مزامیر 10

1 ای خداوند، چرا دور ایستاده‌ای؟ چرا به هنگام سختیها خود را پنهان می‌کنی؟

So then, why, O Lord, have you withdrawn far away? Why have you overlooked us in opportunity, in tribulation?

2 بیا و اشخاص متکبر و بدکار را که بر فقرا ظلم می‌کنند در دامهای خودشان گرفتار ساز.

While the impious is arrogant, the poor is enflamed. They are held by the counsels that they devise.

3 آنها با غرور از مقاصد پلید خود سخن می‌رانند. آنها اشخاص طمعکار را می‌ستایند ولی خدا را ناسزا می‌گویند.

For the sinner is praised by the desires of his soul, and the iniquitous is blessed.

4 این بدکارانِ متکبر فکر می‌کنند خدایی وجود ندارد تا از آنها بازخواست کند.

The sinner has provoked the Lord; according to the multitude of his wrath, he will not seek him.

5 آنها در کارهایشان موفقند و دشمنانشان را به هیچ می‌شمارند و توجهی به احکام خدا ندارند.

God is not before his sight. His ways are stained at all times. Your judgments are removed from his face. He will be master of all his enemies.

6 به خود می‌گویند: «همیشه موفق خواهیم بود و از هر مصیبتی به دور خواهیم ماند.»

For he has said in his heart, “I will not be disturbed: from generation to generation without evil.”

7 دهانشان آکنده از نفرین و دروغ و تهدید است و از زبانشان گناه و شرارت می‌بارد.

His mouth is full of curses, and bitterness, and deceit. Under his tongue are hardship and sorrow.

8 در روستاها به کمین می‌نشینند و اشخاص بی‌گناه را می‌کشند.

He sits in ambush, with resources in hidden places, so that he may execute the innocent.

9 مانند شیر درنده، کمین می‌کنند و بر اشخاص فقیر و درمانده حمله می‌برند و ایشان را در دام خود گرفتار می‌سازند.

His eyes catch sight of the poor. He lies in ambush, in hiding like a lion in his den. He lies in ambush, so that he may seize the poor, to seize the poor as he draws him in.

10 اشخاص بیچاره در زیر ضربات بی‌رحمانهٔ آنها خرد می‌شوند.

With his snare, he will bring him down. He will crouch down and pounce, when he has power over the poor.

11 این بدکاران در دل خود می‌گویند: «خدا روی خود را برگردانده و این چیزها را هرگز نمی‌بیند.»

For he has said in his heart, “God has forgotten, he has turned away his face, lest he see to the end.”

12 ای خداوند، برخیز و این بدکاران را مجازات کن! ای خدا، بیچارگان را فراموش نکن!

O Lord God, rise up. Let your hand be exalted. Do not forget the poor.

13 چرا بدکاران به خدا ناسزا می‌گویند و مجازات نمی‌شوند؟ آنها در دل خود می‌گویند: «خدا از ما بازخواست نخواهد کرد»؟

How has the impious one provoked God? For he has said in his heart, “He will not inquire.”

14 اما ای خدا، تو می‌بینی! تو رنج و غم مردم را می‌بینی و به داد آنها می‌رسی. تو امید بیچارگان و مددکار یتیمان هستی.

You do see, for you examine hardship and sorrow, so that you may deliver them into your hands. The poor one has been abandoned to you. You will be a helper to the orphan.

15 دست این بدکاران را بشکن. آنها را به سزای اعمالشان برسان و به ظلم آنها پایان بده.

Break the arm of the sinner and the malicious. His sin will be sought, and it will not be found.

16 خداوند تا ابد پادشاه است؛ قومهایی که او را نمی‌پرستند از سرزمین وی رانده و هلاک خواهند شد.

The Lord shall reign in eternity, even forever and ever. You will perish the Gentiles from his land.

17 ای خداوند، تو دعای بیچارگان را اجابت می‌کنی. تو به درد دل آنها گوش می‌دهی و به ایشان قوت قلب می‌بخشی.

The Lord has heeded the desire of the poor. Your ear has listened to the preparation of their heart,

18 تو از حق یتیمان و مظلومان دفاع می‌کنی تا دیگر انسان خاکی نتواند آنها را بترساند.

so as to judge for the orphan and the humble, so that man may no longer presume to magnify himself upon the earth.