مزامیر 103

1 مزمور داوود. ای جان من، خداوند را ستایش کن! ای تمام وجود من، نام مقدّس او را ستایش کن!

Een psalm van David. Loof den HEERE, mijn ziel, en al wat binnen in mij is, Zijn heiligen Naam.

2 ای جان من، خداوند را ستایش کن و تمام مهربانی‌های او را فراموش نکن!

Loof den HEERE, mijn ziel, en vergeet geen van Zijn weldaden;

3 او تمام گناهانم را می‌آمرزد و همهٔ مرضهایم را شفا می‌بخشد.

Die al uw ongerechtigheid vergeeft, die al uw krankheden geneest;

4 جان مرا از مرگ می‌رهاند و با محبت و رحمت خود مرا برکت می‌دهد!

Die uw leven verlost van het verderf, die u kroont met goedertierenheid en barmhartigheden;

5 جان مرا با نعمتهای خوب سیر می‌کند تا همچون عقاب، جوان و قوی بمانم.

Die uw mond verzadigt met het goede, uw jeugd vernieuwt als eens arends.

6 خداوند عدالت را اجرا می‌کند و حق مظلومان را به آنها می‌دهد.

De HEERE doet gerechtigheid en gerichten al dengenen, die onderdrukt worden.

7 او روشهای خود را بر موسی آشکار نمود و اعمال شگفت‌انگیز خود را به بنی‌اسرائیل نشان داد.

Hij heeft Mozes Zijn wegen bekend gemaakt, den kinderen Israels Zijn daden.

8 خداوند بخشنده و مهربان است؛ او دیر غضب و پر محبت می‌باشد.

Barmhartig en genadig is de HEERE, lankmoedig en groot van goedertierenheid.

9 خداوند همیشه توبیخ و تنبیه نمی‌کند و تا ابد خشمگین نمی‌ماند.

Hij zal niet altoos twisten, noch eeuwiglijk den toorn behouden.

10 او با ما مطابق گناهانمان عمل ننموده و آنچنان که سزاوار بوده‌ایم، ما را به سزای اعمالمان نرسانده است.

Hij doet ons niet naar onze zonden, en vergeldt ons niet naar onze ongerechtigheden.

11 زیرا به اندازه‌ای که آسمان از زمین بلندتر است، به همان اندازه محبت خداوند بر کسانی که او را گرامی می‌دارند عظیم می‌باشد!

Want zo hoog de hemel is boven de aarde, is Zijn goedertierenheid geweldig over degenen, die Hem vrezen.

12 به اندازه‌ای که مشرق از مغرب دور است به همان اندازه خداوند گناهان ما را از ما دور کرده است!

Zo ver het oosten is van het westen, zo ver doet Hij onze overtredingen van ons.

13 همان‌طوری که یک پدر فرزندانش را دوست دارد، همچنان خداوند نیز کسانی را که او را گرامی می‌دارند دوست دارد.

Gelijk zich een vader ontfermt over de kinderen, ontfermt Zich de HEERE over degenen, die Hem vrezen.

14 خداوند از سرشت و فطرت ما آگاه است و می‌داند که خاک هستیم.

Want Hij weet, wat maaksel wij zijn, gedachtig zijnde, dat wij stof zijn.

15 عمر انسان مانند علف و همچون گل صحرا می‌باشد،

De dagen des mensen zijn als het gras, gelijk een bloem des velds, alzo bloeit hij.

16 که روزی باد بر آن می‌وزد و از بین می‌رود و دیگر در آن مکانی که بوده، هرگز دیده نمی‌شود.

Als de wind daarover gegaan is, zo is zij niet meer, en haar plaats kent haar niet meer.

17 اما محبت خداوند بر کسانی که او را گرامی می‌دارند، همیشگی است و او عدالت را در حق فرزندان آنانی که عهد و احکام او را حفظ می‌کنند، بجا می‌آورد.

Maar de goedertierenheid des HEEREN is van eeuwigheid en tot eeuwigheid over degenen, die Hem vrezen, en Zijn gerechtigheid aan kindskinderen;

18

Aan degenen, die Zijn verbond houden, en die aan Zijn bevelen denken, om die te doen.

19 خداوند تخت فرمانروایی خود را در آسمانها قرار داده است و از آنجا بر همهٔ موجودات حکمرانی می‌کند.

De HEERE heeft Zijn troon in de hemelen bevestigd, en Zijn Koninkrijk heerst over alles.

20 ای همهٔ فرشتگان توانا که گوش به فرمان خداوند هستید تا دستورهایش را اجرا نمایید، او را ستایش کنید!

Looft den HEERE, Zijn engelen! gij krachtige helden, die Zijn woord doet, gehoorzamende de stem Zijns woords.

21 ای همه لشکرهای آسمانی، ای خدمتگزاران خداوند، او را سپاس گویید!

Looft den HEERE, al Zijn heirscharen! gij Zijn dienaars, die Zijn welbehagen doet!

22 ای همه مخلوقات خداوند، در هر جایی که هستید، او را بستایید! ای جان من، خداوند را ستایش کن!

Looft den HEERE, al Zijn werken! aan alle plaatsen Zijner heerschappij. Loof den HEERE, mijn ziel!