مزامیر 102

1 دعای شخص مصیبت دیده، که نالۀ خود را به حضور خداوند می‌ریزد. ای خداوند، دعای مرا بشنو و به فریادم گوش فرا ده!

Escucha mi oración, oh Señor, y deja que mi clamor llegue a ti.

2 وقتی که در زحمت هستم، روی خود را از من برنگردان! به من توجه فرما، و هرگاه دعا کنم بی‌درنگ مرا اجابت فرما!

No se me oculte tu rostro en el día de mi angustia; escúchame y deja que mi clamor sea respondido rápidamente.

3 عمرم چون دود به سرعت ناپدید می‌شود و استخوانهایم همچون چوب خشک می‌سوزد.

Mis días se desperdician como humo, y mis huesos se queman como en un fuego.

4 دل من مانند گیاهی است که کوبیده و خشک شده باشد. غذا خوردن را از یاد برده‌ام.

Mi corazón está roto; se ha secado y muerto como la hierba, por lo que no pienso en la comida.

5 با صدای بلند می‌نالم؛ جز پوست و استخوان چیزی در بدنم نمانده است.

Debido a la voz de mi dolor, mi carne se desperdicia hasta los huesos.

6 همچون پرنده‌ای وحشی، آوارهٔ صحرا شده‌ام و چون جغد خرابه‌نشین، بی‌خانمان گشته‌ام.

Soy como un pájaro que vive solo en el desierto; como el pájaro nocturno en un desperdicio de arena.

7 مانند گنجشکی بر پشت بام، تنها مانده‌ام؛ خواب به چشمانم نمی‌رود.

Mantengo la vigilancia como un pájaro solo en la parte superior de la casa.

8 هر روز دشمنانم مرا تحقیر می‌کنند و مخالفانم مرا لعنت می‌نمایند.

Mis enemigos dicen mal de mí todo el día; aquellos que son violentos contra mí hacen uso de mi nombre como una maldición.

9 به سبب خشم و غضب تو ای خداوند، غذای من خاکستر است و نوشیدنی‌ام با اشکهایم آمیخته است. زیرا تو مرا برداشتی و به کنار انداختی.

Tengo polvo para el pan y mi bebida se ha mezclado con llanto.

10

Por tu pasión y tu ira, porque yo fui enaltecido y humillado.

11 عمرم چون سایه‌های عصر، زودگذر است؛ همچون علف خشک پژمرده شده‌ام.

Mis días son como una sombra que se extiende; Estoy seco como la hierba.

12 اما تو ای خداوند، تا ابد پادشاه هستی؛ ذکر تو در تمام نسلها باقی خواهد ماند.

Pero tú, oh Señor, eres eterno; y tu nombre nunca llegará a su fin.

13 تو برخاسته، بر اورشلیم ترحم خواهی فرمود؛ اکنون زمان آن رسیده است که بر اورشلیم رحمت فرمایی.

De nuevo te levantarás y tendrás piedad de Sión; porque ha llegado el momento de que ella sea consolada.

14 بندگان تو سنگها و خاک اورشلیم را دوست دارند!

Porque tus siervos se complacen en sus piedras, sienten dolor por sus ruinas.

15 قومها از نام خداوند خواهند ترسید و همه پادشاهان جهان از قدرت و عظمت او هراسان خواهند شد.

Entonces las naciones darán honor al nombre del Señor, y todos los reyes de la tierra temerán a su gloria.

16 او شهر اورشلیم را دوباره بنا خواهد کرد و با جلال و شکوه فراوان ظاهر خواهد شد.

Cuando el Señor haya levantado los muros de Sión, y sea visto en su gloria;

17 به دعای قوم درمانده خود توجه نموده، ایشان را اجابت خواهد نمود.

Cuando ha oído la oración de los pobres, y no ha puesto su solicitud de lado.

18 آنچه که خداوند انجام می‌دهد برای نسل آینده نوشته خواهد شد تا ایشان نیز او را ستایش کنند:

Esto se pondrá por escrito para la generación venidera, y las personas del futuro alabarán al Señor.

19 «خداوند از مکان مقدّس خود در آسمان، به زمین نظر انداخت تا ناله اسیران را بشنود و آنها را که به مرگ محکوم شده بودند، آزاد سازد.»

Porque desde su lugar santo el Señor lo ha visto, desde lo alto del cielo mira desde lo alto la tierra;

20

Al oír el clamor del prisionero, liberando a aquellos por quienes se ordena la muerte;

21 بنابراین وقتی قومها در اورشلیم گرد هم بیایند تا خدا را در خانهٔ او پرستش کنند، نام خداوند در اورشلیم ستوده و سراییده خواهد شد.

Para que se proclame el nombre del Señor en Sión, y su alabanza en Jerusalén;

22

Cuando se junten los pueblos, y los reinos, para adorar al Señor.

23 خداوند در جوانی‌ام توان مرا از من گرفته و عمرم را کوتاه ساخته است.

Él retiró de mí mi fortaleza en el camino; él ha acortado mis días.

24 ای خدای من، نگذار در جوانی بمیرم! تو تا ابد زنده هستی!

Diré: Dios mío, no me lleves antes de mi tiempo; tus años pasan por todas las generaciones.

25 تو از قدیم بنیاد زمین را نهادی و آسمانها را به دست خود ساختی.

En el pasado pusiste la tierra sobre su base, y los cielos son obra de tus manos.

26 آنها فانی می‌شوند، اما تو باقی هستی. همهٔ آنها همچون جامۀ کهنه، پوسیده خواهند شد. تو آنها را مانند لباس عوض خواهی کرد و به دور خواهی افکند.

Ellos llegarán a su fin, pero tú seguirás adelante; todos ellos envejecerán como un abrigo, y como una túnica serán cambiados:

27 اما تو جاودانی هستی و برای تو هرگز پایانی وجود ندارد.

Pero tú eres el inmutable, y tus años no tendrán fin.

28 فرزندان بندگانت، همیشه در امان خواهند بود و نسل آنها از حمایت تو برخوردار خواهند شد.

Los hijos de tus siervos tendrán un lugar seguro para descansar, y su descendencia estará siempre delante de ti.