مزامیر 102
| دعای شخص مصیبت دیده، که نالۀ خود را به حضور خداوند می‌ریزد. ای خداوند، دعای مرا بشنو و به فریادم گوش فرا ده! | 1 |
Oración del pobre, cuando estuviere angustiado, y delante de Jehová derramare su lamento. JEHOVÁ, oye mi oración, y venga mi clamor á ti.
| وقتی که در زحمت هستم، روی خود را از من برنگردان! به من توجه فرما، و هرگاه دعا کنم بی‌درنگ مرا اجابت فرما! | 2 |
No escondas de mí tu rostro: en el día de mi angustia inclina á mí tu oído; el día que [te] invocare, apresúrate á responderme.
| عمرم چون دود به سرعت ناپدید می‌شود و استخوانهایم همچون چوب خشک می‌سوزد. | 3 |
Porque mis días se han consumido como humo; y mis huesos cual tizón están quemados.
| دل من مانند گیاهی است که کوبیده و خشک شده باشد. غذا خوردن را از یاد برده‌ام. | 4 |
Mi corazón fué herido, y secóse como la hierba; por lo cual me olvidé de comer mi pan.
| با صدای بلند می‌نالم؛ جز پوست و استخوان چیزی در بدنم نمانده است. | 5 |
Por la voz de mi gemido mis huesos se han pegado á mi carne.
| همچون پرنده‌ای وحشی، آوارهٔ صحرا شده‌ام و چون جغد خرابه‌نشین، بی‌خانمان گشته‌ام. | 6 |
Soy semejante al pelícano del desierto; soy como el buho de las soledades.
| مانند گنجشکی بر پشت بام، تنها مانده‌ام؛ خواب به چشمانم نمی‌رود. | 7 |
Velo, y soy como el pájaro solitario sobre el tejado.
| هر روز دشمنانم مرا تحقیر می‌کنند و مخالفانم مرا لعنت می‌نمایند. | 8 |
Cada día me afrentan mis enemigos; los que se enfurecen contra mí, hanse contra mí conjurado.
| به سبب خشم و غضب تو ای خداوند، غذای من خاکستر است و نوشیدنی‌ام با اشکهایم آمیخته است. زیرا تو مرا برداشتی و به کنار انداختی. | 9 |
Por lo que como la ceniza á manera de pan, y mi bebida mezclo con lloro,
| 10 |
A causa de tu enojo y de tu ira; pues me alzaste, y me has arrojado.
| عمرم چون سایه‌های عصر، زودگذر است؛ همچون علف خشک پژمرده شده‌ام. | 11 |
Mis días son como la sombra que se va; y heme secado como la hierba.
| اما تو ای خداوند، تا ابد پادشاه هستی؛ ذکر تو در تمام نسلها باقی خواهد ماند. | 12 |
Mas tú, Jehová, permanecerás para siempre, y tu memoria para generación y generación.
| تو برخاسته، بر اورشلیم ترحم خواهی فرمود؛ اکنون زمان آن رسیده است که بر اورشلیم رحمت فرمایی. | 13 |
Tú levantándote, tendrás misericordia de Sión; porque el tiempo de tener misericordia de ella, porque el plazo es llegado.
| بندگان تو سنگها و خاک اورشلیم را دوست دارند! | 14 |
Porque tus siervos aman sus piedras, y del polvo de ella tienen compasión.
| قومها از نام خداوند خواهند ترسید و همه پادشاهان جهان از قدرت و عظمت او هراسان خواهند شد. | 15 |
Entonces temerán las gentes el nombre de Jehová, y todos los reyes de la tierra tu gloria;
| او شهر اورشلیم را دوباره بنا خواهد کرد و با جلال و شکوه فراوان ظاهر خواهد شد. | 16 |
Por cuanto Jehová habrá edificado á Sión, y en su gloria será visto;
| به دعای قوم درمانده خود توجه نموده، ایشان را اجابت خواهد نمود. | 17 |
Habrá mirado á la oración de los solitarios, y no habrá desechado el ruego de ellos.
| آنچه که خداوند انجام می‌دهد برای نسل آینده نوشته خواهد شد تا ایشان نیز او را ستایش کنند: | 18 |
Escribirse ha esto para la generación venidera: y el pueblo que se criará, alabará á JAH.
| «خداوند از مکان مقدّس خود در آسمان، به زمین نظر انداخت تا ناله اسیران را بشنود و آنها را که به مرگ محکوم شده بودند، آزاد سازد.» | 19 |
Porque miró de lo alto de su santuario; Jehová miró de los cielos á la tierra,
| 20 |
Para oir el gemido de los presos, para soltar á los sentenciados á muerte;
| بنابراین وقتی قومها در اورشلیم گرد هم بیایند تا خدا را در خانهٔ او پرستش کنند، نام خداوند در اورشلیم ستوده و سراییده خواهد شد. | 21 |
Porque cuenten en Sión el nombre de Jehová, y su alabanza en Jerusalem,
| 22 |
Cuando los pueblos se congregaren en uno, y los reinos, para servir á Jehová.
| خداوند در جوانی‌ام توان مرا از من گرفته و عمرم را کوتاه ساخته است. | 23 |
El afligió mi fuerza en el camino; acortó mis días.
| ای خدای من، نگذار در جوانی بمیرم! تو تا ابد زنده هستی! | 24 |
Dije: Dios mío, no me cortes en el medio de mis días: por generación de generaciones son tus años.
| تو از قدیم بنیاد زمین را نهادی و آسمانها را به دست خود ساختی. | 25 |
Tú fundaste la tierra antiguamente, y los cielos son obra de tus manos.
| آنها فانی می‌شوند، اما تو باقی هستی. همهٔ آنها همچون جامۀ کهنه، پوسیده خواهند شد. تو آنها را مانند لباس عوض خواهی کرد و به دور خواهی افکند. | 26 |
Ellos perecerán, y tú permanecerás; y todos ellos como un vestido se envejecerán; como una ropa de vestir los mudarás, y serán mudados:
| اما تو جاودانی هستی و برای تو هرگز پایانی وجود ندارد. | 27 |
Mas tú eres el mismo, y tus años no se acabarán.
| فرزندان بندگانت، همیشه در امان خواهند بود و نسل آنها از حمایت تو برخوردار خواهند شد. | 28 |
Los hijos de tus siervos habitarán, y su simiente será afirmada delante de ti.
