اعداد 12

1 روزی مریم و هارون موسی را به علّت اینکه زن او حبشی بود، سرزنش کردند.

Pea naʻe lea fakamamahi ʻa Miliame mo ʻElone kia Mōsese, koeʻuhi ko e fefine ʻItiopea naʻa na fakamaʻu: he naʻa ne fakamaʻu mo e fefine ʻItiopea.

2 آنها گفتند: «آیا خداوند فقط به‌وسیلۀ موسی سخن گفته است؟ مگر او به‌وسیلهٔ ما نیز سخن نگفته است؟» خداوند سخنان آنها را شنید.

Pea naʻa na pehē, “He kuo folofola ʻa Sihova ʻia Mōsese pe? Ka kuo ʻikai folofola foki ia ʻiate kimaua?” Pea naʻe fanongo ki ai ʻa Sihova.

3 موسی متواضع‌ترین مرد روی زمین بود.

(Pea ko eni, ko e tangata ko Mōsese naʻe angavaivai ia, ʻo lahi hake ʻi he kau tangata kotoa pē naʻe ʻi he funga ʻo māmani.)

4 پس خداوند بی‌درنگ موسی و هارون و مریم را به خیمهٔ ملاقات فرا خوانده فرمود: «هر سه نفر شما به اینجا بیایید.» پس ایشان در حضور خداوند ایستادند.

Pea naʻe folofola fakafokifā ʻa Sihova kia Mōsese, pea mo ʻElone, pea mo Miliame, “Mou haʻu ʻakimoutolu ko e toko tolu ki he fale fehikitaki ʻoe kakai.” Pea naʻe ʻalu atu ʻae toko tolu ko ia.

5 آنگاه خداوند در ستون ابر نازل شده، در کنار در خیمۀ عبادت ایستاد و فرمود: «هارون و مریم جلو بیایند» و ایشان جلو رفتند.

Pea naʻe hāʻele hifo ʻa Sihova ʻi he pou ʻoe ʻao, ʻo ne tuʻu ʻi he matapā ʻoe fale fehikitaki, pea naʻa ne ui ia kia ʻElone mo Miliame: pea naʻa na ʻomi kituʻa fakatouʻosi.

6 خداوند به ایشان گفت، «سخنان مرا بشنوید: هرگاه یک نبی در میان شما باشد من که خداوندم، خود را در رویا به او آشکار می‌کنم و در خواب با وی سخن می‌گویم.

Pea naʻa ne pehē, “Mo fanongo eni ki heʻeku lea: Kapau ʻoku ʻiate kimoutolu ha taha ʻoku kikite, Ko au ko Sihova te u, fakahā au kiate ia ʻi he meʻa hā mai, pe te u lea kiate ia ʻi he misi.

7 ولی با موسی که خدمتگزار من است به این طریق سخن نمی‌گویم، چون او قوم مرا با وفاداری خدمت می‌کند.

Ka ʻoku taha kehe ʻa Mōsese ko ʻeku tamaioʻeiki: ʻoku angatonu ia ʻi hoku fale kotoa pē.

8 من با وی رو در رو و آشکارا صحبت می‌کنم، نه با رمز، و او تجلی خداوند را می‌بیند. چطور جرأت کردید او را سرزنش کنید؟»

Te ma lea fakataha mo ia mo ngutu taha, ʻi he fakahā, kae ʻikai ʻi he lea heliaki; pea ʻe mamata ia ki he hā mai ʻo Sihova: pea ko ia, ko e hā ʻoku ʻikai te mo manavahē ai ke lea fakamamahi ki heʻeku tamaioʻeiki ko Mōsese?”

9 پس خشم خداوند بر ایشان افروخته شد و خداوند از نزد ایشان رفت.

Pea naʻe vela ʻae houhau ʻo Sihova kiate kinaua; pea naʻe hāʻele atu ia.

10 به محض اینکه ابر از روی خیمهٔ عبادت برخاست، بدن مریم از مرض جذام سفید شد. وقتی هارون این را دید،

Pea naʻe ʻalu ʻae ʻao mei he fale fehikitaki, pea vakai, naʻe hoko ʻa Miliame ko e kilia hina ʻo hangē ko e ʻuha hinehina: pea naʻe sio ʻa ʻElone kia Miliame, pea vakai kuo kilia ia.

11 نزد موسی فریاد برآورد: «ای سرورم، ما را به خاطر این گناه تنبیه نکن، زیرا این گناه ما از نادانی بوده است.

Pea naʻe pehē ʻe ʻElone kia Mōsese, “ʻOiauē, ʻeku ʻeiki, ʻoku ou kole kiate koe, ʻoua naʻa tuku ʻae angahala kiate kimaua ʻaia kuo ma fai vale ai, pea mo ia ʻoku ma angahala ai.

12 نگذار مریم مثل بچهٔ مرده‌ای که موقع تولد، نصف بدنش پوسیده است، شود.»

‌ʻOua naʻa tuku ia ke ne hangē ko e tokotaha kuo mate, pe ha taha kuo popo hono kakano ʻi heʻene haʻu mei he fatu ʻo ʻene faʻē.”

13 پس موسی نزد خداوند دعا کرده، گفت: «ای خدا، به تو التماس می‌کنم او را شفا دهی.»

Pea naʻe tangi ʻa Mōsese kia Sihova, ʻo pehē, “ʻE ʻOtua ʻoku ou kole ki hoʻo ʻafio, ke ke fakamoʻui leva ia.”

14 خداوند به موسی فرمود: «اگر پدرش آب دهان به صورت او انداخته بود آیا تا هفت روز شرمنده نمی‌شد؟ حالا هم باید هفت روز خارج از اردوگاه به تنهایی به سر برد و بعد از آن می‌تواند دوباره بازگردد.»

Pea naʻe pehē ʻe Sihova kia Mōsese, “Kapau ne kuo ʻaʻanu ʻa ʻene tamai ki hono mata ʻikai ʻe ma ia he ʻaho ʻe fitu? Tuku ke tāpuni kiate ia ʻae ʻapitanga, ʻi he ʻaho ʻe fitu, pea ka hili ia, tuku ke toe haʻu ia ki ai.”

15 پس مریم مدت هفت روز از اردوگاه اخراج شد و قوم اسرائیل تا بازگشت وی به اردوگاه صبر نموده، پس از آن دوباره کوچ کردند.

Pea naʻe kapusi ʻa Miliame mei he ʻapitanga, ʻi he ʻaho ʻe fitu: pea naʻe ʻikai kei fononga ʻae kakai kaeʻoua ke toe ʻomi ʻa Miliame.

16 سپس از حضیروت کوچ کرده، در صحرای فاران اردو زدند.

Pea hili ia naʻe hiki ʻae kakai mei Heseloti, ʻonau nofo ʻi he toafa ʻo Palani.