مزامیر 10
| ای خداوند، چرا دور ایستاده‌ای؟ چرا به هنگام سختیها خود را پنهان می‌کنی؟ | 1 |
Éternel, pourquoi te tiens-tu à l'écart, te caches-tu dans des temps de détresse?
| بیا و اشخاص متکبر و بدکار را که بر فقرا ظلم می‌کنند در دامهای خودشان گرفتار ساز. | 2 |
Le malheureux pâtit de l'orgueil des impies, il se prend dans les trames qu'ils ourdissent,
| آنها با غرور از مقاصد پلید خود سخن می‌رانند. آنها اشخاص طمعکار را می‌ستایند ولی خدا را ناسزا می‌گویند. | 3 |
Car l'impie fait gloire de sa convoitise, et le ravisseur maudit, méprise l'Éternel.
| این بدکارانِ متکبر فکر می‌کنند خدایی وجود ندارد تا از آنها بازخواست کند. | 4 |
L'impie présomptueux est sans inquiétude: « Il n'y a point de Dieu! » voilà toutes ses pensées.
| آنها در کارهایشان موفقند و دشمنانشان را به هیچ می‌شمارند و توجهی به احکام خدا ندارند. | 5 |
Le succès est sur sa route en tout temps; il n'élève point ses regards jusques à tes jugements; sur ses ennemis il souffle avec dédain.
| به خود می‌گویند: «همیشه موفق خواهیم بود و از هر مصیبتی به دور خواهیم ماند.» | 6 |
Il dit en son cœur: « Je suis inébranlable, d'âge en âge à l'abri des revers. »
| دهانشان آکنده از نفرین و دروغ و تهدید است و از زبانشان گناه و شرارت می‌بارد. | 7 |
Sa bouche est pleine de parjure, de fraude et de malice, et sa langue recèle la violence et la ruine.
| در روستاها به کمین می‌نشینند و اشخاص بی‌گناه را می‌کشند. | 8 |
Posté en embuscade près des hameaux, en guet-apens il tue les innocents, et dans l'ombre son œil épie le malheureux.
| مانند شیر درنده، کمین می‌کنند و بر اشخاص فقیر و درمانده حمله می‌برند و ایشان را در دام خود گرفتار می‌سازند. | 9 |
Il guette de sa retraite, comme le lion de son repaire, il guette pour saisir le malheureux; il saisit le malheureux, le tirant dans son filet.
| اشخاص بیچاره در زیر ضربات بی‌رحمانهٔ آنها خرد می‌شوند. | 10 |
Il se tapit, il se baisse, et entre ses griffes tombe le malheureux.
| این بدکاران در دل خود می‌گویند: «خدا روی خود را برگردانده و این چیزها را هرگز نمی‌بیند.» | 11 |
Il dit en son cœur: « Dieu oublie! Il voile sa face, et ne regarde jamais! »
| ای خداوند، برخیز و این بدکاران را مجازات کن! ای خدا، بیچارگان را فراموش نکن! | 12 |
Debout! Éternel! ô Dieu, lève ta main! N'oublie pas les malheureux!
| چرا بدکاران به خدا ناسزا می‌گویند و مجازات نمی‌شوند؟ آنها در دل خود می‌گویند: «خدا از ما بازخواست نخواهد کرد»؟ | 13 |
Pourquoi l'impie a-t-il pour Dieu ce mépris, dit-il en son cœur: « Tu ne recherches pas »?
| اما ای خدا، تو می‌بینی! تو رنج و غم مردم را می‌بینی و به داد آنها می‌رسی. تو امید بیچارگان و مددکار یتیمان هستی. | 14 |
Tu as vu! car tu as l'œil sur la douleur et la peine, et tu l'inscris sur ta main; le malheureux s'en remet à toi; pour l'orphelin tu fus toujours un aide.
| دست این بدکاران را بشکن. آنها را به سزای اعمالشان برسان و به ظلم آنها پایان بده. | 15 |
Brise le bras de l'impie, et du méchant recherche le crime, afin que tu ne le retrouves plus!
| خداوند تا ابد پادشاه است؛ قومهایی که او را نمی‌پرستند از سرزمین وی رانده و هلاک خواهند شد. | 16 |
Le Seigneur est un Roi permanent, éternel; de son pays les nations sont exterminées.
| ای خداوند، تو دعای بیچارگان را اجابت می‌کنی. تو به درد دل آنها گوش می‌دهی و به ایشان قوت قلب می‌بخشی. | 17 |
Éternel, tu entends les vœux des misérables, tu fortifies leur cœur, tu inclines ton oreille,
| تو از حق یتیمان و مظلومان دفاع می‌کنی تا دیگر انسان خاکی نتواند آنها را بترساند. | 18 |
tu fais droit à l'orphelin et au pauvre, afin que de la terre désormais l'homme ne te brave plus.
