< مراثی 5 >

ای خداوند، به یاد آور که چه بر سر ما آمده است. ببین چگونه رسوا شده‌ایم. سرزمین ما به دست دشمنان افتاده است و خانه‌های ما را بیگانگان تصرف کرده‌اند. 1
Ingatlah, ya TUHAN, apa yang terjadi atas kami, pandanglah dan lihatlah akan kehinaan kami.
2
Milik pusaka kami beralih kepada orang lain, rumah-rumah kami kepada orang asing.
ما یتیمیم؛ پدرانمان کشته و مادرانمان بیوه شده‌اند. 3
Kami menjadi anak yatim, tak punya bapa, dan ibu kami seperti janda.
آب خود را می‌خریم و می‌نوشیم و هیزم ما به ما فروخته می‌شود. 4
Air kami kami minum dengan membayar, kami mendapat kayu dengan bayaran.
در زیر فشار و آزار دشمنان به ستوه آمده‌ایم و آسایش نداریم. 5
Kami dikejar dekat-dekat, kami lelah, bagi kami tak ada istirahat.
خود را تسلیم مصر و آشور کرده‌ایم تا نان به دست آوریم و از گرسنگی نمیریم. 6
Kami mengulurkan tangan kepada Mesir, dan kepada Asyur untuk menjadi kenyang dengan roti.
پدرانمان گناه کردند و مردند، و اینک جور گناهانشان را ما می‌کشیم. 7
Bapak-bapak kami berbuat dosa, mereka tak ada lagi, dan kami yang menanggung kedurjanaan mereka.
بردگان بر ما حکمرانی می‌کنند و کسی نیست که ما را از دست آنها نجات دهد. 8
Pelayan-pelayan memerintah atas kami; yang melepaskan kami dari tangan mereka tak ada.
برای یک لقمه نان، در بیابانها جانمان را به خطر می‌اندازیم. 9
Dengan bahaya maut karena serangan pedang di padang gurun, kami harus mengambil makanan kami.
از شدت گرسنگی در تب می‌سوزیم و پوست بدنمان مثل تنور داغ شده است. 10
Kulit kami membara laksana perapian, karena nyerinya kelaparan.
زنان و دختران ما را در اورشلیم و شهرهای یهودا بی‌عصمت کرده‌اند. 11
Mereka memperkosa wanita-wanita di Sion dan gadis-gadis di kota-kota Yehuda.
رهبران ما را به دار کشیده‌اند و مشایخ ما را بی‌حرمت نموده‌اند. 12
Pemimpin-pemimpin digantung oleh tangan mereka, para tua-tua tidak dihormati.
جوانان ما را مانند غلامان، در آسیاب به کارهای سخت وا می‌دارند و کودکان ما زیر بارهای سنگین هیزم، افتان و خیزان راه می‌روند. 13
Pemuda-pemuda harus memikul batu kilangan, anak-anak terjatuh karena beratnya pikulan kayu.
پیران ما دیگر در کنار دروازه‌های شهر نمی‌نشینند؛ جوانان ما دیگر نمی‌رقصند و آواز نمی‌خوانند. 14
Para tua-tua tidak berkumpul lagi di pintu gerbang, para teruna berhenti main kecapi.
شادی از دلهای ما رخت بربسته و رقص ما به ماتم تبدیل شده است. 15
Lenyaplah kegirangan hati kami, tari-tarian kami berubah menjadi perkabungan.
وای بر ما که گناه کرده‌ایم و شکوه و جلال خود را از دست داده‌ایم. 16
Mahkota telah jatuh dari kepala kami. Wahai kami, karena kami telah berbuat dosa!
دلهایمان بی‌تاب و چشمانمان تار شده‌اند، 17
Karena inilah hati kami sakit, karena inilah mata kami jadi kabur:
زیرا اورشلیم ویران گشته و پناهگاه شغالها شده است. 18
karena bukit Sion yang tandus, di mana anjing-anjing hutan berkeliaran.
ای خداوند، تو تا ابد باقی هستی و تخت سلطنت تو بی‌زوال است. 19
Engkau, ya TUHAN, bertakhta selama-lamanya, takhta-Mu tetap dari masa ke masa!
مدت مدیدی است که تو ما را ترک کرده‌ای و دیگر ما را به یاد نمی‌آوری. 20
Mengapa Engkau melupakan kami selama-lamanya, meninggalkan kami demikian lama?
ای خداوند، آیا تو ما را به کلی طرد کرده‌ای و تا ابد بر ما غضبناک خواهی بود؟ اگر چنین نیست، پس ما را به سوی خود بازگردان و شکوه دوران گذشتهٔ ما را به ما باز ده. 21
Bawalah kami kembali kepada-Mu, ya TUHAN, maka kami akan kembali, baharuilah hari-hari kami seperti dahulu kala!
22
Atau, apa Engkau sudah membuang kami sama sekali? Sangat murkakah Engkau terhadap kami?

< مراثی 5 >