مزامیر 102

1 دعای شخص مصیبت دیده، که نالۀ خود را به حضور خداوند می‌ریزد. ای خداوند، دعای مرا بشنو و به فریادم گوش فرا ده!

Modlitba chudého, když sevřín jsa, před Hospodinem vylévá žádosti své. Hospodine, slyš modlitbu mou, a volání mé přijdiž k tobě.

2 وقتی که در زحمت هستم، روی خود را از من برنگردان! به من توجه فرما، و هرگاه دعا کنم بی‌درنگ مرا اجابت فرما!

Neskrývej tváři své přede mnou, v den ssoužení mého nakloň ke mně ucha svého; když k tobě volám, rychle vyslyš mne.

3 عمرم چون دود به سرعت ناپدید می‌شود و استخوانهایم همچون چوب خشک می‌سوزد.

Nebo mizejí jako dým dnové moji, a kosti mé jako ohniště vypáleny jsou.

4 دل من مانند گیاهی است که کوبیده و خشک شده باشد. غذا خوردن را از یاد برده‌ام.

Poraženo jest jako bylina, a usvadlo srdce mé, tak že jsem chleba svého jísti zapomenul.

5 با صدای بلند می‌نالم؛ جز پوست و استخوان چیزی در بدنم نمانده است.

Od hlasu lkání mého přilnuly kosti mé k kůži mé.

6 همچون پرنده‌ای وحشی، آوارهٔ صحرا شده‌ام و چون جغد خرابه‌نشین، بی‌خانمان گشته‌ام.

Podobný jsem učiněn pelikánu na poušti, jsem jako výr na pustinách.

7 مانند گنجشکی بر پشت بام، تنها مانده‌ام؛ خواب به چشمانم نمی‌رود.

Bdím, a jsem jako vrabec osamělý na střeše.

8 هر روز دشمنانم مرا تحقیر می‌کنند و مخالفانم مرا لعنت می‌نمایند.

Každý den utrhají mi nepřátelé moji, a posměvači moji proklínají mnou.

9 به سبب خشم و غضب تو ای خداوند، غذای من خاکستر است و نوشیدنی‌ام با اشکهایم آمیخته است. زیرا تو مرا برداشتی و به کنار انداختی.

Nebo jídám popel jako chléb, a k nápoji svému slz přiměšuji,

10

Pro rozhněvání tvé a zažžený hněv tvůj; nebo zdvihna mne, hodils mnou.

11 عمرم چون سایه‌های عصر، زودگذر است؛ همچون علف خشک پژمرده شده‌ام.

Dnové moji jsou jako stín nachýlený, a já jako tráva usvadl jsem.

12 اما تو ای خداوند، تا ابد پادشاه هستی؛ ذکر تو در تمام نسلها باقی خواهد ماند.

Ale ty, Hospodine, na věky zůstáváš, a památka tvá od národu až do pronárodu.

13 تو برخاسته، بر اورشلیم ترحم خواهی فرمود؛ اکنون زمان آن رسیده است که بر اورشلیم رحمت فرمایی.

Ty povstana, smiluješ se nad Sionem, nebo čas jest učiniti milost jemu, a čas uložený přišel.

14 بندگان تو سنگها و خاک اورشلیم را دوست دارند!

Nebo líbost mají služebníci tvoji v kamení jeho, a nad prachem jeho slitují se,

15 قومها از نام خداوند خواهند ترسید و همه پادشاهان جهان از قدرت و عظمت او هراسان خواهند شد.

Aby se báli pohané jména Hospodinova, a všickni králové země slávy tvé,

16 او شهر اورشلیم را دوباره بنا خواهد کرد و با جلال و شکوه فراوان ظاهر خواهد شد.

Když by Hospodin vzdělal Sion, a ukázal se v slávě své,

17 به دعای قوم درمانده خود توجه نموده، ایشان را اجابت خواهد نمود.

Když by popatřil k modlitbě poníženého lidu, nepohrdaje modlitbou jejich.

18 آنچه که خداوند انجام می‌دهد برای نسل آینده نوشته خواهد شد تا ایشان نیز او را ستایش کنند:

Budeť to zapsáno pro budoucí potomky, a lid, kterýž má stvořen býti, chváliti bude Hospodina,

19 «خداوند از مکان مقدّس خود در آسمان، به زمین نظر انداخت تا ناله اسیران را بشنود و آنها را که به مرگ محکوم شده بودند، آزاد سازد.»

Že shlédl s výsosti svatosti své. Hospodin s nebe na zemi že popatřil,

20

Aby vyslyšel vzdychání vězňů, a rozvázal ty, kteříž již k smrti oddání byli,

21 بنابراین وقتی قومها در اورشلیم گرد هم بیایند تا خدا را در خانهٔ او پرستش کنند، نام خداوند در اورشلیم ستوده و سراییده خواهد شد.

Aby vypravovali na Sionu jméno Hospodinovo, a chválu jeho v Jeruzalémě,

22

Když se spolu shromáždí národové a království, aby sloužili Hospodinu.

23 خداوند در جوانی‌ام توان مرا از من گرفته و عمرم را کوتاه ساخته است.

Ztrápilť jest na cestě sílu mou, ukrátil dnů mých,

24 ای خدای من، نگذار در جوانی بمیرم! تو تا ابد زنده هستی!

Až jsem řekl: Můj Bože, nebeř mne u prostřed dnů mých; od národu zajisté až do pronárodu jsou léta tvá,

25 تو از قدیم بنیاد زمین را نهادی و آسمانها را به دست خود ساختی.

I prvé nežlis založil zemi, a dílo rukou svých, nebesa.

26 آنها فانی می‌شوند، اما تو باقی هستی. همهٔ آنها همچون جامۀ کهنه، پوسیده خواهند شد. تو آنها را مانند لباس عوض خواهی کرد و به دور خواهی افکند.

Onať pominou, ty pak zůstáváš; všecky ty věci jako roucho zvetšejí, jako oděv změníš je, a změněny budou.

27 اما تو جاودانی هستی و برای تو هرگز پایانی وجود ندارد.

Ty pak jsi tentýž, a léta tvá nikdy nepřestanou.

28 فرزندان بندگانت، همیشه در امان خواهند بود و نسل آنها از حمایت تو برخوردار خواهند شد.

Synové služebníků tvých bydliti budou, a símě jejich zmocní se před tebou.