مراثی 5

1 ای خداوند، به یاد آور که چه بر سر ما آمده است. ببین چگونه رسوا شده‌ایم. سرزمین ما به دست دشمنان افتاده است و خانه‌های ما را بیگانگان تصرف کرده‌اند.

Recordare Domine quid acciderit nobis: intuere, et respice opprobrium nostrum.

2

Hæreditas nostra versa est ad alienos: domus nostræ ad extraneos.

3 ما یتیمیم؛ پدرانمان کشته و مادرانمان بیوه شده‌اند.

Pupilli facti sumus absque patre, matres nostræ quasi viduæ.

4 آب خود را می‌خریم و می‌نوشیم و هیزم ما به ما فروخته می‌شود.

Aquam nostram pecunia bibimus: ligna nostra pretio comparavimus.

5 در زیر فشار و آزار دشمنان به ستوه آمده‌ایم و آسایش نداریم.

Cervicibus nostris minabamur, lassis non dabatur requies.

6 خود را تسلیم مصر و آشور کرده‌ایم تا نان به دست آوریم و از گرسنگی نمیریم.

Ægypto dedimus manum, et Assyriis ut saturaremur pane.

7 پدرانمان گناه کردند و مردند، و اینک جور گناهانشان را ما می‌کشیم.

Patres nostri peccaverunt, et non sunt: et nos iniquitates eorum portavimus.

8 بردگان بر ما حکمرانی می‌کنند و کسی نیست که ما را از دست آنها نجات دهد.

Servi dominati sunt nostri: non fuit qui redimeret de manu eorum.

9 برای یک لقمه نان، در بیابانها جانمان را به خطر می‌اندازیم.

In animabus nostris afferebamus panem nobis, a facie gladii in deserto.

10 از شدت گرسنگی در تب می‌سوزیم و پوست بدنمان مثل تنور داغ شده است.

Pellis nostra, quasi clibanus exusta est a facie tempestatum famis.

11 زنان و دختران ما را در اورشلیم و شهرهای یهودا بی‌عصمت کرده‌اند.

Mulieres in Sion humiliaverunt, et virgines in civitatibus Iuda.

12 رهبران ما را به دار کشیده‌اند و مشایخ ما را بی‌حرمت نموده‌اند.

Principes manu suspensi sunt: facies senum non erubuerunt.

13 جوانان ما را مانند غلامان، در آسیاب به کارهای سخت وا می‌دارند و کودکان ما زیر بارهای سنگین هیزم، افتان و خیزان راه می‌روند.

Adolescentibus impudice abusi sunt: et pueri in ligno corruerunt.

14 پیران ما دیگر در کنار دروازه‌های شهر نمی‌نشینند؛ جوانان ما دیگر نمی‌رقصند و آواز نمی‌خوانند.

Senes defecerunt de portis: iuvenes de choro psallentium.

15 شادی از دلهای ما رخت بربسته و رقص ما به ماتم تبدیل شده است.

Defecit gaudium cordis nostri: versus est in luctum chorus noster.

16 وای بر ما که گناه کرده‌ایم و شکوه و جلال خود را از دست داده‌ایم.

Cecidit corona capitis nostri: væ nobis, quia peccavimus.

17 دلهایمان بی‌تاب و چشمانمان تار شده‌اند،

Propterea mœstum factum est cor nostrum, ideo contenebrati sunt oculi nostri.

18 زیرا اورشلیم ویران گشته و پناهگاه شغالها شده است.

Propter montem Sion quia disperiit, vulpes ambulaverunt in eo.

19 ای خداوند، تو تا ابد باقی هستی و تخت سلطنت تو بی‌زوال است.

Tu autem Domine in æternum permanebis, solium tuum in generationem et generationem.

20 مدت مدیدی است که تو ما را ترک کرده‌ای و دیگر ما را به یاد نمی‌آوری.

Quare in perpetuum oblivisceris nostri? derelinques nos in longitudine dierum?

21 ای خداوند، آیا تو ما را به کلی طرد کرده‌ای و تا ابد بر ما غضبناک خواهی بود؟ اگر چنین نیست، پس ما را به سوی خود بازگردان و شکوه دوران گذشتهٔ ما را به ما باز ده.

Converte nos Domine ad te, et convertemur: innova dies nostros, sicut a principio.

22

Sed proiiciens repulisti nos, iratus es contra nos vehementer.