Jehovah hath established his throne in the heavens, and his kingdom ruleth over all.

20 ای همهٔ فرشتگان توانا که گوش به فرمان خداوند هستید تا دستورهایش را اجرا نمایید، او را ستایش کنید!

Bless Jehovah, ye his angels, mighty in strength, that execute his word, hearkening unto the voice of his word.

21 ای همه لشکرهای آسمانی، ای خدمتگزاران خداوند، او را سپاس گویید!

Bless Jehovah, all ye his hosts; ye ministers of his that do his will.

22 ای همه مخلوقات خداوند، در هر جایی که هستید، او را بستایید! ای جان من، خداوند را ستایش کن!

Bless Jehovah, all his works, in all places of his dominion. Bless Jehovah, O my soul!