< مزامیر 102 >

دعای شخص مصیبت دیده، که نالۀ خود را به حضور خداوند می‌ریزد. ای خداوند، دعای مرا بشنو و به فریادم گوش فرا ده! 1
苦しむ者が思いくずおれてその嘆きを主のみ前に注ぎ出すときの祈 主よ、わたしの祈をお聞きください。わたしの叫びをみ前に至らせてください。
وقتی که در زحمت هستم، روی خود را از من برنگردان! به من توجه فرما، و هرگاه دعا کنم بی‌درنگ مرا اجابت فرما! 2
わたしの悩みの日にみ顔を隠すことなく、あなたの耳をわたしに傾け、わが呼ばわる日に、すみやかにお答えください。
عمرم چون دود به سرعت ناپدید می‌شود و استخوانهایم همچون چوب خشک می‌سوزد. 3
わたしの日は煙のように消え、わたしの骨は炉のように燃えるからです。
دل من مانند گیاهی است که کوبیده و خشک شده باشد. غذا خوردن را از یاد برده‌ام. 4
わたしの心は草のように撃たれて、しおれました。わたしはパンを食べることを忘れました。
با صدای بلند می‌نالم؛ جز پوست و استخوان چیزی در بدنم نمانده است. 5
わが嘆きの声によってわたしの骨はわたしの肉に着きます。
همچون پرنده‌ای وحشی، آوارهٔ صحرا شده‌ام و چون جغد خرابه‌نشین، بی‌خانمان گشته‌ام. 6
わたしは荒野のはげたかのごとく、荒れた跡のふくろうのようです。
مانند گنجشکی بر پشت بام، تنها مانده‌ام؛ خواب به چشمانم نمی‌رود. 7
わたしは眠らずに屋根にひとりいるすずめのようです。
هر روز دشمنانم مرا تحقیر می‌کنند و مخالفانم مرا لعنت می‌نمایند. 8
わたしの敵はひねもす、わたしをそしり、わたしをあざける者はわが名によってのろいます。
به سبب خشم و غضب تو ای خداوند، غذای من خاکستر است و نوشیدنی‌ام با اشکهایم آمیخته است. زیرا تو مرا برداشتی و به کنار انداختی. 9
わたしは灰をパンのように食べ、わたしの飲み物に涙を交えました。
10
これはあなたの憤りと怒りのゆえです。あなたはわたしをもたげて投げすてられました。
عمرم چون سایه‌های عصر، زودگذر است؛ همچون علف خشک پژمرده شده‌ام. 11
わたしのよわいは夕暮の日影のようです。わたしは草のようにしおれました。
اما تو ای خداوند، تا ابد پادشاه هستی؛ ذکر تو در تمام نسلها باقی خواهد ماند. 12
しかし主よ、あなたはとこしえにみくらに座し、そのみ名はよろず代に及びます。
تو برخاسته، بر اورشلیم ترحم خواهی فرمود؛ اکنون زمان آن رسیده است که بر اورشلیم رحمت فرمایی. 13
あなたは立ってシオンをあわれまれるでしょう。これはシオンを恵まれる時であり、定まった時が来たからです。
بندگان تو سنگها و خاک اورشلیم را دوست دارند! 14
あなたのしもべはシオンの石をも喜び、そのちりをさえあわれむのです。
قومها از نام خداوند خواهند ترسید و همه پادشاهان جهان از قدرت و عظمت او هراسان خواهند شد. 15
もろもろの国民は主のみ名を恐れ、地のもろもろの王はあなたの栄光を恐れるでしょう。
او شهر اورشلیم را دوباره بنا خواهد کرد و با جلال و شکوه فراوان ظاهر خواهد شد. 16
主はシオンを築き、その栄光をもって現れ、
به دعای قوم درمانده خود توجه نموده، ایشان را اجابت خواهد نمود. 17
乏しい者の祈をかえりみ、彼らの願いをかろしめられないからです。
آنچه که خداوند انجام می‌دهد برای نسل آینده نوشته خواهد شد تا ایشان نیز او را ستایش کنند: 18
きたるべき代のために、この事を書きしるしましょう。そうすれば新しく造られる民は、主をほめたたえるでしょう。
«خداوند از مکان مقدّس خود در آسمان، به زمین نظر انداخت تا ناله اسیران را بشنود و آنها را که به مرگ محکوم شده بودند، آزاد سازد.» 19
主はその聖なる高き所から見おろし、天から地を見られた。
20
これは捕われ人の嘆きを聞き、死に定められた者を解き放ち、
بنابراین وقتی قومها در اورشلیم گرد هم بیایند تا خدا را در خانهٔ او پرستش کنند، نام خداوند در اورشلیم ستوده و سراییده خواهد شد. 21
人々がシオンで主のみ名をあらわし、エルサレムでその誉をあらわすためです。
22
その時もろもろの民、もろもろの国はともに集まって、主に仕えるでしょう。
خداوند در جوانی‌ام توان مرا از من گرفته و عمرم را کوتاه ساخته است. 23
主はわたしの力を中途でくじき、わたしのよわいを短くされました。
ای خدای من، نگذار در جوانی بمیرم! تو تا ابد زنده هستی! 24
わたしは言いました、「わが神よ、どうか、わたしのよわいの半ばでわたしを取り去らないでください。あなたのよわいはよろず代に及びます」と。
تو از قدیم بنیاد زمین را نهادی و آسمانها را به دست خود ساختی. 25
あなたはいにしえ、地の基をすえられました。天もまたあなたのみ手のわざです。
آنها فانی می‌شوند، اما تو باقی هستی. همهٔ آنها همچون جامۀ کهنه، پوسیده خواهند شد. تو آنها را مانند لباس عوض خواهی کرد و به دور خواهی افکند. 26
これらは滅びるでしょう。しかしあなたは長らえられます。これらはみな衣のように古びるでしょう。あなたがこれらを上着のように替えられると、これらは過ぎ去ります。
اما تو جاودانی هستی و برای تو هرگز پایانی وجود ندارد. 27
しかしあなたは変ることなく、あなたのよわいは終ることがありません。
فرزندان بندگانت، همیشه در امان خواهند بود و نسل آنها از حمایت تو برخوردار خواهند شد. 28
あなたのしもべの子らは安らかに住み、その子孫はあなたの前に堅く立てられるでしょう。

< مزامیر 102 >