مزامیر 102

1 دعای شخص مصیبت دیده، که نالۀ خود را به حضور خداوند می‌ریزد. ای خداوند، دعای مرا بشنو و به فریادم گوش فرا ده!

Молитва страждущего, когда он унывает и изливает пред Господом печаль свою. Господи! услышь молитву мою, и вопль мой да придет к Тебе.

2 وقتی که در زحمت هستم، روی خود را از من برنگردان! به من توجه فرما، و هرگاه دعا کنم بی‌درنگ مرا اجابت فرما!

Не скрывай лица Твоего от меня; в день скорби моей приклони ко мне ухо Твое; в день, когда воззову к Тебе, скоро услышь меня;

3 عمرم چون دود به سرعت ناپدید می‌شود و استخوانهایم همچون چوب خشک می‌سوزد.

ибо исчезли, как дым, дни мои, и кости мои обожжены, как головня;

4 دل من مانند گیاهی است که کوبیده و خشک شده باشد. غذا خوردن را از یاد برده‌ام.

сердце мое поражено, и иссохло, как трава, так что я забываю есть хлеб мой;

5 با صدای بلند می‌نالم؛ جز پوست و استخوان چیزی در بدنم نمانده است.

от голоса стенания моего кости мои прильпнули к плоти моей.

6 همچون پرنده‌ای وحشی، آوارهٔ صحرا شده‌ام و چون جغد خرابه‌نشین، بی‌خانمان گشته‌ام.

Я уподобился пеликану в пустыне; я стал как филин на развалинах;

7 مانند گنجشکی بر پشت بام، تنها مانده‌ام؛ خواب به چشمانم نمی‌رود.

не сплю и сижу, как одинокая птица на кровле.

8 هر روز دشمنانم مرا تحقیر می‌کنند و مخالفانم مرا لعنت می‌نمایند.

Всякий день поносят меня враги мои, и злобствующие на меня клянут мною.

9 به سبب خشم و غضب تو ای خداوند، غذای من خاکستر است و نوشیدنی‌ام با اشکهایم آمیخته است. زیرا تو مرا برداشتی و به کنار انداختی.

Я ем пепел, как хлеб, и питье мое растворяю слезами,

10

от гнева Твоего и негодования Твоего, ибо Ты вознес меня и низверг меня.

11 عمرم چون سایه‌های عصر، زودگذر است؛ همچون علف خشک پژمرده شده‌ام.

Дни мои - как уклоняющаяся тень, и я иссох, как трава.

12 اما تو ای خداوند، تا ابد پادشاه هستی؛ ذکر تو در تمام نسلها باقی خواهد ماند.

Ты же, Господи, вовек пребываешь, и память о Тебе в род и род.

13 تو برخاسته، بر اورشلیم ترحم خواهی فرمود؛ اکنون زمان آن رسیده است که بر اورشلیم رحمت فرمایی.

Ты восстанешь, умилосердишься над Сионом, ибо время помиловать его, - ибо пришло время;

14 بندگان تو سنگها و خاک اورشلیم را دوست دارند!

ибо рабы Твои возлюбили и камни его, и о прахе его жалеют.

15 قومها از نام خداوند خواهند ترسید و همه پادشاهان جهان از قدرت و عظمت او هراسان خواهند شد.

И убоятся народы имени Господня, и все цари земные - славы Твоей.

16 او شهر اورشلیم را دوباره بنا خواهد کرد و با جلال و شکوه فراوان ظاهر خواهد شد.

Ибо созиждет Господь Сион и явится во славе Своей;

17 به دعای قوم درمانده خود توجه نموده، ایشان را اجابت خواهد نمود.

призрит на молитву беспомощных и не презрит моления их.

18 آنچه که خداوند انجام می‌دهد برای نسل آینده نوشته خواهد شد تا ایشان نیز او را ستایش کنند:

Напишется о сем для рода последующего, и поколение грядущее восхвалит Господа,

19 «خداوند از مکان مقدّس خود در آسمان، به زمین نظر انداخت تا ناله اسیران را بشنود و آنها را که به مرگ محکوم شده بودند، آزاد سازد.»

ибо Он приникнул со святой высоты Своей, с небес призрел Господь на землю,

20

чтобы услышать стон узников, разрешить сынов смерти,

21 بنابراین وقتی قومها در اورشلیم گرد هم بیایند تا خدا را در خانهٔ او پرستش کنند، نام خداوند در اورشلیم ستوده و سراییده خواهد شد.

дабы возвещали на Сионе имя Господне и хвалу Его - в Иерусалиме,

22

когда соберутся народы вместе и царства для служения Господу.

23 خداوند در جوانی‌ام توان مرا از من گرفته و عمرم را کوتاه ساخته است.

Изнурил Он на пути силы мои, сократил дни мои.

24 ای خدای من، نگذار در جوانی بمیرم! تو تا ابد زنده هستی!

Я сказал: Боже мой! не восхити меня в половине дней моих. Твои лета в роды родов.

25 تو از قدیم بنیاد زمین را نهادی و آسمانها را به دست خود ساختی.

В начале Ты, Господи, основал землю, и небеса - дело Твоих рук;

26 آنها فانی می‌شوند، اما تو باقی هستی. همهٔ آنها همچون جامۀ کهنه، پوسیده خواهند شد. تو آنها را مانند لباس عوض خواهی کرد و به دور خواهی افکند.

они погибнут, а Ты пребудешь; и все они, как риза, обветшают, и, как одежду, Ты переменишь их, и изменятся;

27 اما تو جاودانی هستی و برای تو هرگز پایانی وجود ندارد.

но Ты - тот же, и лета Твои не кончатся.

28 فرزندان بندگانت، همیشه در امان خواهند بود و نسل آنها از حمایت تو برخوردار خواهند شد.

Сыны рабов Твоих будут жить, и семя их утвердится пред лицем Твоим.