< لاویان 17 >

خداوند به موسی فرمود: 1
BAWIPA ni Mosi koe,
«این دستورها را به هارون و پسرانش و به تمام بنی‌اسرائیل بده. این است آنچه خداوند فرموده است: 2
Nang ni Aron hoi a capa, Isarel miphunnaw koe bout na dei pouh han e teh,
هر اسرائیلی که گاو یا گوسفند یا بزی را در جایی دیگر غیر از داخل یا خارج اردوگاه ذبح کند، 3
Isarel miphun dawk e tami buetbuet touh ni tu, hmae maito hah rim thung a thei nakunghai thoseh, rim alawilah a thei nakunghai thoseh,
بجای اینکه آن را کنار در خیمۀ ملاقات بیاورد تا به عنوان هدیه به خداوند تقدیم کند، آن شخص خون ریخته و مجرم است و باید از میان قوم خود منقطع شود. 4
Cathut e lukkareiim hmalah, Cathut koe thuengnae sak hanelah, kamkhuengnae lukkareiim takhang koe thokhai hoehpawiteh, hote tami teh hringnae a thei dawk a yon telah pouk han. Thi ka palawng e hote tami teh a miphun dawk hoi takhoe lah ao han.
هدف از این قانون این است که قوم اسرائیل دیگر در صحرا قربانی نکنند. قوم باید قربانیهای خود را دم در خیمۀ ملاقات پیش کاهن بیاورند و آنها را به عنوان قربانی سلامتی به خداوند تقدیم کنند. 5
Isarel miphunnaw ni kahrawng um vah thueng e satheinaw hah kamkhuengnae lukkareiim takhang hmalah, Cathut koe vaihma hmalah a thokhai vaiteh, roum thuengnae a sak han.
سپس کاهن خون آنها را بر مذبح خداوند که دم در خیمۀ ملاقات است بپاشد و چربی آنها را همچون عطر خوشبویی که مورد پسند خداوند است بسوزاند. 6
Vaihma ni hote sathei thi hah tamimaya kamkhuengnae takhang teng e khoungroe van a kahei vaiteh, athaw hai Cathut koe hmuitui hanlah hmai a sawi han.
قوم اسرائیل دیگر نباید در صحرا برای ارواح شریر قربانی کنند و به خداوند خیانت ورزند. این برای شما قانونی است همیشگی که باید نسل اندر نسل بجا آورده شود. 7
Ahnimouh ni apasueke a kâyo awh e patetlah hmalah kahraituilinaw koe thuengnae bout sak awh mahoeh. Hete kâlawk teh ahnimae miphun catounnaw ditouh a tarawi hane kâlawk lah ao.
«پس به آنها بگو: هرگاه یک اسرائیلی یا غریبی که در میان قوم ساکن است قربانی سوختنی یا قربانی‌های دیگر تقدیم کند، 8
Isarel miphun thoseh, nangmouh koe kho ka sak e alouke miphun thoseh, hmaisawi thuengnae hoehpawiteh, alouke sathei buetbuet touh, a thueng navah,
اما آن را در جایی غیر از دم در خیمۀ ملاقات برای خداوند قربانی کند، آن شخص باید از میان قوم منقطع شود. 9
BAWIPA koe thuengnae a sak han navah, kamkhuengnae lukkareiim takhang koe a thokhai hoehpawiteh, hote tami teh a miphun dawk hoi na takhoe awh han telah ahnimouh koe na dei pouh awh han.
«هر کس خون بخورد، چه اسرائیلی باشد، چه غریبی که در میان شما ساکن است، روی خود را از او برگردانده او را از میان قوم منقطع خواهم کرد، 10
Isarel miphunnaw na hoehpawiteh, nangmouh koe kho ka sak e alouke miphunnaw, buetbuet touh ni thi cat pawiteh, hote tami teh kai ni ka maithoe vaiteh a miphun dawk hoi ka takhoe han.
زیرا جان هر موجودی در خون اوست و من خون را به شما داده‌ام تا برای کفارهٔ جانهای خود، آن را بر روی مذبح بپاشید. خون است که برای جان کفاره می‌کند. 11
Bangkongtetpawiteh, tak hringnae teh thi dawk doeh ao. Nangmae na sak e yontha nahanelah, hote thi hah nang koe thuengnae khoungroe van ka poe toe. Tami e yon katha thai e teh thi doeh.
به همین دلیل است که به قوم اسرائیل حکم می‌کنم که نه خودشان خون بخورند و نه غریبی که در میان ایشان ساکن است. 12
Hatdawkvah, nangmouh dawk apihai thi na cat awh mahoeh. Nangmouh koe kho ka sak e alouke miphunnaw hai thi cat awh mahoeh telah Isarel miphunnaw koe Kai ni kâ ka poe.
هر کس به شکار برود، خواه اسرائیلی باشد خواه غریبی که در میان شماست و حیوان یا پرندهٔ حلال گوشتی را شکار کند، باید خونش را بریزد و روی آن را با خاک بپوشاند، 13
Isarel miphunnaw hoehpawiteh nangmouh koe kho ka sak e alouke miphunnaw buetbuet touh ni a hrampa teh ca hanelah moithang tava man pawiteh, thi a palawng vaiteh talai hoi a paten han.
زیرا جان هر موجودی در خون اوست. به همین دلیل است که به قوم اسرائیل گفتم که هرگز خون نخورند، زیرا حیات هر موجود زنده‌ای در خون آن است. پس هر کس خون بخورد باید از میان قوم اسرائیل منقطع شود. 14
Thi teh moithang pueng e hringnae lah ao. Hatdawkvah, nangmouh ni moithang buetbuet touh e thi na cat awh mahoeh telah Isarel miphunnaw koe kâ ka poe. Moithangnaw pueng ni a hringnae teh thi dawk ao dawkvah, thi ka cat e tami teh takhoe roeroe lah ao han.
«هر اسرائیلی یا غریبی که گوشت حیوان مرده یا دریده شده‌ای را بخورد، باید لباس خود را بشوید و غسل کند. او بعد از غروب طاهر خواهد بود. 15
Amahmawk kadout e saring, sarang ni a kei e caha ka cat e, mae miphun, alouke miphun thoseh, amae khohna a pâsu vaiteh tui a kamhluk han. Tangmin totouh kathounghoehe lah ao.
ولی اگر لباسهایش را نشوید و غسل نکند مجرم خواهد بود.» 16
Khohna pâsu hoeh, tui hai kamhluk hoehpawiteh amae a yonnae ama ni a khang han telah BAWIPA ni ati.

< لاویان 17 >