مزامیر 102
| دعای شخص مصیبت دیده، که نالۀ خود را به حضور خداوند می‌ریزد. ای خداوند، دعای مرا بشنو و به فریادم گوش فرا ده! | 1 |
A prayer of an afflicted [person] if he grows faint and before Yahweh he pours out complaint his. O Yahweh hear! prayer my and cry for help my to you let it come.
| وقتی که در زحمت هستم، روی خود را از من برنگردان! به من توجه فرما، و هرگاه دعا کنم بی‌درنگ مرا اجابت فرما! | 2 |
May not you hide face your - from me on [the] day [when] it is distress to me incline to me ear your on [the] day [when] I will call out hurry answer me.
| عمرم چون دود به سرعت ناپدید می‌شود و استخوانهایم همچون چوب خشک می‌سوزد. | 3 |
For they have come to an end in smoke days my and bones my like a hearth they have been burned.
| دل من مانند گیاهی است که کوبیده و خشک شده باشد. غذا خوردن را از یاد برده‌ام. | 4 |
It has been struck like vegetation and it has withered heart my for I have forgotten from eating food my.
| با صدای بلند می‌نالم؛ جز پوست و استخوان چیزی در بدنم نمانده است. | 5 |
From [the] sound of groaning my it clings bone[s] my to flesh my.
| همچون پرنده‌ای وحشی، آوارهٔ صحرا شده‌ام و چون جغد خرابه‌نشین، بی‌خانمان گشته‌ام. | 6 |
I am like a desert owl of [the] wilderness I am like an owl of [the] waste places.
| مانند گنجشکی بر پشت بام، تنها مانده‌ام؛ خواب به چشمانم نمی‌رود. | 7 |
I am wakeful and I have become like a bird isolated on a roof.
| هر روز دشمنانم مرا تحقیر می‌کنند و مخالفانم مرا لعنت می‌نمایند. | 8 |
All the day they have taunted me enemies my [those who] mock me by me they have sworn.
| به سبب خشم و غضب تو ای خداوند، غذای من خاکستر است و نوشیدنی‌ام با اشکهایم آمیخته است. زیرا تو مرا برداشتی و به کنار انداختی. | 9 |
For ash[es] like food I have eaten and drinks my with weeping I have mixed.
| 10 |
Because of indignation your and wrath your for you have picked up me and you have thrown away me.
| عمرم چون سایه‌های عصر، زودگذر است؛ همچون علف خشک پژمرده شده‌ام. | 11 |
Days my [are] like a shadow extended and I like vegetation I am withering.
| اما تو ای خداوند، تا ابد پادشاه هستی؛ ذکر تو در تمام نسلها باقی خواهد ماند. | 12 |
And you O Yahweh for ever you sit and remembrance of you [is] to a generation and a generation.
| تو برخاسته، بر اورشلیم ترحم خواهی فرمود؛ اکنون زمان آن رسیده است که بر اورشلیم رحمت فرمایی. | 13 |
You you will arise you will have compassion on Zion for [it is] [the] time to show favor to it for it has come [the] appointed time.
| بندگان تو سنگها و خاک اورشلیم را دوست دارند! | 14 |
For they take pleasure in servants your stones its and dust its they show favor to.
| قومها از نام خداوند خواهند ترسید و همه پادشاهان جهان از قدرت و عظمت او هراسان خواهند شد. | 15 |
And they may fear nations [the] name of Yahweh and all [the] kings of the earth glory your.
| او شهر اورشلیم را دوباره بنا خواهد کرد و با جلال و شکوه فراوان ظاهر خواهد شد. | 16 |
For he has built Yahweh Zion he has appeared in glory his.
| به دعای قوم درمانده خود توجه نموده، ایشان را اجابت خواهد نمود. | 17 |
He has turned to [the] prayer of the destitute person and not he has despised prayer their.
| آنچه که خداوند انجام می‌دهد برای نسل آینده نوشته خواهد شد تا ایشان نیز او را ستایش کنند: | 18 |
Let it be written this for a generation later and a people [who will] be created it will praise Yahweh.
| «خداوند از مکان مقدّس خود در آسمان، به زمین نظر انداخت تا ناله اسیران را بشنود و آنها را که به مرگ محکوم شده بودند، آزاد سازد.» | 19 |
For he has looked down from [the] height of holiness his Yahweh from heaven - to earth he has looked.
| 20 |
To hear [the] groaning of prisoner[s] to set free [the] sons of death.
| بنابراین وقتی قومها در اورشلیم گرد هم بیایند تا خدا را در خانهٔ او پرستش کنند، نام خداوند در اورشلیم ستوده و سراییده خواهد شد. | 21 |
To recount in Zion [the] name of Yahweh and praise his in Jerusalem.
| 22 |
When gather peoples together and kingdoms to serve Yahweh.
| خداوند در جوانی‌ام توان مرا از من گرفته و عمرم را کوتاه ساخته است. | 23 |
He has humbled in the way (strength my *Q(K)*) he has cut short days my.
| ای خدای من، نگذار در جوانی بمیرم! تو تا ابد زنده هستی! | 24 |
I said O God my may not you lift up me in [the] middle of days my [are] in a generation of generations years your.
| تو از قدیم بنیاد زمین را نهادی و آسمانها را به دست خود ساختی. | 25 |
Before the earth you founded and [were] [the] work of hands your [the] heavens.
| آنها فانی می‌شوند، اما تو باقی هستی. همهٔ آنها همچون جامۀ کهنه، پوسیده خواهند شد. تو آنها را مانند لباس عوض خواهی کرد و به دور خواهی افکند. | 26 |
They - they will perish and you you will endure and all of them like garment they will wear out like clothing you will change them and they may pass away.
| اما تو جاودانی هستی و برای تو هرگز پایانی وجود ندارد. | 27 |
And you [are] he and years your not they will come to an end.
| فرزندان بندگانت، همیشه در امان خواهند بود و نسل آنها از حمایت تو برخوردار خواهند شد. | 28 |
[the] children of Servants your they will dwell and offspring their before you it will be established.
