مزامیر 102
| دعای شخص مصیبت دیده، که نالۀ خود را به حضور خداوند می‌ریزد. ای خداوند، دعای مرا بشنو و به فریادم گوش فرا ده! | 1 |
Raadollisen rukous, kuin hän murheissansa on, ja valituksensa Herran eteen vuodattaa. Herra, kuule minun rukoukseni, ja anna minun huutoni tykös tulla!
| وقتی که در زحمت هستم، روی خود را از من برنگردان! به من توجه فرما، و هرگاه دعا کنم بی‌درنگ مرا اجابت فرما! | 2 |
Älä kasvojas minulta peitä hädässä: kallista korvas minun puoleeni; koska minä sinua rukoilen, niin kuule pian minun rukoukseni.
| عمرم چون دود به سرعت ناپدید می‌شود و استخوانهایم همچون چوب خشک می‌سوزد. | 3 |
Sillä minun päiväni ovat kuluneet niinkuin savu, ja minun luuni ovat poltetut niinkuin kekäle.
| دل من مانند گیاهی است که کوبیده و خشک شده باشد. غذا خوردن را از یاد برده‌ام. | 4 |
Minun sydämeni on lyöty ja kuivettunut niinkuin heinä, niin että minä myös unohdan leipäni syödä.
| با صدای بلند می‌نالم؛ جز پوست و استخوان چیزی در بدنم نمانده است. | 5 |
Minun luuni tarttuvat lihaani huokauksestani.
| همچون پرنده‌ای وحشی، آوارهٔ صحرا شده‌ام و چون جغد خرابه‌نشین، بی‌خانمان گشته‌ام. | 6 |
Minä olen niinkuin ruovonpäristäjä korvessa: minä olen niinkuin hyypiä hävitetyissä kaupungeissa.
| مانند گنجشکی بر پشت بام، تنها مانده‌ام؛ خواب به چشمانم نمی‌رود. | 7 |
Minä valvon, ja olen niinkuin yksinäinen lintu katon päällä.
| هر روز دشمنانم مرا تحقیر می‌کنند و مخالفانم مرا لعنت می‌نمایند. | 8 |
Joka päivä häpäisevät viholliseni minua, ja jotka minua syljeskelevät, vannovat minun kauttani.
| به سبب خشم و غضب تو ای خداوند، غذای من خاکستر است و نوشیدنی‌ام با اشکهایم آمیخته است. زیرا تو مرا برداشتی و به کنار انداختی. | 9 |
Sillä minä syön tuhkaa niinkuin leipää, ja sekoitan juomani itkulla,
| 10 |
Sinun uhkaukses ja vihas tähden, ettäs minun nostanut olet ja paiskannut maahan.
| عمرم چون سایه‌های عصر، زودگذر است؛ همچون علف خشک پژمرده شده‌ام. | 11 |
Minun päiväni ovat kuluneet niinkuin varjo, ja minä kuivetun niinkuin ruoho.
| اما تو ای خداوند، تا ابد پادشاه هستی؛ ذکر تو در تمام نسلها باقی خواهد ماند. | 12 |
Mutta sinä, Herra, pysyt ijankaikkisesti, ja sinun muistos sukukunnasta sukukuntaan.
| تو برخاسته، بر اورشلیم ترحم خواهی فرمود؛ اکنون زمان آن رسیده است که بر اورشلیم رحمت فرمایی. | 13 |
Nouse siis ja armahda Zionia; sillä aika on häntä armahtaa, ja aika on tullut.
| بندگان تو سنگها و خاک اورشلیم را دوست دارند! | 14 |
Sillä sinun palvelias halajavat sitä rakentaa, ja näkisivät mielellänsä, että hänen kivensä ja kalkkinsa valmiit olisivat,
| قومها از نام خداوند خواهند ترسید و همه پادشاهان جهان از قدرت و عظمت او هراسان خواهند شد. | 15 |
Että pakanat Herran nimeä pelkäisivät, ja kaikki kuninkaat maan päällä sinun kunniaas.
| او شهر اورشلیم را دوباره بنا خواهد کرد و با جلال و شکوه فراوان ظاهر خواهد شد. | 16 |
Kuin Herra rakentaa Zionin, niin hän nähdään kunniassansa.
| به دعای قوم درمانده خود توجه نموده، ایشان را اجابت خواهد نمود. | 17 |
Hän kääntää itsensä hyljättyjen rukouksen puoleen, ja ei katso heidän rukoustansa ylön.
| آنچه که خداوند انجام می‌دهد برای نسل آینده نوشته خواهد شد تا ایشان نیز او را ستایش کنند: | 18 |
Se pitää kirjoitettaman tulevaisille sukukunnille, ja se kansa, joka luodaan, pitää kiittämän Herraa.
| «خداوند از مکان مقدّس خود در آسمان، به زمین نظر انداخت تا ناله اسیران را بشنود و آنها را که به مرگ محکوم شده بودند، آزاد سازد.» | 19 |
Sillä hän katselee pyhästä korkeudestansa: Herra näkee taivaasta maan päälle,
| 20 |
Että hän kuulee vankein huokaukset, ja kirvoittaa kuoleman lapset;
| بنابراین وقتی قومها در اورشلیم گرد هم بیایند تا خدا را در خانهٔ او پرستش کنند، نام خداوند در اورشلیم ستوده و سراییده خواهد شد. | 21 |
Että he saarnaavat Herran nimeä Zionissa, ja hänen kiitostansa Jerusalemissa,
| 22 |
Koska kansat ynnä kokoontuvat, ja valtakunnat, Herraa palvelemaan.
| خداوند در جوانی‌ام توان مرا از من گرفته و عمرم را کوتاه ساخته است. | 23 |
Hän nöyryyttää tiellä minun voimani: hän lyhentää minun päiväni.
| ای خدای من، نگذار در جوانی بمیرم! تو تا ابد زنده هستی! | 24 |
Minä sanoin: minun Jumalani, älä minua ota pois keski-ijässäni: sinun ajastaikas pysyvät suvusta sukuun.
| تو از قدیم بنیاد زمین را نهادی و آسمانها را به دست خود ساختی. | 25 |
Sinä olet muinen maan perustanut, ja taivaat ovat sinun käsialas.
| آنها فانی می‌شوند، اما تو باقی هستی. همهٔ آنها همچون جامۀ کهنه، پوسیده خواهند شد. تو آنها را مانند لباس عوض خواهی کرد و به دور خواهی افکند. | 26 |
Ne katoovat, mutta sinä pysyt: ne kaikki vanhenevat niinkuin vaate: ne muuttuvat niinkuin vaate, koska sinä heitä muuttelet.
| اما تو جاودانی هستی و برای تو هرگز پایانی وجود ندارد. | 27 |
Mutta sinä pysyt niinkuin sinä olet, ja sinun vuotes ei lopu.
| فرزندان بندگانت، همیشه در امان خواهند بود و نسل آنها از حمایت تو برخوردار خواهند شد. | 28 |
Sinun palveliais lapset pysyvät ja heidän sikiänsä sinun edessäs menestyvät.
