مزامیر 102
| دعای شخص مصیبت دیده، که نالۀ خود را به حضور خداوند می‌ریزد. ای خداوند، دعای مرا بشنو و به فریادم گوش فرا ده! | 1 |
A prayer of the afflicted, when he shall be in distresse, and pour forth his meditation before the Lord. O Lord, heare my prayer, and let my crye come vnto thee.
| وقتی که در زحمت هستم، روی خود را از من برنگردان! به من توجه فرما، و هرگاه دعا کنم بی‌درنگ مرا اجابت فرما! | 2 |
Hide not thy face from me in the time of my trouble: incline thine eares vnto me: when I call, make haste to heare me.
| عمرم چون دود به سرعت ناپدید می‌شود و استخوانهایم همچون چوب خشک می‌سوزد. | 3 |
For my dayes are consumed like smoke, and my bones are burnt like an herthe.
| دل من مانند گیاهی است که کوبیده و خشک شده باشد. غذا خوردن را از یاد برده‌ام. | 4 |
Mine heart is smitten and withereth like grasse, because I forgate to eate my bread.
| با صدای بلند می‌نالم؛ جز پوست و استخوان چیزی در بدنم نمانده است. | 5 |
For the voyce of my groning my bones doe cleaue to my skinne.
| همچون پرنده‌ای وحشی، آوارهٔ صحرا شده‌ام و چون جغد خرابه‌نشین، بی‌خانمان گشته‌ام. | 6 |
I am like a pelicane of the wildernesse: I am like an owle of the deserts.
| مانند گنجشکی بر پشت بام، تنها مانده‌ام؛ خواب به چشمانم نمی‌رود. | 7 |
I watch and am as a sparrowe alone vpon the house top.
| هر روز دشمنانم مرا تحقیر می‌کنند و مخالفانم مرا لعنت می‌نمایند. | 8 |
Mine enemies reuile me dayly, and they that rage against me, haue sworne against me.
| به سبب خشم و غضب تو ای خداوند، غذای من خاکستر است و نوشیدنی‌ام با اشکهایم آمیخته است. زیرا تو مرا برداشتی و به کنار انداختی. | 9 |
Surely I haue eaten asshes as bread, and mingled my drinke with weeping,
| 10 |
Because of thine indignation and thy wrath: for thou hast heaued me vp, and cast me downe.
| عمرم چون سایه‌های عصر، زودگذر است؛ همچون علف خشک پژمرده شده‌ام. | 11 |
My dayes are like a shadowe that fadeth, and I am withered like grasse.
| اما تو ای خداوند، تا ابد پادشاه هستی؛ ذکر تو در تمام نسلها باقی خواهد ماند. | 12 |
But thou, O Lord, doest remaine for euer, and thy remembrance from generation to generation.
| تو برخاسته، بر اورشلیم ترحم خواهی فرمود؛ اکنون زمان آن رسیده است که بر اورشلیم رحمت فرمایی. | 13 |
Thou wilt arise and haue mercy vpon Zion: for the time to haue mercie thereon, for the appointed time is come.
| بندگان تو سنگها و خاک اورشلیم را دوست دارند! | 14 |
For thy seruants delite in the stones thereof, and haue pitie on the dust thereof.
| قومها از نام خداوند خواهند ترسید و همه پادشاهان جهان از قدرت و عظمت او هراسان خواهند شد. | 15 |
Then the heathen shall feare the Name of the Lord, and all the Kings of the earth thy glory,
| او شهر اورشلیم را دوباره بنا خواهد کرد و با جلال و شکوه فراوان ظاهر خواهد شد. | 16 |
When the Lord shall build vp Zion, and shall appeare in his glory,
| به دعای قوم درمانده خود توجه نموده، ایشان را اجابت خواهد نمود. | 17 |
And shall turne vnto the prayer of the desolate, and not despise their prayer.
| آنچه که خداوند انجام می‌دهد برای نسل آینده نوشته خواهد شد تا ایشان نیز او را ستایش کنند: | 18 |
This shall be written for the generation to come: and the people, which shalbe created, shall prayse the Lord.
| «خداوند از مکان مقدّس خود در آسمان، به زمین نظر انداخت تا ناله اسیران را بشنود و آنها را که به مرگ محکوم شده بودند، آزاد سازد.» | 19 |
For he hath looked downe from the height of his Sanctuarie: out of the heauen did the Lord beholde the earth,
| 20 |
That he might heare the mourning of the prisoner, and deliuer the children of death:
| بنابراین وقتی قومها در اورشلیم گرد هم بیایند تا خدا را در خانهٔ او پرستش کنند، نام خداوند در اورشلیم ستوده و سراییده خواهد شد. | 21 |
That they may declare the Name of the Lord in Zion, and his prayse in Ierusalem,
| 22 |
When the people shalbe gathered together, and the kingdomes to serue the Lord.
| خداوند در جوانی‌ام توان مرا از من گرفته و عمرم را کوتاه ساخته است. | 23 |
He abated my strength in the way, and shortened my dayes.
| ای خدای من، نگذار در جوانی بمیرم! تو تا ابد زنده هستی! | 24 |
And I sayd, O my God, take me not away in the middes of my dayes: thy yeeres endure from generation to generation.
| تو از قدیم بنیاد زمین را نهادی و آسمانها را به دست خود ساختی. | 25 |
Thou hast aforetime layde the foundation of the earth, and the heauens are the worke of thine hands.
| آنها فانی می‌شوند، اما تو باقی هستی. همهٔ آنها همچون جامۀ کهنه، پوسیده خواهند شد. تو آنها را مانند لباس عوض خواهی کرد و به دور خواهی افکند. | 26 |
They shall perish, but thou shalt endure: euen they all shall waxe olde as doeth a garment: as a vesture shalt thou change them, and they shall be changed.
| اما تو جاودانی هستی و برای تو هرگز پایانی وجود ندارد. | 27 |
But thou art the same, and thy yeeres shall not fayle.
| فرزندان بندگانت، همیشه در امان خواهند بود و نسل آنها از حمایت تو برخوردار خواهند شد. | 28 |
The children of thy seruants shall continue, and their seede shall stand fast in thy sight.
