مزامیر 102

1 دعای شخص مصیبت دیده، که نالۀ خود را به حضور خداوند می‌ریزد. ای خداوند، دعای مرا بشنو و به فریادم گوش فرا ده!

“A prayer of the afflicted, when in deep distress he poureth out his complaint before the Lord.” Hear my prayer, O LORD! And let my cry come unto thee!

2 وقتی که در زحمت هستم، روی خود را از من برنگردان! به من توجه فرما، و هرگاه دعا کنم بی‌درنگ مرا اجابت فرما!

Hide not thy face from me in the day of my trouble; Incline thine ear to me when I call! Answer me speedily!

3 عمرم چون دود به سرعت ناپدید می‌شود و استخوانهایم همچون چوب خشک می‌سوزد.

For my life is consumed like smoke, And my bones burn like a brand.

4 دل من مانند گیاهی است که کوبیده و خشک شده باشد. غذا خوردن را از یاد برده‌ام.

My heart is smitten and withered like grass; Yea, I forget to eat my bread.

5 با صدای بلند می‌نالم؛ جز پوست و استخوان چیزی در بدنم نمانده است.

By reason of my sighing, my bones cleave to my skin;

6 همچون پرنده‌ای وحشی، آوارهٔ صحرا شده‌ام و چون جغد خرابه‌نشین، بی‌خانمان گشته‌ام.

I am like the pelican of the wilderness; I am like an owl amid ruins.

7 مانند گنجشکی بر پشت بام، تنها مانده‌ام؛ خواب به چشمانم نمی‌رود.

I am sleepless; I am like a solitary bird upon the house-top.

8 هر روز دشمنانم مرا تحقیر می‌کنند و مخالفانم مرا لعنت می‌نمایند.

All the day long my enemies reproach me; They who rage against me curse by me.

9 به سبب خشم و غضب تو ای خداوند، غذای من خاکستر است و نوشیدنی‌ام با اشکهایم آمیخته است. زیرا تو مرا برداشتی و به کنار انداختی.

For I eat ashes like bread, And mingle my drink with tears.

10

On account of thine indignation and thy wrath; For thou hast lifted me up and cast me down!

11 عمرم چون سایه‌های عصر، زودگذر است؛ همچون علف خشک پژمرده شده‌ام.

My life is like a declining shadow, And I wither like grass.

12 اما تو ای خداوند، تا ابد پادشاه هستی؛ ذکر تو در تمام نسلها باقی خواهد ماند.

But thou, O LORD! endurest for ever, And thy name from generation to generation!

13 تو برخاسته، بر اورشلیم ترحم خواهی فرمود؛ اکنون زمان آن رسیده است که بر اورشلیم رحمت فرمایی.

Thou wilt arise and have pity upon Zion, For the time to favor her, yea, the set time, is come.

14 بندگان تو سنگها و خاک اورشلیم را دوست دارند!

For thy servants take pleasure in her stones; Yea, they have a regard for her dust.

15 قومها از نام خداوند خواهند ترسید و همه پادشاهان جهان از قدرت و عظمت او هراسان خواهند شد.

Then shall the nations fear the name of Jehovah, And all the kings of the earth thy glory.

16 او شهر اورشلیم را دوباره بنا خواهد کرد و با جلال و شکوه فراوان ظاهر خواهد شد.

For Jehovah will build up Zion; He will appear in his glory.

17 به دعای قوم درمانده خود توجه نموده، ایشان را اجابت خواهد نمود.

He will regard the prayer of the destitute, And not despise their supplication.

18 آنچه که خداوند انجام می‌دهد برای نسل آینده نوشته خواهد شد تا ایشان نیز او را ستایش کنند:

This shall be written for the generation to come, That the people to be born may praise Jehovah.

19 «خداوند از مکان مقدّس خود در آسمان، به زمین نظر انداخت تا ناله اسیران را بشنود و آنها را که به مرگ محکوم شده بودند، آزاد سازد.»

For he looketh down from his holy height, From heaven doth he cast his eye upon the earth,

20

To listen to the sighs of the prisoner. To release those that are doomed to death;

21 بنابراین وقتی قومها در اورشلیم گرد هم بیایند تا خدا را در خانهٔ او پرستش کنند، نام خداوند در اورشلیم ستوده و سراییده خواهد شد.

That they may declare the name of Jehovah in Zion, And his praise in Jerusalem,

22

When the nations are assembled together, And the kingdoms to serve Jehovah.

23 خداوند در جوانی‌ام توان مرا از من گرفته و عمرم را کوتاه ساخته است.

He hath weakened my strength on the way, He hath shortened my days.

24 ای خدای من، نگذار در جوانی بمیرم! تو تا ابد زنده هستی!

I say, O my God! take me not away in the midst of my days! Thy years endure through all generations.

25 تو از قدیم بنیاد زمین را نهادی و آسمانها را به دست خود ساختی.

Of old hast thou laid the foundations of the earth, And the heavens are the work of thy hands;

26 آنها فانی می‌شوند، اما تو باقی هستی. همهٔ آنها همچون جامۀ کهنه، پوسیده خواهند شد. تو آنها را مانند لباس عوض خواهی کرد و به دور خواهی افکند.

They shall perish, but thou shalt endure; Yea, all of them shall wax old like a garment; As a vesture shalt thou change them, And they shall be changed;

27 اما تو جاودانی هستی و برای تو هرگز پایانی وجود ندارد.

But thou art the same, And thy years have no end.

28 فرزندان بندگانت، همیشه در امان خواهند بود و نسل آنها از حمایت تو برخوردار خواهند شد.

The children of thy servants shall dwell securely, And their posterity shall be established before thee.