مراثی 5

1 ای خداوند، به یاد آور که چه بر سر ما آمده است. ببین چگونه رسوا شده‌ایم. سرزمین ما به دست دشمنان افتاده است و خانه‌های ما را بیگانگان تصرف کرده‌اند.

Acuérdate, oh SEÑOR, de lo que nos ha sucedido. Ve y mira nuestro oprobio.

2

Nuestra heredad se ha vuelto a extraños, nuestras casas a forasteros.

3 ما یتیمیم؛ پدرانمان کشته و مادرانمان بیوه شده‌اند.

Huérfanos somos sin padre; nuestras madres son como viudas.

4 آب خود را می‌خریم و می‌نوشیم و هیزم ما به ما فروخته می‌شود.

Nuestra agua bebemos por dinero; nuestra leña por precio compramos.

5 در زیر فشار و آزار دشمنان به ستوه آمده‌ایم و آسایش نداریم.

Persecución padecemos sobre nuestra cerviz; nos cansamos, y no hay para nosotros reposo.

6 خود را تسلیم مصر و آشور کرده‌ایم تا نان به دست آوریم و از گرسنگی نمیریم.

Al egipcio y al asirio dimos la mano, para saciarnos de pan.

7 پدرانمان گناه کردند و مردند، و اینک جور گناهانشان را ما می‌کشیم.

Nuestros padres pecaron, y son muertos; y nosotros llevamos sus castigos.

8 بردگان بر ما حکمرانی می‌کنند و کسی نیست که ما را از دست آنها نجات دهد.

Siervos se enseñorearon de nosotros; no hubo quien nos librase de su mano.

9 برای یک لقمه نان، در بیابانها جانمان را به خطر می‌اندازیم.

Con peligro de nuestras vidas traíamos nuestro pan delante del cuchillo del desierto.

10 از شدت گرسنگی در تب می‌سوزیم و پوست بدنمان مثل تنور داغ شده است.

Nuestra piel se ennegreció como un horno a causa del ardor del hambre.

11 زنان و دختران ما را در اورشلیم و شهرهای یهودا بی‌عصمت کرده‌اند.

Violaron a las mujeres en Sion, a las vírgenes en las ciudades de Judá.

12 رهبران ما را به دار کشیده‌اند و مشایخ ما را بی‌حرمت نموده‌اند.

A los príncipes colgaron con su mano; no respetaron el rostro de los ancianos.

13 جوانان ما را مانند غلامان، در آسیاب به کارهای سخت وا می‌دارند و کودکان ما زیر بارهای سنگین هیزم، افتان و خیزان راه می‌روند.

Llevaron los jóvenes a moler, y los niños desfallecieron en la leña.

14 پیران ما دیگر در کنار دروازه‌های شهر نمی‌نشینند؛ جوانان ما دیگر نمی‌رقصند و آواز نمی‌خوانند.

Los ancianos cesaron de la puerta, los jóvenes de sus canciones.

15 شادی از دلهای ما رخت بربسته و رقص ما به ماتم تبدیل شده است.

Cesó el gozo de nuestro corazón; nuestro corro se tornó en luto.

16 وای بر ما که گناه کرده‌ایم و شکوه و جلال خود را از دست داده‌ایم.

Cayó la corona de nuestra cabeza. ¡Ay ahora de nosotros! Porque pecamos.

17 دلهایمان بی‌تاب و چشمانمان تار شده‌اند،

Por esto fue entristecido nuestro corazón, por esto se entenebrecieron nuestro ojos,

18 زیرا اورشلیم ویران گشته و پناهگاه شغالها شده است.

Por el Monte de Sion que está asolado; zorras andan en él.

19 ای خداوند، تو تا ابد باقی هستی و تخت سلطنت تو بی‌زوال است.

Mas tú, SEÑOR, permanecerás para siempre; tu trono de generación en generación.

20 مدت مدیدی است که تو ما را ترک کرده‌ای و دیگر ما را به یاد نمی‌آوری.

¿Por qué te olvidarás para siempre de nosotros, y nos dejarás por largos días?

21 ای خداوند، آیا تو ما را به کلی طرد کرده‌ای و تا ابد بر ما غضبناک خواهی بود؟ اگر چنین نیست، پس ما را به سوی خود بازگردان و شکوه دوران گذشتهٔ ما را به ما باز ده.

Vuélvenos, oh SEÑOR, a ti, y nos volveremos; renueva nuestros días como al principio.

22

Porque repeliendo nos has desechado; te has airado contra nosotros en gran manera.