مزامیر 102
| دعای شخص مصیبت دیده، که نالۀ خود را به حضور خداوند می‌ریزد. ای خداوند، دعای مرا بشنو و به فریادم گوش فرا ده! | 1 |
A prayer of one who is afflicted, when he grows faint and pours out his lament before the LORD. Hear my prayer, O LORD; let my cry for help come before You.
| وقتی که در زحمت هستم، روی خود را از من برنگردان! به من توجه فرما، و هرگاه دعا کنم بی‌درنگ مرا اجابت فرما! | 2 |
Do not hide Your face from me in my day of distress. Incline Your ear to me; answer me quickly when I call.
| عمرم چون دود به سرعت ناپدید می‌شود و استخوانهایم همچون چوب خشک می‌سوزد. | 3 |
For my days vanish like smoke, and my bones burn like glowing embers.
| دل من مانند گیاهی است که کوبیده و خشک شده باشد. غذا خوردن را از یاد برده‌ام. | 4 |
My heart is afflicted, and withered like grass; I even forget to eat my bread.
| با صدای بلند می‌نالم؛ جز پوست و استخوان چیزی در بدنم نمانده است. | 5 |
Through my loud groaning my flesh clings to my bones.
| همچون پرنده‌ای وحشی، آوارهٔ صحرا شده‌ام و چون جغد خرابه‌نشین، بی‌خانمان گشته‌ام. | 6 |
I am like a desert owl, like an owl among the ruins.
| مانند گنجشکی بر پشت بام، تنها مانده‌ام؛ خواب به چشمانم نمی‌رود. | 7 |
I lie awake; I am like a lone bird on a housetop.
| هر روز دشمنانم مرا تحقیر می‌کنند و مخالفانم مرا لعنت می‌نمایند. | 8 |
All day long my enemies taunt me; they ridicule me and curse me.
| به سبب خشم و غضب تو ای خداوند، غذای من خاکستر است و نوشیدنی‌ام با اشکهایم آمیخته است. زیرا تو مرا برداشتی و به کنار انداختی. | 9 |
For I have eaten ashes like bread and mixed my drink with tears
| 10 |
because of Your indignation and wrath, for You have picked me up and cast me aside.
| عمرم چون سایه‌های عصر، زودگذر است؛ همچون علف خشک پژمرده شده‌ام. | 11 |
My days are like lengthening shadows, and I wither away like grass.
| اما تو ای خداوند، تا ابد پادشاه هستی؛ ذکر تو در تمام نسلها باقی خواهد ماند. | 12 |
But You, O LORD, sit enthroned forever; Your renown endures to all generations.
| تو برخاسته، بر اورشلیم ترحم خواهی فرمود؛ اکنون زمان آن رسیده است که بر اورشلیم رحمت فرمایی. | 13 |
You will rise up and have compassion on Zion, for it is time to show her favor— the appointed time has come.
| بندگان تو سنگها و خاک اورشلیم را دوست دارند! | 14 |
For Your servants delight in her stones and take pity on her dust.
| قومها از نام خداوند خواهند ترسید و همه پادشاهان جهان از قدرت و عظمت او هراسان خواهند شد. | 15 |
So the nations will fear the name of the LORD, and all the kings of the earth will fear Your glory.
| او شهر اورشلیم را دوباره بنا خواهد کرد و با جلال و شکوه فراوان ظاهر خواهد شد. | 16 |
For the LORD will rebuild Zion; He has appeared in His glory.
| به دعای قوم درمانده خود توجه نموده، ایشان را اجابت خواهد نمود. | 17 |
He will turn toward the prayer of the destitute; He will not despise their prayer.
| آنچه که خداوند انجام می‌دهد برای نسل آینده نوشته خواهد شد تا ایشان نیز او را ستایش کنند: | 18 |
Let this be written for the generation to come, so that a people not yet created may praise the LORD.
| «خداوند از مکان مقدّس خود در آسمان، به زمین نظر انداخت تا ناله اسیران را بشنود و آنها را که به مرگ محکوم شده بودند، آزاد سازد.» | 19 |
For He looked down from the heights of His sanctuary; the LORD gazed out from heaven to earth
| 20 |
to hear a prisoner’s groaning, to release those condemned to death,
| بنابراین وقتی قومها در اورشلیم گرد هم بیایند تا خدا را در خانهٔ او پرستش کنند، نام خداوند در اورشلیم ستوده و سراییده خواهد شد. | 21 |
that they may proclaim the name of the LORD in Zion and praise Him in Jerusalem,
| 22 |
when peoples and kingdoms assemble to serve the LORD.
| خداوند در جوانی‌ام توان مرا از من گرفته و عمرم را کوتاه ساخته است. | 23 |
He has broken my strength on the way; He has cut short my days.
| ای خدای من، نگذار در جوانی بمیرم! تو تا ابد زنده هستی! | 24 |
I say: “O my God, do not take me in the midst of my days! Your years go on through all generations.
| تو از قدیم بنیاد زمین را نهادی و آسمانها را به دست خود ساختی. | 25 |
In the beginning You laid the foundations of the earth, and the heavens are the work of Your hands.
| آنها فانی می‌شوند، اما تو باقی هستی. همهٔ آنها همچون جامۀ کهنه، پوسیده خواهند شد. تو آنها را مانند لباس عوض خواهی کرد و به دور خواهی افکند. | 26 |
They will perish, but You remain; they will all wear out like a garment. Like clothing You will change them, and they will be passed on.
| اما تو جاودانی هستی و برای تو هرگز پایانی وجود ندارد. | 27 |
But You remain the same, and Your years will never end.
| فرزندان بندگانت، همیشه در امان خواهند بود و نسل آنها از حمایت تو برخوردار خواهند شد. | 28 |
The children of Your servants will dwell securely, and their descendants will be established before You.”
