مزامیر 102

1 دعای شخص مصیبت دیده، که نالۀ خود را به حضور خداوند می‌ریزد. ای خداوند، دعای مرا بشنو و به فریادم گوش فرا ده!

Gospode! èuj molitvu moju, i vika moja nek izaðe preda te.

2 وقتی که در زحمت هستم، روی خود را از من برنگردان! به من توجه فرما، و هرگاه دعا کنم بی‌درنگ مرا اجابت فرما!

Nemoj odvratiti lica svojega od mene; u dan kad sam u nevolji prigni k meni uho svoje, u dan kad te prizivam, pohitaj, usliši me.

3 عمرم چون دود به سرعت ناپدید می‌شود و استخوانهایم همچون چوب خشک می‌سوزد.

Jer proðoše kao dim dani moji, kosti moje kao topionica ogorješe.

4 دل من مانند گیاهی است که کوبیده و خشک شده باشد. غذا خوردن را از یاد برده‌ام.

Pokošeno je kao trava i posahlo srce moje, da zaboravih jesti hljeb svoj.

5 با صدای بلند می‌نالم؛ جز پوست و استخوان چیزی در بدنم نمانده است.

Od uzdisanja mojega prionu kost moja za meso moje.

6 همچون پرنده‌ای وحشی، آوارهٔ صحرا شده‌ام و چون جغد خرابه‌نشین، بی‌خانمان گشته‌ام.

Postadoh kao gem u pustinji; ja sam kao sova na zidinama.

7 مانند گنجشکی بر پشت بام، تنها مانده‌ام؛ خواب به چشمانم نمی‌رود.

Ne spavam, i sjedim kao ptica bez druga na krovu.

8 هر روز دشمنانم مرا تحقیر می‌کنند و مخالفانم مرا لعنت می‌نمایند.

Svaki dan ruže me neprijatelji moji, i koji su se pomamili na mene, mnom se uklinju.

9 به سبب خشم و غضب تو ای خداوند، غذای من خاکستر است و نوشیدنی‌ام با اشکهایم آمیخته است. زیرا تو مرا برداشتی و به کنار انداختی.

Jedem pepeo kao hljeb, i piæe svoje rastvaram suzama

10

Od gnjeva tvojega i srdnje tvoje; jer podigavši me bacio si me.

11 عمرم چون سایه‌های عصر، زودگذر است؛ همچون علف خشک پژمرده شده‌ام.

Dani su moji kao sjen, koji prolazi, i ja kao trava osuših se.

12 اما تو ای خداوند، تا ابد پادشاه هستی؛ ذکر تو در تمام نسلها باقی خواهد ماند.

A ti, Gospode, ostaješ dovijeka, i spomen tvoj od koljena do koljena.

13 تو برخاسته، بر اورشلیم ترحم خواهی فرمود؛ اکنون زمان آن رسیده است که بر اورشلیم رحمت فرمایی.

Ti æeš ustati, smilovaæeš se na Sion, jer je vrijeme smilovati se na nj, jer je došlo vrijeme;

14 بندگان تو سنگها و خاک اورشلیم را دوست دارند!

Jer slugama tvojim omilje i kamenje njegovo, i prah njegov žale.

15 قومها از نام خداوند خواهند ترسید و همه پادشاهان جهان از قدرت و عظمت او هراسان خواهند شد.

Tada æe se neznabošci bojati imena Gospodnjega, i svi carevi zemaljski slave njegove;

16 او شهر اورشلیم را دوباره بنا خواهد کرد و با جلال و شکوه فراوان ظاهر خواهد شد.

Jer æe Gospod sazidati Sion, i javiti se u slavi svojoj;

17 به دعای قوم درمانده خود توجه نموده، ایشان را اجابت خواهد نمود.

Pogledaæe na molitvu onijeh koji nemaju pomoæi, i neæe se oglušiti molbe njihove.

18 آنچه که خداوند انجام می‌دهد برای نسل آینده نوشته خواهد شد تا ایشان نیز او را ستایش کنند:

Napisaæe se ovo potonjemu rodu, i narod nanovo stvoren hvaliæe Gospoda,

19 «خداوند از مکان مقدّس خود در آسمان، به زمین نظر انداخت تا ناله اسیران را بشنود و آنها را که به مرگ محکوم شده بودند، آزاد سازد.»

Što je prinikao sa svete visine svoje, Gospod pogledao s neba na zemlju,

20

Da èuje uzdisanje sužnjevo, i odriješi sinove smrtne;

21 بنابراین وقتی قومها در اورشلیم گرد هم بیایند تا خدا را در خانهٔ او پرستش کنند، نام خداوند در اورشلیم ستوده و سراییده خواهد شد.

Da bi kazivali na Sionu ime Gospodnje i hvalu njegovu u Jerusalimu,

22

Kad se skupe narodi i carstva da služe Gospodu.

23 خداوند در جوانی‌ام توان مرا از من گرفته و عمرم را کوتاه ساخته است.

Strošio je na putu krjepost moju, skratio dane moje.

24 ای خدای من، نگذار در جوانی بمیرم! تو تا ابد زنده هستی!

Rekoh: Bože moj! nemoj me uzeti u polovini dana mojih. Tvoje su godine od koljena do koljena.

25 تو از قدیم بنیاد زمین را نهادی و آسمانها را به دست خود ساختی.

Davno si postavio zemlju, i nebesa su djelo ruku tvojih.

26 آنها فانی می‌شوند، اما تو باقی هستی. همهٔ آنها همچون جامۀ کهنه، پوسیده خواهند شد. تو آنها را مانند لباس عوض خواهی کرد و به دور خواهی افکند.

To æe proæi, a ti æeš ostati; sve æe to kao haljina ovetšati, kao haljinu promijeniæeš ih i promijeniæe se.

27 اما تو جاودانی هستی و برای تو هرگز پایانی وجود ندارد.

Ali ti si taj isti i godine tvoje neæe isteæi.

28 فرزندان بندگانت، همیشه در امان خواهند بود و نسل آنها از حمایت تو برخوردار خواهند شد.

Sinovi æe sluga tvojih živjeti, i sjeme æe se njihovo utvrditi pred licem tvojim.