مزامیر 101

1 مزمور داوود. ای خداوند، محبت و عدالت تو را می‌ستایم و با سرود تو را می‌پرستم.

A psalm for David himself. Mercy and judgment I will sing to thee, O Lord: I will sing,

2 مراقب خواهم بود تا راه درست و بی‌عیب را در پیش بگیرم. نزد من کِی خواهی آمد؟ در خانه خود، با دلی راست زندگی خواهم کرد.

And I will understand in the unspotted way, when thou shalt come to me. I walked in the innocence of my heart, in the midst of my house.

3 هر چیز بد و ناپسند را از پیش چشم خود دور خواهم نمود. کردار افراد نادرست را دوست نخواهم داشت و در کارهایشان سهیم نخواهم شد.

I did not set before my eyes any unjust thing: I hated the workers of iniquities.

4 نادرستی را از خود دور خواهم ساخت و با گناهکاران معاشرت نخواهم کرد.

The perverse heart did not cleave to me: and the malignant, that turned aside from me, I would not know.

5 کسی را که از دیگران بدگویی کند ساکت خواهم کرد؛ شخص مغرور و خودخواه را متحمل نخواهم شد.

The man that in private detracted his neighbour, him did I persecute. With him that had a proud eye, and an unsatiable heart, I would not eat.

6 من در پی اشخاص امین و خداشناس هستم تا آنها را به کاخ خود بیاورم. کسی که درستکار باشد، او را به کار خواهم گماشت.

My eyes were upon the faithful of the earth, to sit with me: the man that walked in the perfect way, he served me.

7 حیله‌گر به کاخ من راه نخواهد یافت و دروغگو نزد من نخواهد ماند.

He that worketh pride shall not dwell in the midst of my house: he that speaketh unjust things did not prosper before my eyes.

8 هر روز عده‌ای از شریران را نابود خواهم کرد تا شهر خدا را از وجود همهٔ آنها پاک سازم.

In the morning I put to death all the wicked of the land: that I might cut off all the workers of iniquity from the city of the Lord.