< مراثی 5 >

ای خداوند، به یاد آور که چه بر سر ما آمده است. ببین چگونه رسوا شده‌ایم. سرزمین ما به دست دشمنان افتاده است و خانه‌های ما را بیگانگان تصرف کرده‌اند. 1
Kom i hu, Herre, det som har hendt oss, sku og se hvor vi blir hånet!
2
Vår arv er gått over til fremmede, våre hus til utlendinger.
ما یتیمیم؛ پدرانمان کشته و مادرانمان بیوه شده‌اند. 3
Vi er blitt farløse, har ingen far; våre mødre er som enker.
آب خود را می‌خریم و می‌نوشیم و هیزم ما به ما فروخته می‌شود. 4
Vi må kjøpe det vann vi drikker, vår ved må vi betale.
در زیر فشار و آزار دشمنان به ستوه آمده‌ایم و آسایش نداریم. 5
Våre forfølgere er på nakken av oss; vi er trette, vi får ingen hvile.
خود را تسلیم مصر و آشور کرده‌ایم تا نان به دست آوریم و از گرسنگی نمیریم. 6
Til Egypten har vi overgitt oss, og til Assyria, for å bli mettet med brød.
پدرانمان گناه کردند و مردند، و اینک جور گناهانشان را ما می‌کشیم. 7
Våre fedre har syndet, de er ikke mere; vi bærer deres misgjerninger.
بردگان بر ما حکمرانی می‌کنند و کسی نیست که ما را از دست آنها نجات دهد. 8
Træler hersker over oss; ingen river oss ut av deres hånd.
برای یک لقمه نان، در بیابانها جانمان را به خطر می‌اندازیم. 9
Med fare for vårt liv henter vi vårt brød, truet av ørkenens sverd.
از شدت گرسنگی در تب می‌سوزیم و پوست بدنمان مثل تنور داغ شده است. 10
Vår hud brenner som en ovn av hungerens luer.
زنان و دختران ما را در اورشلیم و شهرهای یهودا بی‌عصمت کرده‌اند. 11
Kvinner har de krenket i Sion, jomfruer i Judas byer.
رهبران ما را به دار کشیده‌اند و مشایخ ما را بی‌حرمت نموده‌اند. 12
Fyrster har de hengt, de gamles åsyn har de ikke hedret.
جوانان ما را مانند غلامان، در آسیاب به کارهای سخت وا می‌دارند و کودکان ما زیر بارهای سنگین هیزم، افتان و خیزان راه می‌روند. 13
Unge menn bar kvernen, og gutter segnet under vedbøren.
پیران ما دیگر در کنار دروازه‌های شهر نمی‌نشینند؛ جوانان ما دیگر نمی‌رقصند و آواز نمی‌خوانند. 14
De gamle sitter ikke mere i porten, de unge menn ikke mere ved sin strengelek.
شادی از دلهای ما رخت بربسته و رقص ما به ماتم تبدیل شده است. 15
Med vårt hjertes glede er det forbi, vår dans er omskiftet til sorg.
وای بر ما که گناه کرده‌ایم و شکوه و جلال خود را از دست داده‌ایم. 16
Kronen er falt av vårt hode; ve oss, vi har syndet.
دلهایمان بی‌تاب و چشمانمان تار شده‌اند، 17
Derfor er vårt hjerte sykt, derfor er våre øine blitt dimme,
زیرا اورشلیم ویران گشته و پناهگاه شغالها شده است. 18
for Sions bergs skyld, som er øde; rever løper om på det.
ای خداوند، تو تا ابد باقی هستی و تخت سلطنت تو بی‌زوال است. 19
Du, Herre, troner til evig tid, din trone blir fra slekt til slekt.
مدت مدیدی است که تو ما را ترک کرده‌ای و دیگر ما را به یاد نمی‌آوری. 20
Hvorfor skulde du glemme oss evig, forlate oss for så lang en tid?
ای خداوند، آیا تو ما را به کلی طرد کرده‌ای و تا ابد بر ما غضبناک خواهی بود؟ اگر چنین نیست، پس ما را به سوی خود بازگردان و شکوه دوران گذشتهٔ ما را به ما باز ده. 21
Herre, før oss atter til dig, så vi kan komme tilbake! Forny våre dager, så de blir som i fordums tid!
22
For skulde du rent ha forkastet oss? Skulde du være så storlig vred på oss?

< مراثی 5 >