امثال 12

1 کسی می‌تواند دانا شود که تأدیب را دوست داشته باشد. هر که از اصلاح شدن نفرت داشته باشد نادان است.

Whoso loveth instruction loveth knowledge: but he that hateth reproof [is] brutish.

2 خداوند از اشخاص نیک خشنود است، اما کسانی را که نقشه‌های پلید می‌کشند محکوم می‌کند.

A good [man] obtaineth favour of the LORD: but a man of wicked devices will he condemn.

3 انسان با کارهای بد نمی‌تواند برای خود امنیت به وجود آورد، اما اشخاص درستکار پا برجا خواهند ماند.

A man shall not be established by wickedness: but the root of the righteous shall not be moved.

4 زن نجیب، تاج سر شوهرش است، ولی زن بی‌حیا مانند خوره جان او را می‌خورد.

A virtuous woman [is] a crown to her husband: but she that maketh ashamed [is] as rottenness in his bones.

5 انسان نیک فکرش پر از درستکاری است، اما فکر آدم بدکار انباشته از دروغ و نیرنگ است.

The thoughts of the righteous [are] right: [but] the counsels of the wicked [are] deceit.

6 سخنان بدکاران مردم را به دام هلاکت می‌کشاند، اما سخنان نیکان مردم را رهایی می‌بخشد.

The words of the wicked [are] to lie in wait for blood: but the mouth of the upright shall deliver them.

7 بدکاران نابود می‌شوند، اما نیکان پایدار می‌مانند.

The wicked are overthrown, and [are] not: but the house of the righteous shall stand.

8 آدم عاقل را همه می‌ستایند، اما شخص کوته‌فکر را حقیر می‌شمارند.

A man shall be commended according to his wisdom: but he that is of a perverse heart shall be despised.

9 بهتر است انسان شخص مهمی به حساب نیاید اما دستش به دهانش برسد تا اینکه خود را آدم بزرگی نشان دهد ولی محتاج نان باشد.

[He that is] despised, and hath a servant, [is] better than he that honoureth himself, and lacketh bread.

10 شخص خداشناس حتی به فکر آسایش چارپایان خود نیز هست، اما رحم و مروت خدانشناسان چیزی به‌جز ستمگری نیست.

A righteous [man] regardeth the life of his beast: but the tender mercies of the wicked [are] cruel.

11 هر که در زمین خود زراعت کند نان کافی خواهد داشت، اما کسی که وقت خود را به بیهودگی بگذراند آدم احمقی است.

He that tilleth his land shall be satisfied with bread: but he that followeth vain [persons is] void of understanding.

12 اشخاص خدانشناس چشم طمع به اموالی که بدکاران غارت کرده‌اند دارند، اما اعمال خداشناسان، میوۀ خود را می‌دهد.

The wicked desireth the net of evil [men: ] but the root of the righteous yieldeth [fruit].

13 دروغ انسان را در دام گرفتار می‌کند، ولی شخص درستکار از تنگنا خلاصی می‌یابد.

The wicked is snared by the transgression of [his] lips: but the just shall come out of trouble.

14 پاداش تو بستگی به گفتار و رفتار تو دارد. هر چه بکاری همان را درو خواهی کرد.

A man shall be satisfied with good by the fruit of [his] mouth: and the recompence of a man’s hands shall be rendered unto him.

15 آدم نادان فکر می‌کند هر کاری می‌کند درست است و احتیاج به نصیحت ندارد، اما شخص دانا به نصایح دیگران گوش می‌دهد.

The way of a fool [is] right in his own eyes: but he that hearkeneth unto counsel [is] wise.

16 آدم نادان در مقابل توهین دیگران زود خشمگین می‌شود، ولی شخص دانا خونسردی خود را حفظ می‌کند.

A fool’s wrath is presently known: but a prudent [man] covereth shame.

17 وقتی که حقیقت را می‌گویی عدالت اجرا می‌گردد، اما دروغ به بی‌عدالتی منجر می‌شود.

[He that] speaketh truth sheweth forth righteousness: but a false witness deceit.

18 هستند کسانی که با سخنان نسنجیدهٔ خود زخم زبان می‌زنند، ولی سخنان مرد دانا تسکین دهنده و شفابخش است.

There is that speaketh like the piercings of a sword: but the tongue of the wise [is] health.

19 عمر دروغ کوتاه است، اما حقیقت تا ابد پایدار می‌ماند.

The lip of truth shall be established for ever: but a lying tongue [is] but for a moment.

20 افکار توطئه‌گران پر از نیرنگ است، اما دلهای آنانی که خیراندیش هستند آکنده از شادی می‌باشد.

Deceit [is] in the heart of them that imagine evil: but to the counsellors of peace [is] joy.

21 هیچ بدی به خداشناسان نمی‌رسد، اما بدکاران همیشه گرفتار بلا می‌شوند.

There shall no evil happen to the just: but the wicked shall be filled with mischief.

22 خدا کسانی را که به قول خود وفا می‌کنند دوست دارد، ولی از اشخاص بدقول بیزار است.

Lying lips [are] abomination to the LORD: but they that deal truly [are] his delight.

23 آدم عاقل علم و دانش خود را به نمایش نمی‌گذارد، ولی شخص نادان حماقت خود را آشکار می‌سازد.

A prudent man concealeth knowledge: but the heart of fools proclaimeth foolishness.

24 کار و کوشش، انسان را به قدرت می‌رساند؛ اما تنبلی، او را نوکر دیگران می‌سازد.

The hand of the diligent shall bear rule: but the slothful shall be under tribute.

25 غم و غصه انسان را گرانبار می‌کند، اما سخن دلگرم کننده او را سبکبار و شاد می‌سازد.

Heaviness in the heart of man maketh it stoop: but a good word maketh it glad.

26 شخص درستکار مردم را به راه راست هدایت می‌کند، اما آدم بدکار آنها را منحرف می‌سازد.

The righteous [is] more excellent than his neighbour: but the way of the wicked seduceth them.

27 آدم تنبل حتی دنبال شکار خود نیز نمی‌رود. تلاش و کوشش، گنج گرانبهای انسان است.

The slothful [man] roasteth not that which he took in hunting: but the substance of a diligent man [is] precious.

28 راهی که خداشناسان در آن گام برمی‌دارند به حیات منتهی می‌شود و در آن مرگ نیست.

In the way of righteousness [is] life; and [in] the pathway [thereof there is] no death.