مراثی 5

1 ای خداوند، به یاد آور که چه بر سر ما آمده است. ببین چگونه رسوا شده‌ایم. سرزمین ما به دست دشمنان افتاده است و خانه‌های ما را بیگانگان تصرف کرده‌اند.

Ricordati, Signore, di quanto ci è accaduto, guarda e considera il nostro obbrobrio.

2

La nostra eredità è passata a stranieri, le nostre case a estranei.

3 ما یتیمیم؛ پدرانمان کشته و مادرانمان بیوه شده‌اند.

Orfani siam diventati, senza padre; le nostre madri come vedove.

4 آب خود را می‌خریم و می‌نوشیم و هیزم ما به ما فروخته می‌شود.

L'acqua nostra beviamo per denaro, la nostra legna si acquista a pagamento.

5 در زیر فشار و آزار دشمنان به ستوه آمده‌ایم و آسایش نداریم.

Con un giogo sul collo siamo perseguitati siamo sfiniti, non c'è per noi riposo.

6 خود را تسلیم مصر و آشور کرده‌ایم تا نان به دست آوریم و از گرسنگی نمیریم.

All'Egitto abbiamo teso la mano, all'Assiria per saziarci di pane.

7 پدرانمان گناه کردند و مردند، و اینک جور گناهانشان را ما می‌کشیم.

I nostri padri peccarono e non sono più, noi portiamo la pena delle loro iniquità.

8 بردگان بر ما حکمرانی می‌کنند و کسی نیست که ما را از دست آنها نجات دهد.

Schiavi comandano su di noi, non c'è chi ci liberi dalle loro mani.

9 برای یک لقمه نان، در بیابانها جانمان را به خطر می‌اندازیم.

A rischio della nostra vita ci procuriamo il pane davanti alla spada nel deserto.

10 از شدت گرسنگی در تب می‌سوزیم و پوست بدنمان مثل تنور داغ شده است.

La nostra pelle si è fatta bruciante come un forno a causa degli ardori della fame.

11 زنان و دختران ما را در اورشلیم و شهرهای یهودا بی‌عصمت کرده‌اند.

Han disonorato le donne in Sion, le vergini nelle città di Giuda.

12 رهبران ما را به دار کشیده‌اند و مشایخ ما را بی‌حرمت نموده‌اند.

I capi sono stati impiccati dalle loro mani, i volti degli anziani non sono stati rispettati.

13 جوانان ما را مانند غلامان، در آسیاب به کارهای سخت وا می‌دارند و کودکان ما زیر بارهای سنگین هیزم، افتان و خیزان راه می‌روند.

I giovani han girato la mola; i ragazzi son caduti sotto il peso della legna.

14 پیران ما دیگر در کنار دروازه‌های شهر نمی‌نشینند؛ جوانان ما دیگر نمی‌رقصند و آواز نمی‌خوانند.

Gli anziani hanno disertato la porta, i giovani i loro strumenti a corda.

15 شادی از دلهای ما رخت بربسته و رقص ما به ماتم تبدیل شده است.

La gioia si è spenta nei nostri cuori, si è mutata in lutto la nostra danza.

16 وای بر ما که گناه کرده‌ایم و شکوه و جلال خود را از دست داده‌ایم.

E' caduta la corona dalla nostra testa; guai a noi, perché abbiamo peccato!

17 دلهایمان بی‌تاب و چشمانمان تار شده‌اند،

Per questo è diventato mesto il nostro cuore, per tali cose si sono annebbiati i nostri occhi:

18 زیرا اورشلیم ویران گشته و پناهگاه شغالها شده است.

perché il monte di Sion è desolato; le volpi vi scorrazzano.

19 ای خداوند، تو تا ابد باقی هستی و تخت سلطنت تو بی‌زوال است.

Ma tu, Signore, rimani per sempre, il tuo trono di generazione in generazione.

20 مدت مدیدی است که تو ما را ترک کرده‌ای و دیگر ما را به یاد نمی‌آوری.

Perché ci vuoi dimenticare per sempre? Ci vuoi abbandonare per lunghi giorni?

21 ای خداوند، آیا تو ما را به کلی طرد کرده‌ای و تا ابد بر ما غضبناک خواهی بود؟ اگر چنین نیست، پس ما را به سوی خود بازگردان و شکوه دوران گذشتهٔ ما را به ما باز ده.

Facci ritornare a te, Signore, e noi ritorneremo; rinnova i nostri giorni come in antico,

22

poiché non ci hai rigettati per sempre, nè senza limite sei sdegnato contro di noi.