مزامیر 10

1 ای خداوند، چرا دور ایستاده‌ای؟ چرا به هنگام سختیها خود را پنهان می‌کنی؟

Why, O LORD, do You stand far off? Why do You hide in times of trouble?

2 بیا و اشخاص متکبر و بدکار را که بر فقرا ظلم می‌کنند در دامهای خودشان گرفتار ساز.

In pride the wicked pursue the needy; let them be caught in the schemes they devise.

3 آنها با غرور از مقاصد پلید خود سخن می‌رانند. آنها اشخاص طمعکار را می‌ستایند ولی خدا را ناسزا می‌گویند.

For the wicked man boasts in the cravings of his heart; he blesses the greedy and reviles the LORD.

4 این بدکارانِ متکبر فکر می‌کنند خدایی وجود ندارد تا از آنها بازخواست کند.

In his pride the wicked man does not seek Him; in all his schemes there is no God.

5 آنها در کارهایشان موفقند و دشمنانشان را به هیچ می‌شمارند و توجهی به احکام خدا ندارند.

He is secure in his ways at all times; Your lofty judgments are far from him; he sneers at all his foes.

6 به خود می‌گویند: «همیشه موفق خواهیم بود و از هر مصیبتی به دور خواهیم ماند.»

He says to himself, “I will not be moved; from age to age I am free of distress.”

7 دهانشان آکنده از نفرین و دروغ و تهدید است و از زبانشان گناه و شرارت می‌بارد.

His mouth is full of cursing, deceit, and violence; trouble and malice are under his tongue.

8 در روستاها به کمین می‌نشینند و اشخاص بی‌گناه را می‌کشند.

He lies in wait near the villages; in ambush he slays the innocent; his eyes watch in stealth for the helpless.

9 مانند شیر درنده، کمین می‌کنند و بر اشخاص فقیر و درمانده حمله می‌برند و ایشان را در دام خود گرفتار می‌سازند.

He lies in wait like a lion in a thicket; he lurks to seize the oppressed; he catches the lowly in his net.

10 اشخاص بیچاره در زیر ضربات بی‌رحمانهٔ آنها خرد می‌شوند.

They are crushed and beaten down; the hapless fall prey to his strength.

11 این بدکاران در دل خود می‌گویند: «خدا روی خود را برگردانده و این چیزها را هرگز نمی‌بیند.»

He says to himself, “God has forgotten; He hides His face and never sees.”

12 ای خداوند، برخیز و این بدکاران را مجازات کن! ای خدا، بیچارگان را فراموش نکن!

Arise, O LORD! Lift up Your hand, O God! Do not forget the helpless.

13 چرا بدکاران به خدا ناسزا می‌گویند و مجازات نمی‌شوند؟ آنها در دل خود می‌گویند: «خدا از ما بازخواست نخواهد کرد»؟

Why has the wicked man renounced God? He says to himself, “You will never call me to account.”

14 اما ای خدا، تو می‌بینی! تو رنج و غم مردم را می‌بینی و به داد آنها می‌رسی. تو امید بیچارگان و مددکار یتیمان هستی.

But You have regarded trouble and grief; You see to repay it by Your hand. The victim entrusts himself to You; You are the helper of the fatherless.

15 دست این بدکاران را بشکن. آنها را به سزای اعمالشان برسان و به ظلم آنها پایان بده.

Break the arm of the wicked and evildoer; call him to account for his wickedness until none is left to be found.

16 خداوند تا ابد پادشاه است؛ قومهایی که او را نمی‌پرستند از سرزمین وی رانده و هلاک خواهند شد.

The LORD is King forever and ever; the nations perish from His land.

17 ای خداوند، تو دعای بیچارگان را اجابت می‌کنی. تو به درد دل آنها گوش می‌دهی و به ایشان قوت قلب می‌بخشی.

You have heard, O LORD, the desire of the humble; You will strengthen their hearts. You will incline Your ear,

18 تو از حق یتیمان و مظلومان دفاع می‌کنی تا دیگر انسان خاکی نتواند آنها را بترساند.

to vindicate the fatherless and oppressed, that the men of the earth may strike terror no more.