مراثی 5
| ای خداوند، به یاد آور که چه بر سر ما آمده است. ببین چگونه رسوا شده‌ایم. سرزمین ما به دست دشمنان افتاده است و خانه‌های ما را بیگانگان تصرف کرده‌اند. | 1 |
Gedenke, HERR, dessen, was uns widerfahren ist! Blicke her und sieh unsere Schmach!
| 2 |
Unser Erbbesitz ist an Fremde übergegangen, unsere Häuser an Ausländer.
| ما یتیمیم؛ پدرانمان کشته و مادرانمان بیوه شده‌اند. | 3 |
Waisen sind wir geworden, vaterlos, unsere Mütter sind wie Witwen.
| آب خود را می‌خریم و می‌نوشیم و هیزم ما به ما فروخته می‌شود. | 4 |
Unser Wasser trinken wir um Geld, nur gegen Zahlung erhalten wir unser eignes Holz.
| در زیر فشار و آزار دشمنان به ستوه آمده‌ایم و آسایش نداریم. | 5 |
Unsere Verfolger sitzen uns auf dem Nacken, und sind wir ermattet, gönnt man uns keine Ruhe.
| خود را تسلیم مصر و آشور کرده‌ایم تا نان به دست آوریم و از گرسنگی نمیریم. | 6 |
Den Ägyptern haben wir die Hand gereicht und den Assyrern, um uns satt zu essen. –
| پدرانمان گناه کردند و مردند، و اینک جور گناهانشان را ما می‌کشیم. | 7 |
Unsere Väter, die gesündigt haben, sind nicht mehr: wir müssen ihre Verschuldungen büßen.
| بردگان بر ما حکمرانی می‌کنند و کسی نیست که ما را از دست آنها نجات دهد. | 8 |
Knechte herrschen über uns: niemand entreißt uns ihrer Hand.
| برای یک لقمه نان، در بیابانها جانمان را به خطر می‌اندازیم. | 9 |
Mit Lebensgefahr schaffen wir unser Brot herein, in Angst vor dem Schwert der Wüstenbewohner.
| از شدت گرسنگی در تب می‌سوزیم و پوست بدنمان مثل تنور داغ شده است. | 10 |
Unsere Haut glüht wie ein Ofen von der Fieberglut des Hungers.
| زنان و دختران ما را در اورشلیم و شهرهای یهودا بی‌عصمت کرده‌اند. | 11 |
Ehefrauen haben sie in Zion geschändet, Jungfrauen in den Städten Judas.
| رهبران ما را به دار کشیده‌اند و مشایخ ما را بی‌حرمت نموده‌اند. | 12 |
Fürsten sind von ihrer Hand gehenkt worden, das Ansehn der Ältesten wird nicht geachtet.
| جوانان ما را مانند غلامان، در آسیاب به کارهای سخت وا می‌دارند و کودکان ما زیر بارهای سنگین هیزم، افتان و خیزان راه می‌روند. | 13 |
Jünglinge müssen die Handmühle schleppen, und Knaben wanken unter Lasten von Holz.
| پیران ما دیگر در کنار دروازه‌های شهر نمی‌نشینند؛ جوانان ما دیگر نمی‌رقصند و آواز نمی‌خوانند. | 14 |
Die Alten bleiben fern vom Stadttor, die Jungen von ihrem Saitenspiel.
| شادی از دلهای ما رخت بربسته و رقص ما به ماتم تبدیل شده است. | 15 |
Geschwunden ist die Freude unsers Herzens, unser Reigentanz hat sich in Trauer verwandelt.
| وای بر ما که گناه کرده‌ایم و شکوه و جلال خود را از دست داده‌ایم. | 16 |
Die Krone ist uns vom Haupt gefallen: wehe uns, daß wir gesündigt haben!
| دلهایمان بی‌تاب و چشمانمان تار شده‌اند، | 17 |
Darob ist unser Herz krank geworden, darüber sind unsere Augen umdüstert:
| زیرا اورشلیم ویران گشته و پناهگاه شغالها شده است. | 18 |
über den Zionsberg, der verödet daliegt, auf dem die Füchse ihr Wesen treiben.
| ای خداوند، تو تا ابد باقی هستی و تخت سلطنت تو بی‌زوال است. | 19 |
Du aber, HERR, thronst in Ewigkeit, dein Herrscherstuhl steht fest von Geschlecht zu Geschlecht.
| مدت مدیدی است که تو ما را ترک کرده‌ای و دیگر ما را به یاد نمی‌آوری. | 20 |
Warum willst du uns vergessen für immer, uns verlassen lebenslang?
| ای خداوند، آیا تو ما را به کلی طرد کرده‌ای و تا ابد بر ما غضبناک خواهی بود؟ اگر چنین نیست، پس ما را به سوی خود بازگردان و شکوه دوران گذشتهٔ ما را به ما باز ده. | 21 |
Führe uns, HERR, zu dir zurück, daß wir umkehren! Laß unsere Tage erneuert werden wie vor alters!
| 22 |
Oder hast du uns gänzlich verworfen? Zürnst du uns unversöhnlich?
