مزامیر 102

1 دعای شخص مصیبت دیده، که نالۀ خود را به حضور خداوند می‌ریزد. ای خداوند، دعای مرا بشنو و به فریادم گوش فرا ده!

תפלה לעני כי-יעטף-- ולפני יהוה ישפך שיחו ב יהוה שמעה תפלתי ושועתי אליך תבוא

2 وقتی که در زحمت هستم، روی خود را از من برنگردان! به من توجه فرما، و هرگاه دعا کنم بی‌درنگ مرا اجابت فرما!

אל-תסתר פניך ממני-- ביום צר-לי הטה-אלי אזנך ביום אקרא מהר ענני

3 عمرم چون دود به سرعت ناپدید می‌شود و استخوانهایم همچون چوب خشک می‌سوزد.

כי-כלו בעשן ימי ועצמותי כמוקד נחרו

4 دل من مانند گیاهی است که کوبیده و خشک شده باشد. غذا خوردن را از یاد برده‌ام.

הוכה-כעשב ויבש לבי כי-שכחתי מאכל לחמי

5 با صدای بلند می‌نالم؛ جز پوست و استخوان چیزی در بدنم نمانده است.

מקול אנחתי-- דבקה עצמי לבשרי

6 همچون پرنده‌ای وحشی، آوارهٔ صحرا شده‌ام و چون جغد خرابه‌نشین، بی‌خانمان گشته‌ام.

דמיתי לקאת מדבר הייתי ככוס חרבות

7 مانند گنجشکی بر پشت بام، تنها مانده‌ام؛ خواب به چشمانم نمی‌رود.

שקדתי ואהיה-- כצפור בודד על-גג

8 هر روز دشمنانم مرا تحقیر می‌کنند و مخالفانم مرا لعنت می‌نمایند.

כל-היום חרפוני אויבי מהוללי בי נשבעו

9 به سبب خشم و غضب تو ای خداوند، غذای من خاکستر است و نوشیدنی‌ام با اشکهایم آمیخته است. زیرا تو مرا برداشتی و به کنار انداختی.

כי-אפר כלחם אכלתי ושקוי בבכי מסכתי

10

מפני-זעמך וקצפך-- כי נשאתני ותשליכני

11 عمرم چون سایه‌های عصر، زودگذر است؛ همچون علف خشک پژمرده شده‌ام.

ימי כצל נטוי ואני כעשב איבש

12 اما تو ای خداوند، تا ابد پادشاه هستی؛ ذکر تو در تمام نسلها باقی خواهد ماند.

ואתה יהוה לעולם תשב וזכרך לדר ודר

13 تو برخاسته، بر اورشلیم ترحم خواهی فرمود؛ اکنون زمان آن رسیده است که بر اورشلیم رحمت فرمایی.

אתה תקום תרחם ציון כי-עת לחננה כי-בא מועד

14 بندگان تو سنگها و خاک اورشلیم را دوست دارند!

כי-רצו עבדיך את-אבניה ואת-עפרה יחננו

15 قومها از نام خداوند خواهند ترسید و همه پادشاهان جهان از قدرت و عظمت او هراسان خواهند شد.

וייראו גוים את-שם יהוה וכל-מלכי הארץ את-כבודך

16 او شهر اورشلیم را دوباره بنا خواهد کرد و با جلال و شکوه فراوان ظاهر خواهد شد.

כי-בנה יהוה ציון-- נראה בכבודו

17 به دعای قوم درمانده خود توجه نموده، ایشان را اجابت خواهد نمود.

פנה אל-תפלת הערער ולא-בזה את-תפלתם

18 آنچه که خداوند انجام می‌دهد برای نسل آینده نوشته خواهد شد تا ایشان نیز او را ستایش کنند:

תכתב זאת לדור אחרון ועם נברא יהלל-יה

19 «خداوند از مکان مقدّس خود در آسمان، به زمین نظر انداخت تا ناله اسیران را بشنود و آنها را که به مرگ محکوم شده بودند، آزاد سازد.»

כי-השקיף ממרום קדשו יהוה משמים אל-ארץ הביט

20

לשמע אנקת אסיר לפתח בני תמותה

21 بنابراین وقتی قومها در اورشلیم گرد هم بیایند تا خدا را در خانهٔ او پرستش کنند، نام خداوند در اورشلیم ستوده و سراییده خواهد شد.

לספר בציון שם יהוה ותהלתו בירושלם

22

בהקבץ עמים יחדו וממלכות לעבד את-יהוה

23 خداوند در جوانی‌ام توان مرا از من گرفته و عمرم را کوتاه ساخته است.

ענה בדרך כחו (כחי) קצר ימי

24 ای خدای من، نگذار در جوانی بمیرم! تو تا ابد زنده هستی!

אמר--אלי אל תעלני בחצי ימי בדור דורים שנותיך

25 تو از قدیم بنیاد زمین را نهادی و آسمانها را به دست خود ساختی.

לפנים הארץ יסדת ומעשה ידיך שמים

26 آنها فانی می‌شوند، اما تو باقی هستی. همهٔ آنها همچون جامۀ کهنه، پوسیده خواهند شد. تو آنها را مانند لباس عوض خواهی کرد و به دور خواهی افکند.

המה יאבדו-- ואתה תעמד וכלם כבגד יבלו כלבוש תחליפם ויחלפו

27 اما تو جاودانی هستی و برای تو هرگز پایانی وجود ندارد.

ואתה-הוא ושנותיך לא יתמו

28 فرزندان بندگانت، همیشه در امان خواهند بود و نسل آنها از حمایت تو برخوردار خواهند شد.

בני-עבדיך ישכונו וזרעם לפניך יכון