مزامیر 102
| دعای شخص مصیبت دیده، که نالۀ خود را به حضور خداوند می‌ریزد. ای خداوند، دعای مرا بشنو و به فریادم گوش فرا ده! | 1 |
En elendigs Bøn, naar han forsmægter og udøser sin Klage for Herrens Ansigt.
| وقتی که در زحمت هستم، روی خود را از من برنگردان! به من توجه فرما، و هرگاه دعا کنم بی‌درنگ مرا اجابت فرما! | 2 |
Herre! hør min Bøn og lad mit Raab komme til dig.
| عمرم چون دود به سرعت ناپدید می‌شود و استخوانهایم همچون چوب خشک می‌سوزد. | 3 |
Skjul ikke dit Ansigt for mig paa den Dag, jeg er i Angest; bøj dit Øre til mig; paa den Dag jeg paakalder, skynd dig og bønhør mig!
| دل من مانند گیاهی است که کوبیده و خشک شده باشد. غذا خوردن را از یاد برده‌ام. | 4 |
Thi mine Dage ere gaaede op i Røg, og mine Ben ere brændte som et Brandsted.
| با صدای بلند می‌نالم؛ جز پوست و استخوان چیزی در بدنم نمانده است. | 5 |
Mit Hjerte er rammet og tørret som en Urt; thi jeg har glemt at æde mit Brød.
| همچون پرنده‌ای وحشی، آوارهٔ صحرا شده‌ام و چون جغد خرابه‌نشین، بی‌خانمان گشته‌ام. | 6 |
Formedelst mine Klageraab hænge mine Ben ved mit Kød.
| مانند گنجشکی بر پشت بام، تنها مانده‌ام؛ خواب به چشمانم نمی‌رود. | 7 |
Jeg er bleven lig en Rørdrum i Ørken; jeg er bleven som en Ugle i det øde.
| هر روز دشمنانم مرا تحقیر می‌کنند و مخالفانم مرا لعنت می‌نمایند. | 8 |
Jeg vaager og er bleven som en enlig Spurv paa Taget.
| به سبب خشم و غضب تو ای خداوند، غذای من خاکستر است و نوشیدنی‌ام با اشکهایم آمیخته است. زیرا تو مرا برداشتی و به کنار انداختی. | 9 |
Mine Fjender have haanet mig den ganske Dag, de, som rase imod mig, sværge ved mig.
| 10 |
Thi jeg har tæret Aske som Brød og blandet min Drik med Graad
| عمرم چون سایه‌های عصر، زودگذر است؛ همچون علف خشک پژمرده شده‌ام. | 11 |
for din Vredens og din Fortørnelses Skyld; thi du løftede mig op og kastede mig bort.
| اما تو ای خداوند، تا ابد پادشاه هستی؛ ذکر تو در تمام نسلها باقی خواهد ماند. | 12 |
Mine Dage are som en Skygge, der hælder, og jeg tørres som en Urt.
| تو برخاسته، بر اورشلیم ترحم خواهی فرمود؛ اکنون زمان آن رسیده است که بر اورشلیم رحمت فرمایی. | 13 |
Men du, Herre! bliver evindelig, og din Ihukommelse fra Slægt til Slægt.
| بندگان تو سنگها و خاک اورشلیم را دوست دارند! | 14 |
Du vil gøre dig rede, du vil forbarme dig over Zion; thi det er paa Tide, at du er den naadig; thi den bestemte Tid er kommen.
| قومها از نام خداوند خواهند ترسید و همه پادشاهان جهان از قدرت و عظمت او هراسان خواهند شد. | 15 |
Thi dine Tjenere hænge med Behag ved dens Stene, og de have Medynk med dens Støv.
| او شهر اورشلیم را دوباره بنا خواهد کرد و با جلال و شکوه فراوان ظاهر خواهد شد. | 16 |
Og Hedningerne skulle frygte Herrens Navn, og alle Kongerne paa Jorden din Ære;
| به دعای قوم درمانده خود توجه نموده، ایشان را اجابت خواهد نمود. | 17 |
thi Herren har bygget Zion og har ladet sig se i sin Herlighed.
| آنچه که خداوند انجام می‌دهد برای نسل آینده نوشته خواهد شد تا ایشان نیز او را ستایش کنند: | 18 |
Han har vendt sit Ansigt til den enliges Bøn og ikke foragtet deres Bøn.
| «خداوند از مکان مقدّس خود در آسمان، به زمین نظر انداخت تا ناله اسیران را بشنود و آنها را که به مرگ محکوم شده بودند، آزاد سازد.» | 19 |
Dette skal skrives for den kommende Slægt; og det Folk, som skabes, skal love Herren.
| 20 |
Thi han saa ned fra sin Helligdoms Højsæde; Herren saa fra Himmelen til Jorden
| بنابراین وقتی قومها در اورشلیم گرد هم بیایند تا خدا را در خانهٔ او پرستش کنند، نام خداوند در اورشلیم ستوده و سراییده خواهد شد. | 21 |
for at høre den bundnes Jamren, for at løse Dødsens Børn,
| 22 |
for at de kunde forkynde Herrens Navn i Zion og hans Pris i Jerusalem,
| خداوند در جوانی‌ام توان مرا از من گرفته و عمرم را کوتاه ساخته است. | 23 |
naar Folkene samles til Hobe og Rigerne til at tjene Herren.
| ای خدای من، نگذار در جوانی بمیرم! تو تا ابد زنده هستی! | 24 |
Han har ydmyget min Kraft paa Vejen, han har forkortet mine Dage.
| تو از قدیم بنیاد زمین را نهادی و آسمانها را به دست خود ساختی. | 25 |
Jeg siger: Min Gud! tag mig ikke bort midt i mine Dage, dine Aar vare fra Slægt til Slægt.
| آنها فانی می‌شوند، اما تو باقی هستی. همهٔ آنها همچون جامۀ کهنه، پوسیده خواهند شد. تو آنها را مانند لباس عوض خواهی کرد و به دور خواهی افکند. | 26 |
Du grundfæstede fordum Jorden, og Himlene er dine Hænders Gerning.
| اما تو جاودانی هستی و برای تو هرگز پایانی وجود ندارد. | 27 |
De skulle forgaa; men du bestaar; og de skulle alle blive gamle som et Klædebon; du skal omskifte dem som en Klædning, og de omskiftes.
| فرزندان بندگانت، همیشه در امان خواهند بود و نسل آنها از حمایت تو برخوردار خواهند شد. | 28 |
Men du er den samme, og dine Aar faa ingen Ende. Dine Tjeneres Børn skulle fæste Bo, og deres Sæd skal stadfæstes for dit Ansigt.
