مزامیر 102

1 دعای شخص مصیبت دیده، که نالۀ خود را به حضور خداوند می‌ریزد. ای خداوند، دعای مرا بشنو و به فریادم گوش فرا ده!

Bøn av ein arming, når han vanmegtast og let sitt klagemål strøyma fram for Herren. Herre, høyr mi bøn, og lat mitt rop koma fram til deg!

2 وقتی که در زحمت هستم، روی خود را از من برنگردان! به من توجه فرما، و هرگاه دعا کنم بی‌درنگ مرا اجابت فرما!

Løyn ikkje ditt andlit for meg den dagen eg er i naud! Bøyg ditt øyra til meg! Den dagen eg ropar, svara meg snart!

3 عمرم چون دود به سرعت ناپدید می‌شود و استخوانهایم همچون چوب خشک می‌سوزد.

For dagarne mine hev fare burt som ein røyk, og mine bein er som glødde i eld.

4 دل من مانند گیاهی است که کوبیده و خشک شده باشد. غذا خوردن را از یاد برده‌ام.

Mitt hjarta er solstukke og visnar som gras, for eg hev gløymt å eta brødet mitt.

5 با صدای بلند می‌نالم؛ جز پوست و استخوان چیزی در بدنم نمانده است.

For mi høgmælte stynjing heng beini fast ved kjøtet mitt.

6 همچون پرنده‌ای وحشی، آوارهٔ صحرا شده‌ام و چون جغد خرابه‌نشین، بی‌خانمان گشته‌ام.

Eg likjest pelikanen i øydemarki, eg er som ula på aude stader.

7 مانند گنجشکی بر پشت بام، تنها مانده‌ام؛ خواب به چشمانم نمی‌رود.

Eg lyt vaka og vera som ein einsleg fugl på taket.

8 هر روز دشمنانم مرا تحقیر می‌کنند و مخالفانم مرا لعنت می‌نمایند.

Heile dagen spottar mine fiendar meg, dei som reint er ville mot meg, sver ved meg.

9 به سبب خشم و غضب تو ای خداوند، غذای من خاکستر است و نوشیدنی‌ام با اشکهایم آمیخته است. زیرا تو مرا برداشتی و به کنار انداختی.

For eg et oska som brød, og drykken min blandar eg med gråt

10

for din vreide og din harm skuld, for du hev teke meg upp og kasta meg burt.

11 عمرم چون سایه‌های عصر، زودگذر است؛ همچون علف خشک پژمرده شده‌ام.

Mine dagar er som ein skugge når han lengjest, og eg visnar som gras.

12 اما تو ای خداوند، تا ابد پادشاه هستی؛ ذکر تو در تمام نسلها باقی خواهد ماند.

Men du, Herre, sit i all æva, og ditt minne varer frå ætt til ætt.

13 تو برخاسته، بر اورشلیم ترحم خواهی فرمود؛ اکنون زمان آن رسیده است که بر اورشلیم رحمت فرمایی.

Du vil standa upp, du vil miskunna Sion, for det er tid til å vera nådig mot henne, ja, timen er komen.

14 بندگان تو سنگها و خاک اورشلیم را دوست دارند!

For dine tenarar hev godhug for steinarne hennar, og dei ynkast yver hennar grus.

15 قومها از نام خداوند خواهند ترسید و همه پادشاهان جهان از قدرت و عظمت او هراسان خواهند شد.

Og heidningar skal ottast Herrens namn, og alle kongar på jordi di æra.

16 او شهر اورشلیم را دوباره بنا خواهد کرد و با جلال و شکوه فراوان ظاهر خواهد شد.

For Herren hev bygt upp att Sion, han hev synt seg i si æra;

17 به دعای قوم درمانده خود توجه نموده، ایشان را اجابت خواهد نمود.

han hev vendt seg til bøni frå dei hjelpelause, og han hev ikkje vanvyrdt deira bøn.

18 آنچه که خداوند انجام می‌دهد برای نسل آینده نوشته خواهد شد تا ایشان نیز او را ستایش کنند:

Dette skal verta uppskrive for den komande ætti, og det folket som vert skapt, skal lova Herren,

19 «خداوند از مکان مقدّس خود در آسمان، به زمین نظر انداخت تا ناله اسیران را بشنود و آنها را که به مرگ محکوم شده بودند، آزاد سازد.»

for han hev set ned frå si heilage høgd, Herren hev frå himmelen skoda på jordi

20

og vil høyra sukken frå den bundne og løysa ut daudens born,

21 بنابراین وقتی قومها در اورشلیم گرد هم بیایند تا خدا را در خانهٔ او پرستش کنند، نام خداوند در اورشلیم ستوده و سراییده خواهد شد.

so dei i Sion skal forkynna Herrens namn og hans pris i Jerusalem,

22

når folkeslag kjem i hop og kongerike til å tena Herren.

23 خداوند در جوانی‌ام توان مرا از من گرفته و عمرم را کوتاه ساخته است.

Han hev bøygt mi kraft på vegen, han hev korta av mine dagar.

24 ای خدای من، نگذار در جوانی بمیرم! تو تا ابد زنده هستی!

Eg segjer: Min Gud, tak meg ikkje burt midt i mine dagar! Frå ætt til ætt varer dine år.

25 تو از قدیم بنیاد زمین را نهادی و آسمانها را به دست خود ساختی.

Fordom grunnfeste du jordi, og himmelen er verk av dine hender.

26 آنها فانی می‌شوند، اما تو باقی هستی. همهٔ آنها همچون جامۀ کهنه، پوسیده خواهند شد. تو آنها را مانند لباس عوض خواهی کرد و به دور خواهی افکند.

Dei skal forgangast, men du stend; alle skal dei eldast som eit klæde, som ein klædnad skifter du deim, og dei vert umskifte;

27 اما تو جاودانی هستی و برای تو هرگز پایانی وجود ندارد.

men du er den same, og dine år tek aldri ende.

28 فرزندان بندگانت، همیشه در امان خواهند بود و نسل آنها از حمایت تو برخوردار خواهند شد.

Borni åt dine tenarar skal bu i ro, og deira avkjøme skal standa trygt for di åsyn.