مزامیر 102

1 دعای شخص مصیبت دیده، که نالۀ خود را به حضور خداوند می‌ریزد. ای خداوند، دعای مرا بشنو و به فریادم گوش فرا ده!

Молитва нищаго, егда уныет и пред Господем пролиет моление свое. Господи, услыши молитву мою, и вопль мой к Тебе да приидет.

2 وقتی که در زحمت هستم، روی خود را از من برنگردان! به من توجه فرما، و هرگاه دعا کنم بی‌درنگ مرا اجابت فرما!

Не отврати лица Твоего от мене: в оньже аще день скорблю, приклони ко мне ухо Твое: в оньже аще день призову Тя, скоро услыши мя.

3 عمرم چون دود به سرعت ناپدید می‌شود و استخوانهایم همچون چوب خشک می‌سوزد.

Яко изчезоша яко дым дние мои, и кости моя яко сушило сосхошася.

4 دل من مانند گیاهی است که کوبیده و خشک شده باشد. غذا خوردن را از یاد برده‌ام.

Уязвлен бых яко трава, и изсше сердце мое, яко забых снести хлеб мой.

5 با صدای بلند می‌نالم؛ جز پوست و استخوان چیزی در بدنم نمانده است.

От гласа воздыхания моего прильпе кость моя плоти моей.

6 همچون پرنده‌ای وحشی، آوارهٔ صحرا شده‌ام و چون جغد خرابه‌نشین، بی‌خانمان گشته‌ام.

Уподобихся неясыти пустынней, бых яко нощный вран на нырищи.

7 مانند گنجشکی بر پشت بام، تنها مانده‌ام؛ خواب به چشمانم نمی‌رود.

Бдех и бых яко птица особящаяся на зде.

8 هر روز دشمنانم مرا تحقیر می‌کنند و مخالفانم مرا لعنت می‌نمایند.

Весь день поношаху ми врази мои, и хвалящии мя мною кленяхуся.

9 به سبب خشم و غضب تو ای خداوند، غذای من خاکستر است و نوشیدنی‌ام با اشکهایم آمیخته است. زیرا تو مرا برداشتی و به کنار انداختی.

Зане пепел яко хлеб ядях и питие мое с плачем растворях,

10

от лица гнева Твоего и ярости Твоея: яко вознес низвергл мя еси.

11 عمرم چون سایه‌های عصر، زودگذر است؛ همچون علف خشک پژمرده شده‌ام.

Дние мои яко сень уклонишася, и аз яко сено изсхох.

12 اما تو ای خداوند، تا ابد پادشاه هستی؛ ذکر تو در تمام نسلها باقی خواهد ماند.

Ты же, Господи, во век пребываеши, и память Твоя в род и род.

13 تو برخاسته، بر اورشلیم ترحم خواهی فرمود؛ اکنون زمان آن رسیده است که بر اورشلیم رحمت فرمایی.

Ты воскрес ущедриши Сиона: яко время ущедрити его, яко прииде время.

14 بندگان تو سنگها و خاک اورشلیم را دوست دارند!

Яко благоволиша раби Твои камение его, и персть его ущедрят.

15 قومها از نام خداوند خواهند ترسید و همه پادشاهان جهان از قدرت و عظمت او هراسان خواهند شد.

И убоятся языцы имене Господня, и вси царие земстии славы Твоея:

16 او شهر اورشلیم را دوباره بنا خواهد کرد و با جلال و شکوه فراوان ظاهر خواهد شد.

яко созиждет Господь Сиона и явится во славе Своей.

17 به دعای قوم درمانده خود توجه نموده، ایشان را اجابت خواهد نمود.

Призре на молитву смиренных и не уничижи моления их.

18 آنچه که خداوند انجام می‌دهد برای نسل آینده نوشته خواهد شد تا ایشان نیز او را ستایش کنند:

Да напишется сие в род ин, и людие зиждемии восхвалят Господа:

19 «خداوند از مکان مقدّس خود در آسمان، به زمین نظر انداخت تا ناله اسیران را بشنود و آنها را که به مرگ محکوم شده بودند، آزاد سازد.»

яко приниче с высоты святыя Своея, Господь с небесе на землю призре,

20

услышати воздыхание окованных, разрешити сыны умерщвленных:

21 بنابراین وقتی قومها در اورشلیم گرد هم بیایند تا خدا را در خانهٔ او پرستش کنند، نام خداوند در اورشلیم ستوده و سراییده خواهد شد.

возвестити в Сионе имя Господне и хвалу Его во Иерусалиме,

22

внегда собратися людем вкупе и царем, еже работати Господеви.

23 خداوند در جوانی‌ام توان مرا از من گرفته و عمرم را کوتاه ساخته است.

Отвеща Ему на пути крепости Его: умаление дний моих возвести ми:

24 ای خدای من، نگذار در جوانی بمیرم! تو تا ابد زنده هستی!

не возведи мене во преполовение дний моих: в роде родов лета Твоя.

25 تو از قدیم بنیاد زمین را نهادی و آسمانها را به دست خود ساختی.

В началех Ты, Господи, землю основал еси, и дела руку Твоею суть небеса.

26 آنها فانی می‌شوند، اما تو باقی هستی. همهٔ آنها همچون جامۀ کهنه، پوسیده خواهند شد. تو آنها را مانند لباس عوض خواهی کرد و به دور خواهی افکند.

Та погибнут, Ты же пребываеши: и вся яко риза обетшают, и яко одежду свиеши я, и изменятся.

27 اما تو جاودانی هستی و برای تو هرگز پایانی وجود ندارد.

Ты же тойжде еси, и лета Твоя не оскудеют.

28 فرزندان بندگانت، همیشه در امان خواهند بود و نسل آنها از حمایت تو برخوردار خواهند شد.

Сынове раб Твоих вселятся, и семя их во век исправится.