امثال 12

1 کسی می‌تواند دانا شود که تأدیب را دوست داشته باشد. هر که از اصلاح شدن نفرت داشته باشد نادان است.

He that loveth correction, loveth knowledge, but, he that hateth reproof, is brutish.

2 خداوند از اشخاص نیک خشنود است، اما کسانی را که نقشه‌های پلید می‌کشند محکوم می‌کند.

A good man, obtaineth favour from Yahweh, but, a man of wicked devices, will he condemn.

3 انسان با کارهای بد نمی‌تواند برای خود امنیت به وجود آورد، اما اشخاص درستکار پا برجا خواهند ماند.

A son of earth, shall not be established, by lawlessness, but, the root of the righteous, shall not be disturbed.

4 زن نجیب، تاج سر شوهرش است، ولی زن بی‌حیا مانند خوره جان او را می‌خورد.

A virtuous woman, is the crown of her husband, but, a veritable decay in his bones, is she that causeth shame.

5 انسان نیک فکرش پر از درستکاری است، اما فکر آدم بدکار انباشته از دروغ و نیرنگ است.

The plans of the righteous, are just, but, the counsels of the lawless, are deceitful.

6 سخنان بدکاران مردم را به دام هلاکت می‌کشاند، اما سخنان نیکان مردم را رهایی می‌بخشد.

The words of the lawless, are—of lying in wait for blood, but, the mouth of the upright, shall deliver them.

7 بدکاران نابود می‌شوند، اما نیکان پایدار می‌مانند.

Overthrown are the lawless and they are not, but, the house of the righteous, shall stand.

8 آدم عاقل را همه می‌ستایند، اما شخص کوته‌فکر را حقیر می‌شمارند.

In proportion to his prudence, is a man, to be praised, but, the perverse in heart, shall be an object of contempt.

9 بهتر است انسان شخص مهمی به حساب نیاید اما دستش به دهانش برسد تا اینکه خود را آدم بزرگی نشان دهد ولی محتاج نان باشد.

Better slighted, and have a servant, than to honour oneself, and come short of bread.

10 شخص خداشناس حتی به فکر آسایش چارپایان خود نیز هست، اما رحم و مروت خدانشناسان چیزی به‌جز ستمگری نیست.

A righteous man, regardeth the desire of his beast, but, the compassions of the lawless, are cruel.

11 هر که در زمین خود زراعت کند نان کافی خواهد داشت، اما کسی که وقت خود را به بیهودگی بگذراند آدم احمقی است.

He that tilleth his land, shall be filled with food, but, he that runneth after worthless men, lacketh sense.

12 اشخاص خدانشناس چشم طمع به اموالی که بدکاران غارت کرده‌اند دارند، اما اعمال خداشناسان، میوۀ خود را می‌دهد.

A lawless man craveth the prey of the wicked, but, the root of the righteous, is enduring.

13 دروغ انسان را در دام گرفتار می‌کند، ولی شخص درستکار از تنگنا خلاصی می‌یابد.

By the transgression of the lips, is the wicked man, ensnared, but the righteous, cometh out of distress.

14 پاداش تو بستگی به گفتار و رفتار تو دارد. هر چه بکاری همان را درو خواهی کرد.

Of the fruit of a man’s mouth, shall he be satisfied with good, and, the dealing of the hands of a son of earth, shall be paid back to him.

15 آدم نادان فکر می‌کند هر کاری می‌کند درست است و احتیاج به نصیحت ندارد، اما شخص دانا به نصایح دیگران گوش می‌دهد.

The way of the foolish, is right in his own eyes, but, he that hearkeneth to counsel, is wise.

16 آدم نادان در مقابل توهین دیگران زود خشمگین می‌شود، ولی شخص دانا خونسردی خود را حفظ می‌کند.

A foolish man, on the [same] day, letteth his vexation be known, but, he that concealeth an affront, is prudent.

17 وقتی که حقیقت را می‌گویی عدالت اجرا می‌گردد، اما دروغ به بی‌عدالتی منجر می‌شود.

He that whispereth faithfulness, declareth righteousness, but, a false witness, is a fraud.

18 هستند کسانی که با سخنان نسنجیدهٔ خود زخم زبان می‌زنند، ولی سخنان مرد دانا تسکین دهنده و شفابخش است.

There is who babbleth, as with thrusts of a sword, but, the tongue of the wise, hath healing.

19 عمر دروغ کوتاه است، اما حقیقت تا ابد پایدار می‌ماند.

A lip that is faithful, shall be firm to futurity, but, only for a twinkling, is the tongue that is false.

20 افکار توطئه‌گران پر از نیرنگ است، اما دلهای آنانی که خیراندیش هستند آکنده از شادی می‌باشد.

Deceit, is in the heart of contrivers of mischief, but, to the counsellors of peace, shall be joy.

21 هیچ بدی به خداشناسان نمی‌رسد، اما بدکاران همیشه گرفتار بلا می‌شوند.

Unseemly to the righteous, is any trouble, but, the lawless, are full of misfortune.

22 خدا کسانی را که به قول خود وفا می‌کنند دوست دارد، ولی از اشخاص بدقول بیزار است.

An abomination to Yahweh, are lips that are false, but, he that dealeth faithfully, is his delight.

23 آدم عاقل علم و دانش خود را به نمایش نمی‌گذارد، ولی شخص نادان حماقت خود را آشکار می‌سازد.

A prudent man, concealeth knowledge, but, the heart of dullards, proclaimeth folly.

24 کار و کوشش، انسان را به قدرت می‌رساند؛ اما تنبلی، او را نوکر دیگران می‌سازد.

The hand of the diligent, shall bear rule, but, the indolent, shall come under tribute.

25 غم و غصه انسان را گرانبار می‌کند، اما سخن دلگرم کننده او را سبکبار و شاد می‌سازد.

When anxiety is in the heart of a man, one may bow him down, but, a good word, maketh him glad.

26 شخص درستکار مردم را به راه راست هدایت می‌کند، اما آدم بدکار آنها را منحرف می‌سازد.

The righteous man guideth his neighbour, but, the way of the lawless, leadeth them astray.

27 آدم تنبل حتی دنبال شکار خود نیز نمی‌رود. تلاش و کوشش، گنج گرانبهای انسان است.

Indolence, roasteth not, his own game, but, the substance of a man, is precious, when he is diligent.

28 راهی که خداشناسان در آن گام برمی‌دارند به حیات منتهی می‌شود و در آن مرگ نیست.

In the way of righteousness, is life, and, in the path thereof, immortality,