مزامیر 102
| دعای شخص مصیبت دیده، که نالۀ خود را به حضور خداوند می‌ریزد. ای خداوند، دعای مرا بشنو و به فریادم گوش فرا ده! | 1 |
Preghiera di un afflitto che è stanco e sfoga dinanzi a Dio la sua angoscia. Signore, ascolta la mia preghiera, a te giunga il mio grido.
| وقتی که در زحمت هستم، روی خود را از من برنگردان! به من توجه فرما، و هرگاه دعا کنم بی‌درنگ مرا اجابت فرما! | 2 |
Non nascondermi il tuo volto; nel giorno della mia angoscia piega verso di me l'orecchio. Quando ti invoco: presto, rispondimi.
| عمرم چون دود به سرعت ناپدید می‌شود و استخوانهایم همچون چوب خشک می‌سوزد. | 3 |
Si dissolvono in fumo i miei giorni e come brace ardono le mie ossa.
| دل من مانند گیاهی است که کوبیده و خشک شده باشد. غذا خوردن را از یاد برده‌ام. | 4 |
Il mio cuore abbattuto come erba inaridisce, dimentico di mangiare il mio pane.
| با صدای بلند می‌نالم؛ جز پوست و استخوان چیزی در بدنم نمانده است. | 5 |
Per il lungo mio gemere aderisce la mia pelle alle mie ossa.
| همچون پرنده‌ای وحشی، آوارهٔ صحرا شده‌ام و چون جغد خرابه‌نشین، بی‌خانمان گشته‌ام. | 6 |
Sono simile al pellicano del deserto, sono come un gufo tra le rovine.
| مانند گنجشکی بر پشت بام، تنها مانده‌ام؛ خواب به چشمانم نمی‌رود. | 7 |
Veglio e gemo come uccello solitario sopra un tetto.
| هر روز دشمنانم مرا تحقیر می‌کنند و مخالفانم مرا لعنت می‌نمایند. | 8 |
Tutto il giorno mi insultano i miei nemici, furenti imprecano contro il mio nome.
| به سبب خشم و غضب تو ای خداوند، غذای من خاکستر است و نوشیدنی‌ام با اشکهایم آمیخته است. زیرا تو مرا برداشتی و به کنار انداختی. | 9 |
Di cenere mi nutro come di pane, alla mia bevanda mescolo il pianto,
| 10 |
davanti alla tua collera e al tuo sdegno, perché mi sollevi e mi scagli lontano.
| عمرم چون سایه‌های عصر، زودگذر است؛ همچون علف خشک پژمرده شده‌ام. | 11 |
I miei giorni sono come ombra che declina, e io come erba inaridisco.
| اما تو ای خداوند، تا ابد پادشاه هستی؛ ذکر تو در تمام نسلها باقی خواهد ماند. | 12 |
Ma tu, Signore, rimani in eterno, il tuo ricordo per ogni generazione.
| تو برخاسته، بر اورشلیم ترحم خواهی فرمود؛ اکنون زمان آن رسیده است که بر اورشلیم رحمت فرمایی. | 13 |
Tu sorgerai, avrai pietà di Sion, perché è tempo di usarle misericordia: l'ora è giunta.
| بندگان تو سنگها و خاک اورشلیم را دوست دارند! | 14 |
Poiché ai tuoi servi sono care le sue pietre e li muove a pietà la sua rovina.
| قومها از نام خداوند خواهند ترسید و همه پادشاهان جهان از قدرت و عظمت او هراسان خواهند شد. | 15 |
I popoli temeranno il nome del Signore e tutti i re della terra la tua gloria,
| او شهر اورشلیم را دوباره بنا خواهد کرد و با جلال و شکوه فراوان ظاهر خواهد شد. | 16 |
quando il Signore avrà ricostruito Sion e sarà apparso in tutto il suo splendore.
| به دعای قوم درمانده خود توجه نموده، ایشان را اجابت خواهد نمود. | 17 |
Egli si volge alla preghiera del misero e non disprezza la sua supplica.
| آنچه که خداوند انجام می‌دهد برای نسل آینده نوشته خواهد شد تا ایشان نیز او را ستایش کنند: | 18 |
Questo si scriva per la generazione futura e un popolo nuovo darà lode al Signore.
| «خداوند از مکان مقدّس خود در آسمان، به زمین نظر انداخت تا ناله اسیران را بشنود و آنها را که به مرگ محکوم شده بودند، آزاد سازد.» | 19 |
Il Signore si è affacciato dall'alto del suo santuario, dal cielo ha guardato la terra,
| 20 |
per ascoltare il gemito del prigioniero, per liberare i condannati a morte;
| بنابراین وقتی قومها در اورشلیم گرد هم بیایند تا خدا را در خانهٔ او پرستش کنند، نام خداوند در اورشلیم ستوده و سراییده خواهد شد. | 21 |
perché sia annunziato in Sion il nome del Signore e la sua lode in Gerusalemme,
| 22 |
quando si aduneranno insieme i popoli e i regni per servire il Signore.
| خداوند در جوانی‌ام توان مرا از من گرفته و عمرم را کوتاه ساخته است. | 23 |
Ha fiaccato per via la mia forza, ha abbreviato i miei giorni.
| ای خدای من، نگذار در جوانی بمیرم! تو تا ابد زنده هستی! | 24 |
Io dico: Mio Dio, non rapirmi a metà dei miei giorni; i tuoi anni durano per ogni generazione.
| تو از قدیم بنیاد زمین را نهادی و آسمانها را به دست خود ساختی. | 25 |
In principio tu hai fondato la terra, i cieli sono opera delle tue mani.
| آنها فانی می‌شوند، اما تو باقی هستی. همهٔ آنها همچون جامۀ کهنه، پوسیده خواهند شد. تو آنها را مانند لباس عوض خواهی کرد و به دور خواهی افکند. | 26 |
Essi periranno, ma tu rimani, tutti si logorano come veste, come un abito tu li muterai ed essi passeranno.
| اما تو جاودانی هستی و برای تو هرگز پایانی وجود ندارد. | 27 |
Ma tu resti lo stesso e i tuoi anni non hanno fine.
| فرزندان بندگانت، همیشه در امان خواهند بود و نسل آنها از حمایت تو برخوردار خواهند شد. | 28 |
I figli dei tuoi servi avranno una dimora, resterà salda davanti a te la loro discendenza.
