مزامیر 102

1 دعای شخص مصیبت دیده، که نالۀ خود را به حضور خداوند می‌ریزد. ای خداوند، دعای مرا بشنو و به فریادم گوش فرا ده!

Oratio pauperis, cum anxius fuerit, et in conspectu Domini effuderit precem suam. Domine exaudi orationem meam: et clamor meus ad te veniat.

2 وقتی که در زحمت هستم، روی خود را از من برنگردان! به من توجه فرما، و هرگاه دعا کنم بی‌درنگ مرا اجابت فرما!

Non avertas faciem tuam a me: in quacumque die tribulor, inclina ad me aurem tuam. In quacumque die invocavero te, velociter exaudi me.

3 عمرم چون دود به سرعت ناپدید می‌شود و استخوانهایم همچون چوب خشک می‌سوزد.

Quia defecerunt sicut fumus dies mei: et ossa mea sicut cremium aruerunt.

4 دل من مانند گیاهی است که کوبیده و خشک شده باشد. غذا خوردن را از یاد برده‌ام.

Percussus sum ut fœnum, et aruit cor meum: quia oblitus sum comedere panem meum.

5 با صدای بلند می‌نالم؛ جز پوست و استخوان چیزی در بدنم نمانده است.

A voce gemitus mei adhæsit os meum carni meæ.

6 همچون پرنده‌ای وحشی، آوارهٔ صحرا شده‌ام و چون جغد خرابه‌نشین، بی‌خانمان گشته‌ام.

Similis factus sum pellicano solitudinis: factus sum sicut nycticorax in domicilio.

7 مانند گنجشکی بر پشت بام، تنها مانده‌ام؛ خواب به چشمانم نمی‌رود.

Vigilavi, et factus sum sicut passer solitarius in tecto.

8 هر روز دشمنانم مرا تحقیر می‌کنند و مخالفانم مرا لعنت می‌نمایند.

Tota die exprobrabant mihi inimici mei: et qui laudabant me adversum me iurabant.

9 به سبب خشم و غضب تو ای خداوند، غذای من خاکستر است و نوشیدنی‌ام با اشکهایم آمیخته است. زیرا تو مرا برداشتی و به کنار انداختی.

Quia cinerem tamquam panem manducabam, et potum meum cum fletu miscebam.

10

A facie iræ et indignationis tuæ: quia elevans allisisti me.

11 عمرم چون سایه‌های عصر، زودگذر است؛ همچون علف خشک پژمرده شده‌ام.

Dies mei sicut umbra declinaverunt: et ego sicut fœnum arui.

12 اما تو ای خداوند، تا ابد پادشاه هستی؛ ذکر تو در تمام نسلها باقی خواهد ماند.

Tu autem Domine in æternum permanes: et memoriale tuum in generationem et generationem.

13 تو برخاسته، بر اورشلیم ترحم خواهی فرمود؛ اکنون زمان آن رسیده است که بر اورشلیم رحمت فرمایی.

Tu exurgens misereberis Sion: quia tempus miserendi eius, quia venit tempus.

14 بندگان تو سنگها و خاک اورشلیم را دوست دارند!

Quoniam placuerunt servis tuis lapides eius: et terræ eius miserebuntur.

15 قومها از نام خداوند خواهند ترسید و همه پادشاهان جهان از قدرت و عظمت او هراسان خواهند شد.

Et timebunt Gentes nomen tuum Domine, et omnes reges terræ gloriam tuam.

16 او شهر اورشلیم را دوباره بنا خواهد کرد و با جلال و شکوه فراوان ظاهر خواهد شد.

Quia ædificavit Dominus Sion: et videbitur in gloria sua.

17 به دعای قوم درمانده خود توجه نموده، ایشان را اجابت خواهد نمود.

Respexit in orationem humilium: et non sprevit precem eorum.

18 آنچه که خداوند انجام می‌دهد برای نسل آینده نوشته خواهد شد تا ایشان نیز او را ستایش کنند:

Scribantur hæc in generatione altera: et populus, qui creabitur, laudabit Dominum:

19 «خداوند از مکان مقدّس خود در آسمان، به زمین نظر انداخت تا ناله اسیران را بشنود و آنها را که به مرگ محکوم شده بودند، آزاد سازد.»

Quia prospexit de excelso sancto suo: Dominus de cælo in terram aspexit:

20

Ut audiret gemitus compeditorum: ut solveret filios interemptorum:

21 بنابراین وقتی قومها در اورشلیم گرد هم بیایند تا خدا را در خانهٔ او پرستش کنند، نام خداوند در اورشلیم ستوده و سراییده خواهد شد.

Ut annuncient in Sion nomen Domini: et laudem eius in Ierusalem.

22

In conveniendo populos in unum, et reges ut serviant Domino.

23 خداوند در جوانی‌ام توان مرا از من گرفته و عمرم را کوتاه ساخته است.

Respondit ei in via virtutis suæ: Paucitatem dierum meorum nuncia mihi.

24 ای خدای من، نگذار در جوانی بمیرم! تو تا ابد زنده هستی!

Ne revoces me in dimidio dierum meorum: in generationem et generationem anni tui.

25 تو از قدیم بنیاد زمین را نهادی و آسمانها را به دست خود ساختی.

Initio tu Domine terram fundasti: et opera manuum tuarum sunt cæli.

26 آنها فانی می‌شوند، اما تو باقی هستی. همهٔ آنها همچون جامۀ کهنه، پوسیده خواهند شد. تو آنها را مانند لباس عوض خواهی کرد و به دور خواهی افکند.

Ipsi peribunt, tu autem permanes: et omnes sicut vestimentum veterascent. Et sicut opertorium mutabis eos, et mutabuntur:

27 اما تو جاودانی هستی و برای تو هرگز پایانی وجود ندارد.

tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient.

28 فرزندان بندگانت، همیشه در امان خواهند بود و نسل آنها از حمایت تو برخوردار خواهند شد.

Filii servorum tuorum habitabunt: et semen eorum in sæculum dirigetur.