مزامیر 102
| دعای شخص مصیبت دیده، که نالۀ خود را به حضور خداوند می‌ریزد. ای خداوند، دعای مرا بشنو و به فریادم گوش فرا ده! | 1 |
Oración de alguien que está sufriendo y está cansado, encomendando sus problemas al el Señor. Por favor, Señor, ¡escucha mi oración! ¡Escucha mi clamor a ti pidiendo ayuda!
| وقتی که در زحمت هستم، روی خود را از من برنگردان! به من توجه فرما، و هرگاه دعا کنم بی‌درنگ مرا اجابت فرما! | 2 |
¡No escondas tu rostro de mí en mis horas de angustia! Vuélvete y escúchame, y responde rápido cuando llamo.
| عمرم چون دود به سرعت ناپدید می‌شود و استخوانهایم همچون چوب خشک می‌سوزد. | 3 |
¡Porque mi vida está desapareciendo como el humo; siento como si mi cuerpo estuviera en llamas!
| دل من مانند گیاهی است که کوبیده و خشک شده باشد. غذا خوردن را از یاد برده‌ام. | 4 |
¡Soy como la grama que se secó, y se marchitó, ya ni recuerdo cuándo debo comer!
| با صدای بلند می‌نالم؛ جز پوست و استخوان چیزی در بدنم نمانده است. | 5 |
Mis gemidos me han revestido; mis huesos se dejan ver a través de mi piel.
| همچون پرنده‌ای وحشی، آوارهٔ صحرا شده‌ام و چون جغد خرابه‌نشین، بی‌خانمان گشته‌ام. | 6 |
Soy como un búho del desierto, como una pequeña lechuza entre las ruinas.
| مانند گنجشکی بر پشت بام، تنها مانده‌ام؛ خواب به چشمانم نمی‌رود. | 7 |
No puedo conciliar el sueño. Soy como un pájaro solitario en la azotea.
| هر روز دشمنانم مرا تحقیر می‌کنند و مخالفانم مرا لعنت می‌نمایند. | 8 |
Mis enemigos se mofan de mí. Se burlan y maldicen en mi nombre.
| به سبب خشم و غضب تو ای خداوند، غذای من خاکستر است و نوشیدنی‌ام با اشکهایم آمیخته است. زیرا تو مرا برداشتی و به کنار انداختی. | 9 |
Las cenizas son mi comida; mis lágrimas gotean encima de mi bebida,
| 10 |
Por tu hostilidad y tu enojo, me recogiste y me volviste arrojar bien lejos.
| عمرم چون سایه‌های عصر، زودگذر است؛ همچون علف خشک پژمرده شده‌ام. | 11 |
Mi vida se desvanece lentamente como sombras nocturnas, me estoy marchitando como la grama.
| اما تو ای خداوند، تا ابد پادشاه هستی؛ ذکر تو در تمام نسلها باقی خواهد ماند. | 12 |
Pero tú, Señor, reinarás para siempre, tu gloria perdurará por todas las generaciones.
| تو برخاسته، بر اورشلیم ترحم خواهی فرمود؛ اکنون زمان آن رسیده است که بر اورشلیم رحمت فرمایی. | 13 |
Te levantarás y tendrás piedad de Jerusalén, porque es tiempo de que seas gentil con la ciudad, el tiempo ha llegado.
| بندگان تو سنگها و خاک اورشلیم را دوست دارند! | 14 |
Porque las personas que te siguen aman sus piedras; ¡valoran incluso su polvo!
| قومها از نام خداوند خواهند ترسید و همه پادشاهان جهان از قدرت و عظمت او هراسان خواهند شد. | 15 |
Entonces las naciones te temerán, Señor; todos los reyes de la tierra se postrarán ante tu presencia.
| او شهر اورشلیم را دوباره بنا خواهد کرد و با جلال و شکوه فراوان ظاهر خواهد شد. | 16 |
Porque el Señor reconstruirá Jerusalén; y aparecerá con gloria.
| به دعای قوم درمانده خود توجه نموده، ایشان را اجابت خواهد نمود. | 17 |
Atenderá las oraciones de los desamparados; no ignorará sus pedidos.
| آنچه که خداوند انجام می‌دهد برای نسل آینده نوشته خواهد شد تا ایشان نیز او را ستایش کنند: | 18 |
Que esto sea recordado por las generaciones futuras, para que las personas que aún no han nacido alaben al Señor:
| «خداوند از مکان مقدّس خود در آسمان، به زمین نظر انداخت تا ناله اسیران را بشنود و آنها را که به مرگ محکوم شده بودند، آزاد سازد.» | 19 |
Porque él mira desde los cielos, desde lo más alto de su lugar santo; él observa a la tierra desde su trono,
| 20 |
para responder a los lamentos de los prisioneros, para liberar a los hijos de la muerte.
| بنابراین وقتی قومها در اورشلیم گرد هم بیایند تا خدا را در خانهٔ او پرستش کنند، نام خداوند در اورشلیم ستوده و سراییده خواهد شد. | 21 |
Y como resultadoj la maravillosa naturaleza del Señor será alabada en Jerusalén con alabanzas,
| 22 |
cuando las personas de todos los reinos se reúnan para adorar al Señor.
| خداوند در جوانی‌ام توان مرا از من گرفته و عمرم را کوتاه ساخته است. | 23 |
Pero, en cuanto a mí, él me quitó la salud cuando era joven, acortando mi vida.
| ای خدای من، نگذار در جوانی بمیرم! تو تا ابد زنده هستی! | 24 |
Clamé al Señor, “Mi Dios, ¡No me arrebates mi vida mientras aún soy joven! Tú eres el único que vive para siempre.
| تو از قدیم بنیاد زمین را نهادی و آسمانها را به دست خود ساختی. | 25 |
Hace mucho tiempo creaste la tierra; hiciste los cielos.
| آنها فانی می‌شوند، اما تو باقی هستی. همهٔ آنها همچون جامۀ کهنه، پوسیده خواهند شد. تو آنها را مانند لباس عوض خواهی کرد و به دور خواهی افکند. | 26 |
Y ellos llegarán a su fin, pero tú no. Todos ellos se desgastarán como la ropa, y tú los cambiarás y los tirarás.
| اما تو جاودانی هستی و برای تو هرگز پایانی وجود ندارد. | 27 |
Pero tú eres el único que vive para siempre; tus años nunca llegarán a un fin.
| فرزندان بندگانت، همیشه در امان خواهند بود و نسل آنها از حمایت تو برخوردار خواهند شد. | 28 |
Nuestros hijos vivirán contigo, y los hijos de nuestros hijos crecerán en tu presencia”.
