< مزامیر 103 >

مزمور داوود. ای جان من، خداوند را ستایش کن! ای تمام وجود من، نام مقدّس او را ستایش کن! 1
[A Psalm] of David. Bless the Lord, O my soul; and all [that is] within me, [bless] his holy name.
ای جان من، خداوند را ستایش کن و تمام مهربانی‌های او را فراموش نکن! 2
Bless the Lord, O my soul, and forget not all his praises:
او تمام گناهانم را می‌آمرزد و همهٔ مرضهایم را شفا می‌بخشد. 3
who forgives all your transgressions, who heals all your diseases;
جان مرا از مرگ می‌رهاند و با محبت و رحمت خود مرا برکت می‌دهد! 4
who redeems your life from corruption; who crowns you with mercy and compassion;
جان مرا با نعمتهای خوب سیر می‌کند تا همچون عقاب، جوان و قوی بمانم. 5
who satisfies your desire with good things: [so that] your youth shall be renewed like [that] of the eagle.
خداوند عدالت را اجرا می‌کند و حق مظلومان را به آنها می‌دهد. 6
The Lord executes mercy and judgement for all that are injured.
او روشهای خود را بر موسی آشکار نمود و اعمال شگفت‌انگیز خود را به بنی‌اسرائیل نشان داد. 7
He made known his ways to Moses, his will to the children of Israel.
خداوند بخشنده و مهربان است؛ او دیر غضب و پر محبت می‌باشد. 8
The Lord is compassionate and pitiful, longsuffering, and full of mercy.
خداوند همیشه توبیخ و تنبیه نمی‌کند و تا ابد خشمگین نمی‌ماند. 9
He will not be always angry; neither will he be wrathful for ever.
او با ما مطابق گناهانمان عمل ننموده و آنچنان که سزاوار بوده‌ایم، ما را به سزای اعمالمان نرسانده است. 10
He has not dealt with us according to our sins, nor recompensed us according to our iniquities.
زیرا به اندازه‌ای که آسمان از زمین بلندتر است، به همان اندازه محبت خداوند بر کسانی که او را گرامی می‌دارند عظیم می‌باشد! 11
For as the heaven is high above the earth, the Lord has [so] increased his mercy towards them that fear him.
به اندازه‌ای که مشرق از مغرب دور است به همان اندازه خداوند گناهان ما را از ما دور کرده است! 12
As far as the east is from the west, [so far] has he removed our transgressions from us.
همان‌طوری که یک پدر فرزندانش را دوست دارد، همچنان خداوند نیز کسانی را که او را گرامی می‌دارند دوست دارد. 13
As a father pities [his] children, the Lord pities them that fear him.
خداوند از سرشت و فطرت ما آگاه است و می‌داند که خاک هستیم. 14
For he knows our frame: remember that we are dust.
عمر انسان مانند علف و همچون گل صحرا می‌باشد، 15
[As for] man, his days are as grass; as a flower of the field, so shall he flourish.
که روزی باد بر آن می‌وزد و از بین می‌رود و دیگر در آن مکانی که بوده، هرگز دیده نمی‌شود. 16
For the wind passes over it, and it shall not be; and it shall know its place no more.
اما محبت خداوند بر کسانی که او را گرامی می‌دارند، همیشگی است و او عدالت را در حق فرزندان آنانی که عهد و احکام او را حفظ می‌کنند، بجا می‌آورد. 17
But the mercy of the Lord is from generation to generation upon them that fear him, and his righteousness to children's children;
18
to them that keep his covenant, and remember his commandments to do them.
خداوند تخت فرمانروایی خود را در آسمانها قرار داده است و از آنجا بر همهٔ موجودات حکمرانی می‌کند. 19
The Lord has prepared his throne in the heaven; and his kingdom rules over all.
ای همهٔ فرشتگان توانا که گوش به فرمان خداوند هستید تا دستورهایش را اجرا نمایید، او را ستایش کنید! 20
Bless the Lord, all you his angels, mighty in strength, who perform his bidding, [ready] to listen to the voice of his words.
ای همه لشکرهای آسمانی، ای خدمتگزاران خداوند، او را سپاس گویید! 21
Bless the Lord, all you his hosts; [you] ministers of his that do his will.
ای همه مخلوقات خداوند، در هر جایی که هستید، او را بستایید! ای جان من، خداوند را ستایش کن! 22
Bless the Lord, all his works, in every place of his dominion: bless the Lord, O my soul.

< مزامیر 103 >