امثال 26

1 همان‌طور که باریدن برف در تابستان یا باران در فصل درو خلاف قانون طبیعت است، همچنان است احترام گذاشتن به اشخاص نادان.

미련한 자에게는 영예가 적당하지 아니하니 마치 여름에 눈오는 것과 추수 때에 비오는 것 같으니라

2 نفرین، بر کسی که مستحق آن نیست اثری ندارد و مانند گنجشک یا پرستویی است که این سو و آن سو پرواز می‌کند و در جایی نمی‌نشیند.

까닭 없는 저주는 참새의 떠도는 것과 제비의 날아가는 것 같이 이르지 아니하느니라

3 شلّاق برای اسب است و افسار برای الاغ، و چوب تنبیه برای آدم نادان.

말에게는 채찍이요 나귀에게는 자갈이요 미련한 자의 등에는 막대기니라

4 نادان را مطابق حماقتش جواب نده، مبادا تو هم مثل او شوی.

미련한 자의 어리석은 것을 따라 대답하지 말라 두렵건대 네가 그와 같을까 하노라

5 نادان را مطابق حماقتش جواب بده، مبادا خودش را عاقل بداند.

미련한 자의 어리석은 것을 따라 그에게 대답하라 두렵건대 그가 스스로 지혜롭게 여길까 하노라

6 کسی که توسط آدم نادان پیغام می‌فرستد مثل شخصی است که پای خود را قطع می‌کند و یا زهر می‌نوشد.

미련한 자 편에 기별하는 것은 자기의 발을 베어 버림이라 해를 받느니라

7 مثلی که از دهان شخص نادان بیرون می‌آید، مانند پای لنگ، سست است.

저는 자의 다리는 힘 없이 달렸나니 미련한 자의 입의 잠언도 그러하니라

8 احترام گذاشتن به شخص نادان، مانند بستن سنگ به فلاخن، کار احمقانه‌ای است.

미련한 자에게 영예를 주는 것은 돌을 물매에 매는 것과 같으니라

9 مثلی که از دهان شخص نادان بیرون می‌آید همچون خاری که به دست آدم مست فرو می‌رود و او حس نمی‌کند، بی‌اثر است.

미련한 자의 입의 잠언은 술 취한 자의 손에 든 가시나무 같으니라

10 کسی که نادان یا هر رهگذری را استخدام می‌کند، مانند تیراندازی است که بی‌هدف تیر رها کرده، هر رهگذری را مجروح می‌سازد.

장인이 온갖 것을 만들지라도 미련한 자를 고용하는 것은 지나가는 자를 고용함과 같으니라

11 همان‌طور که سگ به قی خود باز می‌گردد، آدم احمق نیز حماقت خود را تکرار می‌کند.

개가 그 토한 것을 도로 먹는 것 같이 미련한 자는 그 미련한 것을 거듭 행하느니라

12 کسی که در نظر خود عاقل است از یک نادان هم نادانتر است.

네가 스스로 지혜롭게 여기는 자를 보느냐 그보다 미련한 자에게 오히려 바랄 것이 있느니라

13 آدم تنبل پایش را از خانه بیرون نمی‌گذارد و می‌گوید: «شیرهای درنده در کوچه‌ها هستند!»

게으른 자는 길에 사자가 있다 거리에 사자가 있다 하느니라

14 او مانند دری که بر پاشنه‌اش می‌چرخد، در رختخوابش می‌غلتد و از آن جدا نمی‌شود.

문짝이 돌쩌귀를 따라서 도는 것 같이 게으른 자는 침상에서 구으느니라

15 دستش را به طرف بشقاب دراز می‌کند ولی از فرط تنبلی لقمه را به دهانش نمی‌گذارد.

게으른 자는 그 손을 그릇에 넣고도 입으로 올리기를 괴로워하느니라

16 با این حال او خود را داناتر از هفت مرد عاقل می‌داند.

게으른 자는 선히 대답하는 사람 일곱보다 자기를 지혜롭게 여기느니라

17 کسی که در نزاعی دخالت می‌کند که به او مربوط نیست مانند شخصی است که گوشهای سگی را می‌کشد.

길로 지나다가 자기에게 상관없는 다툼을 간섭하는 자는 개 귀를 잡는 자와 같으니라

18 شخصی که همسایهٔ خود را فریب بدهد و بعد بگوید که شوخی کرده است، مثل دیوانه‌ای است که به هر طرف آتش و تیرهای مرگبار پرت می‌کند.

횃불을 던지며 살을 쏘아서 사람을 죽이는 미친 사람이 있나니

19

자기 이웃을 속이고 말하기를 내가 희롱하였노라 하는 자도 그러하니라

20 هیزم که نباشد آتش خاموش می‌شود، سخن‌چین که نباشد نزاع فرو می‌نشیند.

나무가 다하면 불이 꺼지고 말장이가 없어지면 다툼이 쉬느니라

21 همان‌طور که زغال و هیزم آتش را مشتعل می‌کند، مرد ستیزه‌جو هم جنگ و نزاع بر پا می‌نماید.

숯불 위에 숯을 더하는 것과 타는 불에 나무를 더하는 것 같이 다툼을 좋아하는 자는 시비를 일으키느니라

22 سخنان سخن‌چین مانند لقمه‌های لذیذی است که با لذت بلعیده می‌شود.

남의 말하기를 좋아하는 자의 말은 별식과 같아서 뱃 속 깊은 데로 내려가느니라

23 سخنان زیبا و فریبنده، شرارت دل را پنهان می‌سازد، درست مانند لعابی که ظرف گلی را می‌پوشاند.

온유한 입술에 악한 마음은 낮은 은을 입힌 토기니라

24 شخص کینه‌توز با حرفهایش کینهٔ دلش را مخفی می‌کند؛

감정 있는 자는 입술로는 꾸미고 속에는 궤휼을 품나니

25 اما تو گول حرفهای فریبندهٔ او را نخور، زیرا دلش پر از نفرت است.

그 말이 좋을지라도 믿지 말 것은 그 마음에 일곱 가지 가증한 것이 있음이라

26 اگرچه نفرتش را با حیله پنهان می‌کند، اما سرانجام پلیدی او بر همگان آشکار خواهد شد.

궤휼로 그 감정을 감출지라도 그 악이 회중 앞에 드러나리라

27 هر که برای دیگران چاه بکند، خود در آن خواهد افتاد. هر که سنگی به طرف دیگران بغلتاند، آن سنگ برمی‌گردد و بر روی خود او می‌افتد.

함정을 파는 자는 그것에 빠질 것이요 돌을 굴리는 자는 도리어 그것에 치이리라

28 زبان دروغگو از مجروح شدگان خود نفرت دارد و دهان چاپلوس خرابی بار می‌آورد.

거짓말하는 자는 자기의 해한 자를 미워하고 아첨하는 입은 패망을 일으키느니라