مزامیر 101

1 مزمور داوود. ای خداوند، محبت و عدالت تو را می‌ستایم و با سرود تو را می‌پرستم.

“By David, a psalm.” Of kindness and justice will I sing: unto thee, O Lord, will I sing praises.

2 مراقب خواهم بود تا راه درست و بی‌عیب را در پیش بگیرم. نزد من کِی خواهی آمد؟ در خانه خود، با دلی راست زندگی خواهم کرد.

I will carefully regard the way of the perfect: oh when will thou come unto me? I will walk in the integrity of my heart in the midst of my house.

3 هر چیز بد و ناپسند را از پیش چشم خود دور خواهم نمود. کردار افراد نادرست را دوست نخواهم داشت و در کارهایشان سهیم نخواهم شد.

I will not set before my eyes a godless thing; to commit a departure [from righteousness] do I hate; it shall not cleave to me.

4 نادرستی را از خود دور خواهم ساخت و با گناهکاران معاشرت نخواهم کرد.

A perverse heart shall depart from me: evil will I not know.

5 کسی را که از دیگران بدگویی کند ساکت خواهم کرد؛ شخص مغرور و خودخواه را متحمل نخواهم شد.

Whoso slandereth in secret his neighbor, him will I destroy: whoso hath proud eyes and a haughty heart, him will I not suffer.

6 من در پی اشخاص امین و خداشناس هستم تا آنها را به کاخ خود بیاورم. کسی که درستکار باشد، او را به کار خواهم گماشت.

My eyes shall be upon the faithful of the land, that they may abide with me: he that walketh in the way of the perfect, he it is that shall serve me.

7 حیله‌گر به کاخ من راه نخواهد یافت و دروغگو نزد من نخواهد ماند.

He that practiseth deceit shall not dwell within my house: he that speaketh falsehoods shall not succeed before my eyes.

8 هر روز عده‌ای از شریران را نابود خواهم کرد تا شهر خدا را از وجود همهٔ آنها پاک سازم.

Every morning will I destroy all the wicked of the land, cutting off from the city of the Lord all the wrong-doers.